چگونه می توان یک جرم را در 4 مرحله بخشید

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

هر یک از ما گاهی احساس کینه از دیگری را تجربه می کنیم. و در کنار آن احساس بی عدالتی ، خشم ، درد ، عصبانیت ، تحریک ، آزردگی ، یأس و میل به انتقام. با عصبانیت ، ما اغلب خود را از ترس ها و گناهان خود ، ناتوانی در تغییر چیزی ، و بازگرداندن آن به حالت قبل ، دور می کنیم.

• تا ما نبخشیم ، در نفرت ما از فرد متجاوز امیدی وجود دارد. این امید که دیگری نظر خود را عوض کند و خودش را تغییر دهد ، بفهمد چه گنجی را از دست داده است ، گناه خود را بپذیرد ، روی زانوها یا روی اسب سفید خزیده و برای رحمت و عفو درخواست کند. تا زمانی که ما سابق را نبخشیم ، امیدواریم همه چیز تغییر کند و حتی از نو شروع شود.
• تا زمانی که نبخشیم ، از ناامیدی در امان می مانیم. در خود. در متفاوت. در رابطه. در زندگی. ما از تماس با واقعیت و جهان ناقص می ترسیم. ما ترجیح می دهیم توهم بمانیم.
• تا زمانی که ما نبخشیم - ما از یک سو قربانی هستیم که مرسوم است برای او متاسف باشیم ، و از سوی دیگر ، "قدرت" خود را بر مجرم حفظ می کنیم ، عزت شکست خورده و غرور زخمی را بالا می بریم. گوش ها. هیچ چیز مفیدتر از "شوهر گناهکار" در خانه نیست.
• تا زمانی که ما نبخشیم - ما امیدواریم که در دوران کودکی از والدینی که نمی توانند همه اینها را به دلیل حقارت خود بپذیرند ، پذیرش ، عشق بی قید و شرط ، دریافت کنیم. گاهی اوقات ما خیلی امیدواریم که احساسات کینه و خشم خود را به مردان و زنان منتقل کنیم و "همه مردان بز" یا "همه زنان عوضی هستند" را از نسلی به نسل دیگر پخش کنیم.
• تا زمانی که ما نبخشیم ، به کسانی که چنین غم و اندوهی در آنها رخ نداده است ، حسودی می کنیم ، همانطور که مجبور شدیم از آن عبور کنیم. ما سعی می کنیم از فرزندان خود محافظت کنیم و همه چیزهایی را که خودمان در دوران کودکی نداشتیم به آنها بدهیم ، و سپس به آنها حسادت می کنیم و نمی توانیم آنها را رها کنیم.
• تا زمانی که ما نبخشیم ، به دیگران اجازه می دهیم با ما ظالمانه و ناعادلانه رفتار کنند ، ما را تحقیر کنند ، از آنها استفاده کنند و در روابط مخرب یا اعتیادآور باقی بمانند.
• تا زمانی که نبخشیم ، در موقعیت های یکسانی قرار می گیریم ، همان افراد را انتخاب می کنیم به امید اصلاح گذشته خود. اما در واقع ما بارها و بارها یک آسیب را تجربه می کنیم.
• تا زمانی که ما نبخشیم ، سعی می کنیم "مطیع" ، "خوب" باشیم ، برای جلب رضایت ، التماس و سزاوار عشق.
• تا زمانی که ما نبخشیم ، می خواهیم انتقام بگیریم - او را وادار به رنج ، جبران ، مجازات ، تحقیر و ارتقاء نفس خود کنیم. به عبارت دیگر ، برای بازگرداندن درد خود به او ، زیرا گاهی اوقات آنقدر درد می کند که تحمل آن از نظر جسمی یا روحی به سادگی غیرممکن است ، بگذارید از خود بگذرد و نمیرد.
• بخشش به این معنا نیست که وانمود کنید هیچ اتفاقی نیفتاده است.

گاهی اوقات بخشش به این معناست که "من نمی دانم آیا آمادگی بخشیدن بیشتر را دارم و آیا می خواهم". گاهی اوقات بخشش نکردن نیز یک تصمیم قابل درک است.

بخشیدن آسان نیست. بخشش یک شبه اتفاق نمی افتد این یک فرایند پیچیده و گاهی طولانی است. برای بخشیدن واقعی ، باید حقیقت را بپذیرید - درد و ناراحتی ، صدمه ای که به ما وارد شده است ، خشمی که در واکنش احساس کردیم ، انزجار ، میل به مجازات و انتقام از ما ناشی شده است.

بخشیدن به این معناست که با گذشته موافقت کنید و تقاضای جبران خسارت نکنید. نه تنها دیگری ، بلکه خود را نیز ببخشید. دیگر خود را سرزنش نکنید که نتوانسته اید خود را از آنچه اتفاق افتاده محافظت کنید. ناتوانی خود را بپذیرید. و اندوه من مانند تجربه ای است که اتفاق افتاده است.

