چگونه نگران فرزندان خود نباشیم و آنها را دوست بداریم؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

من ، مانند بیشتر والدین ، نگران سال تحصیلی جدید در آستانه 1 سپتامبر بودم. تجربه قبلی در مدرسه وحشتناک بود. مدرسه جدید و کلاس جدید فقط اضطراب را به مقیاس اضطراب افزود. به نظر می رسید دخترانم اهمیتی نمی دهند. اما چیزی در این مورد من را نگران کرد. "من نگرانم … نگرانم …" - سعی کردم احساساتم را شناسایی کنم. اگرچه روز بعد متوجه شدم که دختر کوچک تمام شب نخوابیده است.

به عنوان یک روانشناس ، من به خوبی می دانم که نگرانی های غیر موجه والدین به کودکان منتقل می شود. من همچنین درک می کنم که نگرانی و نگرانی بدون مواجهه با مسائل واقعی فایده ای ندارد. بنابراین ، من می خواهم ایده هایی را در مورد چگونگی تغییر اضطراب به مراحل سازنده به اشتراک بگذارم:

1. حدود 1.5-2 ساعت در روز را به تعامل با فرزندان خود اختصاص دهید. وقتی با آنها وقت بگذرانید آنها به شما اعتماد خواهند کرد. زمان شرط نزدیکی با بزرگسالان ، به ویژه با کودکان است. کودکان اغلب مشغله های والدین خود را عدم تمایل آنها برای برقراری ارتباط با آنها تعبیر می کنند. دخترم همه رازها را درست پس از گذراندن وقت با او (راه رفتن ، دویدن ، شطرنج و …) می گوید.
2. مراقب وسایل باشید متوجه شده ام که وقتی در راهپیمایی یا شام با بچه ها صحبت می کنم ، به تلفنم نگاه می کنم. باید تلاش کنم حواسم پرت نشود. تصور کنید که یک ابزار (تلفن ، رایانه) در خانه شما بزرگسال است. او ، این غریبه ، همه جا را همراهی می کند. برای شما مهم است که بفهمید "چه کسی برای من ارزش دارد ، می خواهم به چه کسی گوش دهم ، با چه کسی ارتباط برقرار کنم". تلفن یا دختر؟ چه کسی مهمتر است؟ در وقت آزاد خود با فرزندان خود ، تلفن خود را خاموش کنید ، گویی در جلسه مهمی با رئیس خود هستید.
3. کنجکاو باشید - مضطرب نباشید ، اما دریابید که فرزندان شما چه احساسی دارند. فکر نکنید یا حساب نکنید ، بلکه احساسات آنها چیست. به ویژه هنگامی که رویدادهای مهمی در مدرسه اتفاق می افتد. امروز دخترم و همسرش با مدیر بودند (آنها یک مسئله سازمانی را حل می کردند) ، من با آنها نبودم. عصر پرسیدم: "چطور شد که با کارگردان ارتباط برقرار کردید؟" او پاسخ داد که "تقریبا گریه کرد". من هرگز از احساسات او در زندگی خود مطلع نخواهم شد. اما این س allowedال اجازه داد تا آنها باز شوند. خیلی دلنشین بود.
4. اضطراب اضطراب را به همراه دارد و با ترس ما خود و فرزندانمان را بیشتر می ترسانیم. در جلسات درمانی ، من اغلب این وظیفه را انجام می دهم: ترس های خود و مخصوصاً سه مورد مهم را بنویسید. وقتی ترس های خود را بیان می کنیم ، اغلب مشخص می شود که چقدر پوچ هستند. سعی کنید ترس های خود را در یک ستون - در سمت چپ - بنویسید. و در سمت راست - آنچه می توانید در مورد آن انجام دهید. برای حل مشکلات خاص اقدامات خاصی مورد نیاز است. بعد از اینکه دخترانم در حیاط قدم می زنند ، متوجه می شوم که چگونه کار می کند. پسرها به دختران آسیب می رسانند ، این بیش از یک بار اتفاق افتاد. در پایان ، من رفتم تا با پسران صحبت کنم و ما توانستیم این مشکل را حل کنیم.
