مرد ناراضی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

فرد ناراضی.

یک فرد ناراضی چیزی را می خواهد که وجود ندارد ، که قطعاً هرگز دریافت نخواهد کرد ، و این را می داند ، او صادقانه به غیرممکن ها ، به آنچه که وجود ندارد ، به همان امکان دریافت اعتقاد دارد. ایمان غیرممکن او را به حرکت در می آورد ، او را به سمت رودخانه خود می برد ، سنگینی افکار خود را به زمین می کشاند ، در واقع ، این تنها چیزی است که یک فرد بدبخت دارد ، و این ایمان خودش است. بدبختی یک طرفه ، عمیق و با صدای بلند است ، به دیواره های داخلی عروق خونی فشار می آورد ، تنفس را فشرده می کند ، سر خود را پایین می آورد ، صدمه ای نمی زند ، فقط نشان دهنده احتمال آن است ، نوعی بازتاب ایمان در یک کثیف آینه از طریق شیشه ای این ناحیه از دانش عظیم حقیقت است ، به آن نزدیک می شود ، جاودانه می لغزد ، همیشه در افق شناور است ، مانند خورشید که در دریا غروب می کند. بدبختی برای همه آشکار نمی شود ، درست مانند ایمان ، این کهن الگوها وارد روح می شوند که منتظر ظهور چیزی هستند که می تواند آن را تا لبه پر کند ، یعنی مرگ. یک فرد ناراضی برای مرگ روح خود آماده است ، او خود استعفا داد و منتظر ماند ، منتظر ظهور تاریکی یا روشنایی شد ، چیزی که او را از بین می برد و انتظارات او را ناممکن می کند ، منتظر ماند و منتظر ماند. این فرایند ابدی سیلاب را نمی توان با آگاهی درک کرد ، اما چیزی وجود دارد که ریشه در افکار دارد و امکان مشاهده خورشید گرفتگی روح را فراهم می کند ، در حالی که هم نور و هم تاریکی در یک زمان وجود دارد و هم شخص با هر دو روشن می شود.. این به حقیقت نزدیک است ، اما برای احساس آن در خود بسیار دور است ؛ این چیزی است که قابل مشاهده است ، اما دریافت آن غیرممکن است ، زیرا حتی نگاه کردن به آن باعث می شود در هوشیاری کور نشوید. یک فرد ناراضی به آسمان نگاه می کند و یک خورشید سیاه را می بیند ، او را کور می کند و سایه اش را از او می گیرد ، چیزی آنقدر قدرتمند که می تواند سایه را پنهان کند و آن را کاملاً در خود جذب کند. ناراحتی موجب آمدن ایمان می شود و ایمان ظهور تاریکی را که خورشید می شود ممکن می سازد. تاریکی که به خورشید تبدیل می شود ، به عنوان نمادی از تحول معنوی عمیق ، به عنوان پیام رسان ورود به منطقه قابل مشاهده نامرئی ، و فرصت دیدن را از آن سلب می کند. بدبختی از ابتدا تا انتها جذب می شود ، این راهی است که نور در تاریکی کامل طی می کند ، این یک لحظه قبل از شکست در لبه پرتگاه سرگردان است ، جذب می کند و باز نمی گردد ، در نتیجه به غیرممکن ایمان می آورد ، در زندگی در مرگ ، در خورشید در تاریکی ، در فرصتی برای بدست آوردن آنچه نبود و نیست. یک فرد ناراضی در سازمان ذهنی خود چشمک می زند ، او مانند یک ظرف اسپاسمی فضا تپش می کند ، در تنش گسست و مرگ ، سعی می کند زندگی را پس از انفجار حفظ کند ، چگونه آن را از طریق میدان مرگ منتقل کند ، چگونه زندگی را پس از بیگ بنگ ، چگونه می توان به غیرممکن ها اعتقاد داشت ، این بدبختی ناامیدکننده نیستی در طول زندگی است ، وقتی آن را در هر قطعه می بینید ، وقتی آن را می دانید ، هنگامی که باید ایمان را از طریق انفجار مهلک جان به زندگی وارد کنید ، و شما بروید ، این ایمان را بر خود فشار دهید ، آن را در خود فشار دهید ، وقتی مرگ و همه چیز مرده است - شما نیز مرده اید و آن را می دانید و باور می کنید ، tk. ایمانی که روی دستان شما مرده است با انعکاس زندگی در فوتون های نگاه شما به آینده ، که در زمان و مکان در تاریکی مطلق شتاب می کنند ، نقش می بندد. یک فرد ناراضی همه چیز را نمی داند ، حتی یک چیز کوچک ، او فقط گرفتگی خورشید را در روح خود می بیند و می فهمد که این اتفاق همزمان در همه جا رخ می دهد ، و تنها چیزی که باقی می ماند این است که باور کنیم بدبختی ناشی از نابینایی است نجات در آینده ، که وجود ندارد.