و با این حال ، بخشش زمانی اتفاق می افتد که به چیز دیگری نیاز نیست. چنین بخششی فرد را از ارتباط رهایی می بخشد. بخشش همیشه به معنای حفظ ارتباط نیست. این یک انتخاب شخصی است. بخشش به سادگی عمل را کامل می کند.

وقتی می بخشیم ، فرد را از لیست بدهکاران خارج می کنیم.

⠀⠀⠀

بخشیدن به مساوی نیز مهم است. شما نمی توانید با تحقیر تقاضای بخشش کنید. شما نمی توانید از بالا ببخشید. به هر حال ، شما هرگز نمی دانید که خود شما قادر به انجام چه کاری در زندگی هستید. همه ما نامقدس هستیم.

معنای بخشش این نیست که تا آخر عمر درگیر شکایات خود باشید و درد و عصبانیت را حتی بیشتر عمیق کنید ، بلکه باید احساسات خود را زنده کنید ، آنها را خنثی کرده و منبع درد را قطع کنید.با تماس با یک روانکاو می توان به این امر کمک کرد. برخورد با کینه های والدین یا عزیزان یکی از متداول ترین درخواست های بخشش است.

بخشش گذشته را تغییر نمی دهد. آینده را روشن می کند.

و امروز می توانید تمرین نوشتن 4 مرحله ای را برای بخشش انجام دهید.

تنها مانده و مسلح به دفتر و قلم ، موقعیت یا فردی را که به سختی می توانید او را ببخشید ، به خاطر بسپارید.

• مرحله 1: مشخص کنید که می خواهید چه کسی را ببخشید و دلیل آن را توضیح دهید.
• مرحله 2: در حال حاضر احساسات خود را در مورد این وضعیت تأیید کنید. بهتر است اینها صادقانه ترین ، حتی ناخوشایندترین احساسات شما باشند و نه چیزهای مهربان و مودبانه ای که فکر می کنید باید احساس کنید. شما باید با آنچه واقعاً احساس می کنید شروع کنید. سپس تمایل خود را برای بازکردن حداقل امکان رهایی از این احساسات ابراز می کنید.
• مرحله 3: مزایایی را که از بخشش دریافت خواهید کرد ، لیست کنید. اساساً ، این برعکس چیزی است که شما در حال حاضر احساس می کنید. غم به شادی تبدیل می شود ، عصبانیت به آشتی ، سنگینی به احساس سبکی تبدیل می شود و غیره. اگر از مزایای آن مطمئن نیستید ، فقط چند احساس خوب کلی را که دوست دارید در حال حاضر تجربه کنید (شادتر ، آزادتر ، با اعتماد به نفس بیشتر و غیره) انتخاب کنید. اگر بتوانید تصور کنید که هنگام بخشیدن چقدر احساس بهتری خواهید داشت ، به شما کمک می کند.
• مرحله 4: برای بخشش هدف تعیین کنید. این به سادگی شامل تصمیم گیری در مورد افرادی است که قصد بخشیدن آنها را دارید و تأیید مزایایی که از بخشش دریافت خواهید کرد.

چندین نکته مهم دیگر در مورد بخشش وجود دارد. این توانایی بخشیدن نه تنها دیگران ، بلکه خود را نیز دارد. و این واقعیت که شما فردی را بخشیده اید به این معنی نیست که او درست گفته است. در بخشش ، مهم این است که احساسات ، نگرش خود را بیان کنید و بفهمید که طرف مقابل چقدر درد یا آسیب به شما وارد کرده است. در کنار این درک ، شما تجربه زندگی را دریافت کرده اید و حق دارید از چنین رفتار و نگرشی جلوگیری کنید. شما مجبور نیستید رابطه ای را با شخصی حفظ کنید که با اقدامات خود عزت شما را زیر پا گذاشته است. اگر رابطه آسیب می بیند ، به این معنی است که زمان آن رسیده است که ارزش خود را درک کنید. بخشیدن یک نفر به این معنا نیست که او باید در زندگی شما باقی بماند. تصمیم با شماست. بخشش به شما این قدرت را می دهد که شخص را رها کرده و او را در گذشته رها کنید ، محیط خود را تمیز کنید ، روابط دردناک را رها کرده و ادامه دهید.

ممکن است اتفاق بیفتد که یک فرد بیش از حد غرق در احساس کینه ، درد و بی عدالتی باشد ، هنگامی که نارضایتی های زیادی در طول زندگی یا حتی از دوران کودکی جمع شده باشد ، منابع کافی نداشته باشد و برای رهایی از این بیماری به کمک روانشناس نیاز است. از بار سنگین گذشته درک این واقعیت نیز می تواند اولین گام به سوی بخشش باشد.