انزوا از احساس شرم دائمی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

انزوا به دلیل شرم - چگونه اتفاق می افتد و چرا ، در مورد آن چه باید کرد؟ موقعیتی را تصور کنید که شخصی در دنیای درونی خود ، در آپارتمان یا خانه خود بسته می شود ، تجربیات و احساسات خود را با دیگران در میان نمی گذارد. چه چیزی می تواند باعث این امر شود؟ منبع اصلی ترس شدید از قضاوت است.

با این حال ، به عنوان یک قاعده ، شخص حتی نمی تواند بفهمد که چرا از محکومیت فاجعه بار می ترسد. پشت همه احساساتی که تجربه می کنید ، ترس از شرمندگی وجود دارد. چرا؟ برای یک فرد ، این شرم آنقدر غیرقابل تحمل است که زنده ماندن از آن غیرممکن است ، بنابراین ، در هر صورت ، او سعی می کند از همه موقعیت هایی که ممکن است چنین احساس تحقیر آمیزی برای او ایجاد شود ، اجتناب کند.

علاوه بر این ، در پشت همه اینها یک شرم "سمی" و دردناک وجود دارد - شرم ، ریشه های آن در دوران کودکی عمیق است و با اشیاء مرتبط با کودک در خانواده (مادر ، پدر ، مادربزرگ ، پدربزرگ) مرتبط است. - در اصل ، می تواند هر کسی باشد اما بسیار ننگین). با رفتار خود ، این مرد به هر طریق ممکن احساس شرم را به کودک تحمیل کرد - به عنوان مثال ، "مردم چه فکر خواهند کرد؟" در خانواده ، چنین تجربیاتی به مراتب بیشتر از تجربیات و احساسات خود کودک بود (آنچه دوست دارد ، چگونه و چگونه زندگی می کند) - همه اینها بی ارزش شد ، نظرات اطرافیان مهمتر بود. در نتیجه ، کودک در بزرگ شدن می ترسد خود را نشان دهد.

در مورد آن چه باید کرد؟ اول ، لازم است در روح خود تصویری ایده آل از خود پیدا کنید - کدام باورها صحیح هستند ، شخص "مناسب" چه کسی باید باشد؟ بر این اساس ، شما باید به خود این حق را بدهید که ناقص ، غلط ، شخصی باشید ، انسان باشید و مطمئن باشید که خود را به خاطر همه نقص ها می بخشید. هر کسی حق دارد ناقص باشد!

گام دوم خلاص شدن از قدرت مطلق داخلی است ("من می توانم همه کارها را انجام دهم ، باید (الف) همه چیز را بدانم"). تنها راه برای تبدیل شدن به یک حرفه ای و متخصص واقعی در هر زمینه این است که همه کارها را یکجا انجام ندهید. مهم است که ابتدا به یک چیز توجه کنید ، سپس به چیز دیگری توجه کنید. ارزش آن را دارد که مهمترین و ارزشمندترین را برای خود بسازید.

علاوه بر این ، مهم است که نقاط قوت را در "من" درونی خود بیابید - به چه چیزی می توانید تکیه کنید ، به چه چیزی می توانید افتخار کنید ، از چه چیزی می توانید خوشحال باشید؟ در یک مونولوگ با خود ، باید خود را ستایش کنید - "اوه! اینجا و اینجا کارم تمام شد! " گام بعدی این است که بیاموزید که به دیگران تکیه کنید ، در تماس باشید.

بنابراین ، اگر فردی در قطب نظر ، قدرت و رقابت ارزیابی کننده باشد ، این یک بن بست و یک مسیر ناامید کننده است. مسیری که منجر به تغییرات مثبت در زندگی می شود ، مسیر روابط زمانی است که فرد می داند برای آنچه که هست مورد احترام ، احترام و محبت قرار می گیرد. اما همه اینها باید در اعماق روح شناخته شوند ، نه فقط برای آگاهی از سر ، بلکه برای احساس با تمام وجود - برای این ، تماس واقعاً باید ارزشمند باشد.

چه مشکلاتی می تواند ایجاد شود؟ بی اعتمادی به مردم. چگونه اعتماد را یاد می گیرید؟ حداقل باید با این ایده کنار بیایید که می توان به مردم اعتماد کرد ، مردم می توانند مهربان باشند و شرور نباشند. این می تواند به ارزیابی مجدد دیدگاه های شما با درک این نکته که در حقیقت ، نظر نمره بد یک فرافکنی است ، کمک کند.

در واقع ، خود شخص خود را ضعیف ارزیابی می کند - او قبلاً خود را رد کرده ، خود را مجازات کرده ، خود را بد خوانده و به طور کلی - اعدام شده است! هر کس قاضی و دادستان خودش است ، اما وکیل نیست - شما باید این را به خاطر بسپارید. برای اینکه شخص بتواند بیشتر به دیگران اعتماد کند ، باید به خاطر داشت که اول از همه ، شما باید بتوانید به خود اعتماد داشته باشید ، "من" واقعی خود را رد نکنید و خود را بد ندانید. اطرافیان به وضعیت درونی فردی که در تماس است واکنش نشان می دهند. ممکن است موقعیت دیگری وجود داشته باشد - شخصی به طور خاص افرادی را پیدا می کند که نمی توان به آنها اعتماد کرد تا از دشمن بودن اطرافیان خود اطمینان حاصل کند. یک گزینه دیگر این است که یک فرد به سادگی متوجه نمی شود که با او خوب رفتار می شود.

بنابراین ، مهمترین چیز در زمینه مشکل این است که بیشتر روی تصویر خوب و نگرش مثبت خود نسبت به خود کار کنید. می توانید سعی کنید از بیرون کار کنید - ابتدا باور کنید که می توان به مردم اعتماد کرد ، سپس احساس دلخواه در داخل ظاهر می شود - "اوه! من خوبم!".

در هر صورت ، خارج شدن از چنین انزوا ضروری است ، در غیر این صورت فرد سریعتر از افراد اطراف خود را می جوید. مشکلاتی از این قبیل در درمان بسیار خوب حل شده است و شرم با اعتراف به احساس خجالت و پشیمانی در تحقق مذموم بودن اقدامات درمان می شود.