ترس های دوران کودکی واقعاً چه چیزی پشت هیولاها زیر تخت پنهان شده است؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

در حال حاضر من اغلب درخواست مشاوره در مورد ترس کودکان ، به ویژه مانند ترس از تاریکی ، هیولا ، ارواح و غیره را دارم.

به طور معمول ، این ترس ها در هر کودک بالای 4 - 4 سال ظاهر می شود. در این سن ، کودکان شروع به حدس زدن می کنند که همه چیز ابدی نیست ، مردم می میرند ، ممکن است اتفاقی برای والدین آنها بیفتد.

این چگونه با ترس های بالا ارتباط دارد؟

گوردون نیوفلد ، روانشناس کانادایی مطمئن است که وقتی برای ما بسیار ترسناک است که با ترس واقعی روبرو شویم یا ناخودآگاه باشد ، مغز چیزی را می یابد که ترسیدن از آن چندان ترسناک نیست.

به عنوان مثال ، در یک مرحله ، کودک ناگهان شروع به پذیرش این ایده می کند که روزی مادر ممکن است بمیرد. فقط تصور کنید درک این موضوع برای اولین بار چقدر وحشتناک است! اعتراف به این فکر حتی برای یک لحظه چقدر دردناک است مثل این که دائماً از آن آگاه باشیم.

در این مرحله ، مغز به سادگی شروع به درک چنین افکار مزاحم می کند و توجه و ترس را بر چیز دیگری متمرکز می کند ، به عنوان مثال ، بر روی شخصیت کارتونی ، هیولا در گنجه ، شبح در تاریکی.

همچنین اتفاق می افتد که ترس در سنین بالاتر در کودکان تشدید می شود. با این حال ، در اینجا نیز ارزش آن را داریم که عمیق تر جستجو کرده و به دنبال علت اصلی آن باشیم و عوارض جانبی را تجزیه و تحلیل نکنیم.

ارزش آن را دارد که تجزیه و تحلیل کنیم که چه چیزی می تواند کودک را بسیار نگران کند ، تکان دهد؟

برای والدین مهم است که به خاطر داشته باشند که شرایطی که گاهی اوقات برای بزرگسالان چندان نگران کننده نیست ، می تواند تأثیر بسیار قوی بر کودکان داشته باشد.

دلایل واقعی اضطراب که مغز آن را مسدود می کند چه می تواند باشد؟

بسیاری از چیزها می توانند ظاهر ترس ها را تحریک کنند ، به عنوان مثال: حرکت ، تغییر روال عادی روزانه ، بیماری یکی از بستگان ، طلاق ، جدایی از کسی ، دعوای خشونت آمیز والدین ، قلدری در مدرسه ، مرگ یا مرگ مورد انتظار یکی از عزیزان ، ارعاب بزرگسالان ، که ارتباط تهدید آمیزی با شما ایجاد می کند ("اگر شما اینگونه رفتار کنید ، من شما را به مادربزرگ خود می برم" ، "اگر این را دوباره به من بگویید ، من با شما صحبت نمی کنم!" ، "چه پسر است آیا این است؟! پسرم چنین رفتار نمی کند ").

موضوع بسیار پیچیده است ، اما درک این نکته بسیار مهم است که مغز به دلایلی علت واقعی اضطراب را مسدود می کند.

چه باید کرد؟

• نیازی نیست که کودک به آن "ضربه بزند".
• مهم این است که به وضوح بیان کنید که مضطرب شدن اشکالی ندارد.
• به یافتن راه هایی برای ابراز اضطراب ، صحبت کردن ، به عنوان مثال ، از طریق کتاب ، بازی کمک کنید.
• تا حد امکان علل اضطراب را کاهش داده یا جبران کنید.

بیایید موقعیت را شبیه سازی کنیم و با استفاده از مثال آن ، نحوه عملکرد مکانیسم های ترس و نحوه رفتار والدین را تجزیه و تحلیل خواهیم کرد

به عنوان مثال ، کودک مادربزرگ محبوب خود را برای مدت طولانی نمی بیند و جدایی طولانی ترس ها را برانگیخت.

راه حل: اجازه دهید آنها بیشتر در اسکایپ ارتباط برقرار کنند ، مادربزرگ می تواند چنین کتابهایی را بخواند ، داستان بگوید. در عین حال ، مهم است که بزرگسال رهبر چنین گفتگویی باشد.

اجازه دهید مادربزرگ ابتدا صحبت کند و منتظر نمانید که کودک ابتکار عمل نشان دهد.

همچنین می توانید با خواندن کتاب هایی که در طرح آنها شخصی خسته می شود ، جدا می شود و سپس دوباره ملاقات می کند ، این وضعیت را دوباره تکرار کنید.

والدین می توانند خودشان احساسات خود را با کودک در میان بگذارند ، به آنها بگویند که آنها هم دلشان برای مادربزرگشان تنگ شده است و آنها نیز دلشان برای آنها تنگ شده است ، برای او نقاشی بکشند ، چیزی را به کودک منتقل کنند ، ظاهراً از مادربزرگ و غیره.

یعنی همه کارها را انجام دهید تا کودک حتی در فاصله دور با خانواده خود ارتباط برقرار کند.

مهمتر از همه ، نگران نباشید که به ترس کودکان خود نگاه کنید ، ریشه مشکل را بیابید و آن را حل کنید و با علائم مبارزه نکنید. از این گذشته ، وظیفه بزرگسالان این است که به کودکان کمک کنند تا با دنیای اطراف و پیچیدگی های آن سازگار شوند

و اگر از توانایی های خود اطمینان ندارید ، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید که به حل همه مسائل تا حد ممکن برای کودک کمک می کند و به غلبه بر ترس کمک می کند.