این زندگی شلوغ ماهیت اضطراب انسان: راههای غلبه بر آن

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

هیجان ، اضطراب ، اضطراب ، نگرانی … این تجربیات می توانند هر ثانیه ما را همراهی کنند. به هر حال ، زندگی بشر مجموعه ای از انواع خطرات است. وقتی از خانه خارج می شویم ، به محل کار می رویم ، به فروشگاه می رویم ، با ماشین رانندگی می کنیم در معرض آنها قرار می گیریم … وقتی با دیگران ارتباط برقرار می کنیم آسیب پذیر و آسیب پذیر هستیم. با نزدیک شدن به آنها ، بیشتر و بیشتر در معرض خطر قرار می گیریم

این در مورد این واقعیت است که یک موقعیت خطرناک در اطراف وجود دارد ، که برخی خطرها (اخلاقی یا جسمی) در اطراف وجود دارد و اضطراب ما به ما می گوید. وقتی متوجه افزایش یا قطع تنفس ، تغییر در ریتم ضربان قلب ، احساس تنش در قفسه سینه ، بدن ، پاها ، بازوها می شویم ، با این احساس آشنا می شویم.

اضطراب و اضطراب یکی از سخت ترین تجربیات است. به هر حال ، این احساس به وضوح مورد توجه قرار نگرفته است. این پراکنده ، مبهم است و بنابراین اجتناب از علت ایجاد آن دشوار است.

به محض یافتن علت ، رفع اضطراب ، بلافاصله همه چیز را فرا نمی گیرد و چنین قدرتی بر ما دارد. پس از همه ، پس ما می توانیم برنامه ای برای چگونگی آرامش خود ایجاد کنیم و مستقیماً با عامل ایجاد کننده این تجربه برخورد کنیم.

به عنوان مثال ، وقتی می فهمیم که مار خزنده یا سگ عصبانی در این نزدیکی است ، و این به احتمال زیاد علت اضطراب است. به عنوان مثال ، با دویدن به پهلو می توانیم از خود محافظت کنیم. سپس اضطراب موقعیتی خواهد بود و به محض عبور از خطر یا کاهش احتمال آن فروکش می کند.

اما نوع دیگری از اضطراب وجود دارد - شخصی. این تجربه ای است که همیشه با ما است - مانند فیوز در شبکه برق. بسته به شرایط تشدید می شود ، اما هرگز به طور کامل از بین نمی رود.

بین مرگ و زندگی

سه نوع اضطراب شخصیتی وجود دارد.

نوع اول اضطراب وجودی یا اضطراب بودن است.

این احساس نگرانی است که در ما "ساخته شده است" و هر لحظه به ما یادآوری می کند که زندگی محدود است و مرگ اجتناب ناپذیر است. این اضطراب است که غریزه ما را برای حفظ خود تنظیم می کند و پشت آن نیاز اساسی ما به ایمنی و راحتی نهفته است.

اضطراب وجودی هر زمان که خود را در مکانی جدید و ناآشنا برای خود می یابیم افزایش می یابد. ما محل زندگی ، مهد کودک یا مدرسه ، محل کار خود را تغییر می دهیم. وقتی با غریبه ها آشنا می شویم …

همه چیز ناآشنا و ناشناخته باعث افزایش میزان اضطراب بودن می شود تا بتوانیم منابع انرژی داخلی خود را برای جهت گیری در فضا ، برای درک آنچه برای ما تهدید است و چه چیزی نیست ، تحریک کنیم.

این مشکلات در تجربه و حفظ اضطراب وجودی است که مردم را به رفتارهای به اصطلاح شبه خودکشی تحریک می کند-بازی هایی در مرز مرگ و زندگی: سواری با سرعت ، چتر نجات ، غواصی و غیره.

قرار گرفتن عمدی خود در معرض خطر ، توهم پیروزی بر اضطراب شخصی بودن و اعتقاد به جاودانگی خود را ایجاد می کند. و در نهایت ، این خود زندگی را بی ارزش می کند.

