میل به معنا و ترس از اعتقاد به خود

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

میل سرکوب شده به معنادار بودن منجر به رایج ترین درگیری زمان ما می شود: ما می خواهیم احساس مهم بودن کنیم ، اما مجبوریم نقش کوچک و متواضع را ایفا کنیم. همه ما این نقش را تا حدی ایفا می کنیم که پیگیری اهمیت در فرهنگ ما محکوم شده است.

میل به معنادار بودن و مهم بودن موتور پیشرفت بشر از طلوع تمدن تا به امروز است.

همه ما بر دوش غول ها ایستاده ایم. توانایی استفاده از آب گرم و شستن توالت زمانی امتیاز بزرگان این جهان بود. تکامل یا بهبود نظم جهانی موجود به منظور ساده سازی زندگی ما ، به لطف اقدامات خاص بشر پشتیبانی و انجام می شود. ما فقط می توانیم انرژی خود را وارد عمل کنیم در صورتی که برای ما اهمیت داشته باشد. کسی که نتواند میل خود به عظمت را تشخیص دهد ، نمی تواند اهمیت اقدامات خود را تشخیص دهد. و بدون اعتقاد راسخ به اهمیت وظایفی که فرد انجام می دهد ، پیشرفت انسان غیرممکن است.

در طول درمان ، تقریباً همه بیماران من لحظه ای را از دوران کودکی به یاد آوردند که تمایل آنها برای جلب توجه توسط مقام بزرگسالان سرکوب شد. مطمئناً شما نیز چنین لحظه ای داشتید.

در اینجا مال من است: من عاشق اجرای روی صحنه ، نوشتن شعر ، آواز ، رقص و به طور کلی ، قرار گرفتن در مرکز توجه بودم (استفاده من از عبارت "به طور کلی" باید به شما هشدار دهد: این به من کمک می کند تا تمایل خود را برای قرار گرفتن در مرکز توجه بیان کنم با شرطی ، به لطف آن ، من ، احتمالاً ، در چشم شما یک شخصیت آگاه و نه یک شخص خودمحور خواهم ماند). هنگامی که اقوام با کودکانی که تمایلی به اجرا نداشتند به ملاقات ما آمدند ، والدینم از من دعوت کردند تا روی صندلی بایستم و استعدادهای خود را نشان دهم. یک تجربه دردناک ناگهان مرا فرا گرفت: یک بار ، وقتی از شعر دیگری بهره می بردم ، عمه ام زمزمه شدیدی به پسر عموی کوچکم کرد که با الهام به من گوش داد: "نگران نباش ، این ستاره به زودی تمام می شود." از آن زمان ، ارتباط احتمالی با "ستاره" مزاحم برای من دردناک شده است. مطمئن شدم که با تمام وجود از او دوری می کنم. "ستاره" در گنجه بود.

برای من شخصاً ، بیان خلاقانه جلوه ای از اهمیت صدای من بود: منحصر به فرد ، اصلی ، قادر به بیان شخصیت من - نویسنده و هنرمند. برای برخی از بیماران من ، احساس اهمیت از سوی والدین خود کاهش می یابد ، آنها همه تصمیمات را برای فرزندان خود می گیرند: از ارزش و آنچه نباید در هر لحظه برای کودک انجام داد تا رنگ دختری باهوش بپوشید و چه رنگی منحصراً روسپی ها می پوشیدند. …

اهمیت کسی با بی اعتمادی والدین سرکوب شد: به عنوان مثال ، یک پسر کوچک سعی کرد کار مادرش را در خانه تسهیل کند و متعهد شد که آپارتمان را به تنهایی جارو کند. یک روز متوجه شد که مادرش تمام کارهایی را که انجام می دهد بلافاصله دوباره انجام می دهد. سیگنالی که در آن زمان کودک در حال فیلمبرداری بود این بود که او قادر نبود به طور مستقل هیچ وظیفه ای را به طور م performثر انجام دهد. اگرچه در این مورد ارزش کودک به طور مستقیم مختل نمی شود ، اما یک اختلال غیرمستقیم وجود دارد. کاهش ارزش کمک ها اثری ماندگار بر این مرد کوچک به جا گذاشته است.

به این دلیل است که ما نمی توانیم آشکارا ارزش خود را برای خود اقرار کنیم ، احساس ناراحتی می کنیم. این ناراحتی خود را به عنوان ناتوانی در خود بودن ، دوست نداشتن خود ، عقده حقارت و سایر پیامدهای ناخوشایند با اهمیت کم ارزش در دوران کودکی نشان می دهد

برای اینکه به خود ایمان داشته باشید ، خود را بشناسید ، خود را دوست داشته باشید ، یاد بگیرید که چگونه خود را بشنوید ، به موارد زیر نیاز دارید:

- برای بازگشت به دوران کودکی و یافتن لحظه ای در آنجا که احساس ارزش خود را توسط یک فرد بزرگسال که به شما نزدیک بود ، بی ارزش کرد.

- برای دیدن و درک اینکه در آن لحظه روان شما آسیب دید. تروما فقط پاره کردن پا ، محارم یا از دست دادن یکی از عزیزان نیست. موقعیت های آسیب زا برای هر یک از ما در زندگی روزمره اتفاق افتاده است. همه احساساتی که ما امروز تجربه می کنیم پژواک این آسیب های دوران کودکی است. آگاهی از وجود آسیب برای غلبه بر آن ضروری است. موافقت کنید: تنها در صورت مشاهده شکستگی در ابتدا می توانید درمان شکستگی بازو را آغاز کنید.

- درک کنید که تمایلات و استعدادها ، خواسته ها و آرزوهای شما ، که در کودکی از قلب پاک انجام داده اید ، از بین نمی روند. آنها همچنان در گنجه می نشینند تا زمانی که تصمیم بگیرید آگاهانه آنها را از آنجا رها کنید.

- بدون توجه به تأیید دیگران اهمیت خود را بپذیرید. وقتی نقاط قوت خود را نشان می دهیم ، محیط بینی آنها را چروک می کند ، زیرا نقاط قوت آنها در دوران کودکی به دلیل آسیب های خود سرکوب شده بود. درک این واقعیت به تنهایی فشار مجموعه حقارت را برطرف می کند و به استعدادهای سرکوب شده شما کمک می کند تا نور را ببینند.

- فهرستی از مراحل تهیه کنید که به شما کمک می کند استعدادهای طبیعی خود را احیا کنید. هنگام فهرست بندی ، توجه داشته باشید که این مراحل باید واقع بینانه ، قابل دستیابی و خاص باشند. به عنوان مثال ، اگر سالهاست که آواز نخوانده ام و به طور عینی می فهمم که اجرای در مقابل تماشاگران برای من مساوی است ، نمی توانم این ماه را برای اجرای در Voice هدف گذاری کنم. در عین حال ، من می توانم با خودم موافق باشم که پنجشنبه آینده در کلاس های آوازی ثبت نام می کنم و هفته ای یک بار درس خواندن را با یک معلم شروع می کنم. این هدف بسیار واقعی تر است و به جای ترس از شکست ، از قدرت من حمایت می کند و به من کمک می کند تا به احساس خودم نزدیک شوم.