مکان خود

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

مکان خود

به ما آموخته اند که لزوماً باید بهترین مکانها را اشغال کنیم - یک شغل معتبر ، یک موقعیت عالی ، پول ، موقعیت. ما آموخته ایم - این تضمین شادی و بقا است. مانند حیوانات در یک گله ، قوی ترین آنها زنده می مانند و سپس همه می کوشند تا رهبر شوند و همه مزایا را دریافت کنند. ما از پوست خود بیرون می آییم ، از بالای سر خود می گذریم ، ماهیت واقعی خود را فراموش می کنیم - که هستیم و چرا این همه اتفاق می افتد. ما انگار از این اشتیاق کور می شویم - برای رسیدن ، فتح کردن ، بهترین شدن ، فتح کردن.

اما در عین حال ، در درون یک فرد اغلب چنین احساس درد کشیدن وجود دارد ، مانند اینکه شما همیشه "در حد.." نیستید. و البته ، قطعاً شخصی وجود دارد که به موفقیت های بیشتری دست یافته است ، و به همین دلیل ، به نظر می رسد بهتر از شما ، و بنابراین شادتر است. گویی شادی شما به برخی اعداد و پارامترها بستگی دارد و می توانید آن را به سادگی با یک خط کش اندازه گیری کنید - اگر به این مقدار برسید ، خوشحال هستید ، اگر به آن نرسید ، چنین نیست.

شگفت انگیز است ، مهم نیست که انسان چند قله را فتح کند ، هرگز به علامت "خوشبختی" نمی رسد. گویی چنین جانور گرسنه ای در او زندگی می کند که هرگز سیر نمی شود. مهم نیست چقدر کار می کنید و مهم نیست به چه چیزی می رسید ، او همیشه فریاد می زند - کافی نیست! در نتیجه ، یک فرد تمام زندگی خود را وقف پیگیری بی پایان "شادی" شبح می کند ، که هرگز به آن نمی رسد. هزاران داستان از افراد موفق اجتماعی وجود دارد که هرگز واقعاً خوشحال نشدند. آنها هم از اعتبار عمومی برخوردار بودند و هم پول و هم قدرت و هر آنچه که نمی خواستند ، اما هرگز از آرامش درونی ، از رضایت و شادی درونی برخوردار نبودند.

آیا راهی وجود دارد - بله. به نظر می رسد که ما به همه نعمت های جهان و نه همه مکانهای معتبر جهان نیاز نداریم ، اما این تنها مکان "خود" است. جایی که برای شما مناسب است مکانی که در آن احساس می کنید - این همان است! این دقیقاً برای من است! برای شما آسان و دلپذیر است ، همه چیز خوب پیش می رود ، بحث کنید ، مردم کار شما را دوست دارند.

خنده دار است که اغلب ما یا به دنبال آن مکانهای خارجی "جادویی" یا از کنار چنین مکان هایی می گذریم یا خودمان آنها را ترک می کنیم. یا می ترسیم. به خودم اعتراف کنم که اینجا ، خیلی ساده و معمولی ، جای من است. جایی که در آن احساس آرامش و شادی در روحم احساس خواهم کرد ، جایی که می توانم آسمان را ببینم ، صادقانه لبخند بزنم ، آشکارا به چشمان دیگری نگاه کنم.

اما منتقد درونی که در دوران بزرگسالی ما آموزش دیده است ، بیشتر اوقات به ما اجازه نمی دهد که آن را به خودمان اعتراف کنیم. و او همچنان به مطالبه و مطالبه و مطالبه مسابقه ای بی پایان ادامه می دهد. و در درون همه چیز احساس کشش "نه آن …" در حال رشد است.

و گاهی اوقات فقط ترسناک است. این ترسناک است که به خودتان اجازه دهید رویای خود را تحقق بخشید ، ترسناک است که آشکارا به همه جهان بگویید چه می خواهید. و ناگهان آنها نمی فهمند ، اما ناگهان می خندند. از این گذشته ، یک رویا واقعی اغلب غیر استاندارد است ، هیچ راهی برای رسیدن به آن وجود ندارد ، نیاز به پشتکار و شجاعت دارد. و سپس بسیاری به سادگی تا می شوند. پس از همه ، به نظر می رسد که راحت تر می توان بر اساس قواعد و قواعد اجتماعی قابل قبول و شناخته شده باقی ماند. اما زمان می گذرد ، ارتفاعات اجتماعی فتح می شوند ، و این احساس دردناک فقط روح را خراش می دهد … "نه این …"

یا شاید شما باید به خود اجازه دهید از ترس ، چسبیدن ، تعقیب کردن دست بکشید و معمولی ترین یا غیرمعمول ترین ، اما چنین مکانی شاد را انتخاب کنید؟

با عشق،

واروارا گلادکیخ

مشورت با روح و جان