5. به وضعیت فرزندتان در مدرسه توجه کنید. از آنجا که او 5-7 ساعت در روز را در آنجا می گذراند ، از آنچه برای او اتفاق می افتد آگاه باشید. مشارکت در زندگی کودک از سنین پایین بسیار مهم است تا کودکان بفهمند چه چیزی خوب و درست است و چه چیزی نیست. سیستم آموزشی ما طبقه بندی می کند: "آنچه وجود دارد وجود دارد …" با این حال ، این ممکن است به این دلیل باشد که والدین اغلب در مورد آنچه در کلاس درس اتفاق می افتد تحقیق نمی کنند. یک بار معلوم شد که یک همکلاسی به شکم دخترم کتک زد (او آن را پنهان کرد) ، نه تنها او ، بلکه دختران دیگر نیز. وقتی از این موضوع مطلع شدم ، آنها شروع به درک کردند و معلوم شد که پسر رابطه بسیار سختی در خانواده دارد و والدین او معتقد بودند که ضرب و شتم دختران یک قاعده است.
6. در روانشناسی یک روش پدیدارشناختی وجود دارد. هنگام ارتباط با کودکان از آن استفاده کنید. چه مفهومی داره؟ بیاموزید که فرزند خود - و نه تنها او - را بدون هیچ فرضیه و نظریه ای درک کنید.سعی کنید دلیل دیر آمدن از پیاده روی عصر این باشد که او به شما گوش نمی دهد ، چقدر غیر اجرایی ، غیر مسئول و غیره. و غیره دلیل دیرکردن ممکن است درگیری در خیابان بین کودکان باشد. اگر نمی توانید کودک را از نظر پدیدارشناختی درک کنید ، او مجبور است دروغ بگوید تا بتواند نگرش های شما را که در ادعاها و اتهامات بیان شده است حفظ کند. روش پدیدارشناختی شامل رها کردن حقیقت خود برای شنیدن حقیقت دیگری است.
7. یکی از مهمترین و یکی از سخت ترین نکات: به رابطه والدین خود توجه کنید. اغلب مادران از این که پدران منفعل هستند یا درخواست های همسران خود را نادیده می گیرند ، شکایت می کنند. به نظر می رسد برای مدت طولانی مسائل مربوط به کینه ، خیانت و عدم احساسات گرم بین زن و شوهر حل نشده است. لیست همچنان ادامه دارد. و این اغلب بر سلامت کودکان تأثیر می گذارد. هنگامی که ما از درک صدای روح خردمند دست برداریم ، بدن شروع به صحبت با ما به شکل بیماری می کند. من افراطی نیستم. اما به یاد داشته باشید ، اگر بین شما تجاوز وجود داشته باشد ، نارضایتی های پنهان ، فریادها وجود داشته باشد ، اگر به یکدیگر حق ندارید ، این امر بر فرزندان شما تأثیر می گذارد. من با آزمایش آزمایشات گالوانیک که سطح استرس را در کودکان نشان می دهد ، این را تأیید کرده ام. گاهی اوقات تعیین آن دشوار است (مخصوصاً برای افراد جوانتر) ، اما آنها استرس را به عنوان واکنش به مشکلات بین والدین نشان می دهند.

والدین عزیز ، بهزیستی ذهنی شما کلید سلامتی فرزندان شما است. سعی کنید با ادغام ارزشهای مختلف در زندگی خود زندگی کنید: کار - خانواده ؛ همکاران دوست هستند اجازه دهید ارزش های مختلف در زندگی شما وجود داشته باشد. مردم غرق در اضطراب هستند و در آن زندگی می کنند زیرا نمی دانند چگونه یا از لذت بردن از زندگی می ترسند.