پایان یا ترک درمان - تفاوت چیست؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

من برای بسیاری از مراجعانم توصیه می کنم به جای ترک درمان ، پایان درمان را متوقف کنم. تفاوت در چیست؟

بگذارید برای شروع چند مثال برای شما بیان کنم. ما چندین جلسه با مشتری (حدود 10 جلسه) کار کردیم. برای جلسه بعدی توافق شد. چند روز قبل از ملاقات ، پیامی از او دریافت می کنم: "به نظر من آخرین ملاقات آخرین بود. ممنون از درمان!"

در اینجا یک نمونه پیامک دیگر وجود دارد: من می خواهم در این مورد صحبت کنم. من می دانم که هنوز باید خیلی چیزها را کشف کنم ، می خواهم استراحت کنم و ببینم بعد چه می شود …”.

از یک سو ، خواسته های هر دوی این دختران را درک می کنم. و من این شرایط را قبول دارم. از سوی دیگر ، من می دانم که درمان در درجه اول در مورد روابط است. و رابطه بین درمانگر و مراجعه کننده در آنجا نقش مهمی ایفا می کند. تکمیل این روابط بستگی به این دارد که آنها چه بوده اند ، چند تجربه روی آنها سرمایه گذاری شده است ، چه تعداد از آنها زندگی کرده اند (و همچنین توسط درمانگر). و وضعیت مراجعه کننده در آن لحظه یک نشانگر است که توسط آن می توان فهمید که چگونه بیمار آماده است تا درمان را تکمیل کند. من این وضعیت را از تجربه مشتری خود ، زمانی که خودم تحت درمان بودم ، برای شما شرح خواهم داد.

اول از همه ، وضوح است. شفافیت خواسته ها ، نیازها ، اهداف و شفافیت در درک اینکه چگونه می توانم آنها را برآورده کنم. وضوح در روابط با افراد دیگر.

ثانیا ، آگاهی بیشتر از آنچه در زندگی من اتفاق می افتد. این احساسی است که من در این درمان "بزرگ شدم" و می توانم بدون کمک درمانگر ادامه دهم. احساس سبکی ، رضایت دارم. این بدان معنا نیست که من باید تمام موضوعات را تکمیل کنم ، همه احساسات را تمرین کنم ، پاسخ همه سوالات را دریافت کنم. در برخی موضوعات حتی س questionsالات بیشتری وجود داشت ، اما در آن لحظه من قدرت پیدا کردم که به تنهایی پاسخ آنها را بیابم.

ثالثاً ، این حسی است که من نیروهای داخلی را به دست آورده ام ، که به آنها اعتماد به نفس می گویند. بله ، زمانی بود که من در احساسات ، موقعیت ها ، مشکلاتم به درمانگر تکیه می کردم. و او از من حمایت کرد ، همدرد بود ، مرا پذیرفت … تا بتوانم یاد بگیرم که در لحظات سخت زندگی به خودم تکیه کنم و از خودم حمایت کنم. این مورد شامل توانایی مراقبت از خود است.

درمانگر ، به طور معمول ، در چنین لحظاتی نیز احساس می کند که درمان در حال پایان است. گاهی اوقات درمان می تواند زمانی پایان یابد که مراجعه کننده متوجه شود که مقدار زیادی از درمانگر دریافت کرده است ، از این بابت از او سپاسگزار است و احساس می کند که می خواهد با یک درمانگر دیگر بیشتر پیشرفت کند. بله بله. هر درمانگر محدودیت هایی دارد - شخصیت ، تجربه حرفه ای. و این مشتری بود که بهترین نتیجه را از این درمانگر گرفت.

در مرحله نگارش این مقاله ، یک مشتری تماس گرفت (ما 2 جلسه انجام دادیم) و گفت که جهت روان درمانی که من در آن کار می کنم برای او مناسب نیست (ما این را به عنوان یک نوع مقاومت او در درمان مورد بحث قرار دادیم. مواجه شده). هم اتفاق می افتد.

در مورد تکمیل است. بنابراین "ترک درمان" ، ترک آن چیست؟ آنها به طور معمول به دلیل نارضایتی و حتی عصبانیت درمان را ترک می کنند (معمولاً توسط خود درمانگر: "او چیزی به من نمی دهد ، هیچ کاری انجام نمی دهد ، ما هیچ جا جابجا نمی شویم ، من پول می دهم" چت کردن "؛ روند درمان:" چرا من اینجا باید با کسی اینجا بنشینم ، صحبت کنم ، نامه بنویسم و غیره. ").

وقتی فردی درمان را ترک می کند ، در واقع درمانگر برای او یک شخصیت مهم باقی می ماند. او به این شخص نیاز دارد تا بتواند با خودش کنار بیاید. اما اینجاست که مقاومت ظاهر می شود ، که مانند یک شورش در نوجوانی است. برای اینکه به خود نزدیک شوید ، خود را بشناسید ، باید آنچه را که می دهید بی ارزش کنید ، از درمانگر عصبانی شوید ، از او ناامید شوید. و این نیز راهی است. اغلب اوقات ، "انصراف" از درمان با این واقعیت همراه است که فرد در آنجا با تجربیات دردناکی روبرو می شود که مانع ادامه حرکت او می شود.اما در عین حال ، این احساس وجود دارد که شما به کمک و پشتیبانی احتیاج دارید ، این که اکنون بهترین زمان برای تکیه بر حمایت های شما نیست ، که هنوز به اندازه کافی پایدار نیستند. بنابراین ، کناره گیری از درمان در حال حاضر مثر نیست.