غلبه بر اضطراب بودن نوعی مهارت برای زندگی با آن و تشخیص این است که زندگی محدود است و به همین دلیل است که ارزشمند است. اینکه گزینه های ما محدود است. آنچه مهم است مراقبت از خود باشد - اطمینان از ایمنی خود ، حرکت و کاوش در موارد جدید و ناشناخته.

نمی توان اضطراب بودن را کاملاً آرام کرد. ما بدون او نمی توانستیم زنده بمانیم. مهم است که زندگی با آن را بیاموزیم ، طبیعت آن را بشناسیم و به وجود این تجربه اعتراض نکنیم.

وقتی بقیه نزدیک می شوند

نوع دوم اضطراب ، اضطراب جدایی است. این اضطراب مربوط به ظاهر شخص دیگری در نزدیکی است. نگرانی از رویکرد و فاصله در روابط.

ماهیت این تجربه در اوایل کودکی بیان شده است و با رابطه با اولین هدف مهم برای ما - مادر مرتبط است.

در بزرگسالی ، این اضطراب ارتباط ما با دیگران را هنگامی که نگران از دست دادن محبت آنها هستیم تنظیم می کند.این اضطراب جدایی است که اساس همه اعتیادها را تشکیل می دهد و تشدید این نوع اضطراب اغلب باعث ایجاد افسردگی و بیماریهای روانی می شود.

غلبه بر اضطراب جدایی دستیابی به بلوغ و مشخص شدن مرزهای شخصی است. توانایی تحمل تنهایی و طرد دیگران بدون فروپاشی یا فروپاشی.

در درمان شخصی ، ما اغلب با این نوع اضطراب سروکار داریم و از شکل گیری هویت بالغ یک فرد بالغ که قادر به مسئولیت زندگی خود است ، حمایت می کنیم.

اضطراب استهلاک

نوع سوم اضطراب شخصیت اضطراب ادیپ یا اضطراب کاهش ارزش است. هر یک از ما به ارزش خود برای دیگران نیاز داریم و از از دست دادن آن می ترسیم. این اضطراب استهلاک است که افراد را به موفقیت اجتماعی می رساند - برای به دست آوردن شغل معتبر ، درآمد خوب ، کسب موقعیت در جامعه و ایجاد ارتباط. اضطراب ادیپ در مرحله بزرگسالی ، هنگامی که رقابت کودک با چهره های والدین و ترس از مجازات بزرگسالان قابل توجه وجود دارد ، تحقق می یابد. اگر گذراندن این دوره به دلیل ضربه باشد ، فرد بالغ نیاز مداوم خود را برای اثبات ارزش خود به دیگران تجربه می کند.

افزایش میزان اضطراب کاهش ارزش منجر به یک مسابقه ثابت برای موفقیت می شود ، افزایش مداوم دلایل برای تأیید اهمیت خود ، که برای اشباع و آرامش همیشه کافی نخواهد بود.

درمان با درمان اضطراب

روان درمانی ، البته ، با هدف کاهش تجربه اضطراب شدید ، حمایت از حل تعارضات درونی فرد انجام می شود. هر نوع اضطرابی که به سختی تحمل می شود ، علامتی است که به ما می گوید سازگاری بدن با زندگی واقعی دچار اختلال است و فرد برای ایجاد ایمنی خود به منابع و مهارت نیاز دارد.

بسته به نوع اضطراب مراجعه کننده ، استراتژی کار درمانی تدوین شده است. در هر صورت ، این پشتیبانی از آگاهی از تجربیاتی است که در پشت اضطراب نهفته است و با دقت بیشتری فرآیندهای ذهنی داخلی را مشخص می کند.

گسترش و تعمیق آگاهی مراجعه کننده در زمینه های مختلف زندگی وی ، مهارت تشخیص اضطراب ، تعیین راه حل آن و همچنین یافتن راههای م toثر برای برآوردن نیازهایی است که در پشت این تجربه نهفته است.