انگیزه برای خودآموزی. اشتباهات اصلی والدین قسمت 1

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

به عنوان بخشی از همه گیری ویروس کرونا ، زندگی ما به طرز چشمگیری تغییر کرده است. تقریباً همه باید بر شرایط جدید زندگی مسلط شوند: به شیوه ای جدید کار کنند و به شیوه ای جدید یاد بگیرند. جای تعجب نیست که بسیاری گیج و وحشت زده شدند. این امر به ویژه برای بزرگسالان دشوار است ، زیرا آنها باید خود را وفق دهند و در کوتاه ترین زمان ممکن ، بلکه به فرزندان خود در آموزش از راه دور کمک کنند. این یک فرمت غیر معمول برای کودکان است و مهمتر از همه ، نکاتی را نشان می دهد که در یک مدرسه معمولی محجبه هستند. من در مورد خود سازمان دهی و انگیزه برای یادگیری صحبت می کنم. در یک مدرسه استاندارد ، ما به اصطلاح "یدک کش" داریم: حضور ، معلمان ، کلاسها و جلسات والدین. همه اینها به نوعی نظم می دهد و در چارچوب نگه می دارد. اما من و شما درک می کنیم که بچه ها به خاطر این که باید یاد بگیرند ، و نه به این دلیل که من می خواهم))

در یک قالب از راه دور ، یک مسئولیت بزرگ به طور ناگهانی بر عهده کودک است ، اما در همان زمان ، و "آزادی". به نظر آنها از آنجا که آنها نیازی به مدرسه ندارند ، نیازی به مطالعه ندارند. اگرچه آزادی اخیراً بسیار مشروط شده است. در طول قرنطینه های فصلی ، از کودکان زیاد خواسته می شود ، به نظر می رسد معلمان می خواهند همه چیزهایی را که وقت ندارند در کلاس درس انجام دهند جبران کنند. قبلا ، واکنش کودکان در مورد قرنطینه به این شکل بود: هورا! در حال حاضر بیشتر اوقات: اوه نه!

همه این تحریف ها در علامت نقل قول "کمک" کردند تا نگرشی منفی نسبت به فاصله یا خودآموزی ایجاد کنند. کودک نمی تواند تصور کند که چگونه می توان با لذت ، به طور مستقل یاد گرفت و در عین حال نیمی از زمان را صرف کرد. وقتی کودک نگرش درستی نسبت به یادگیری نداشته باشد ، دچار وحشت و سردرگمی می شود. همه اینها به والدین منتقل می شود ، آنها شروع به پرسش می کنند: چگونه باید باشیم؟ چه باید کرد؟ چگونه کودک را وادار به یادگیری کنیم؟ چگونه می توانم کنترل کنم؟

واضح است که عدم انگیزه و خود سازماندهی یک شبه شکل نگرفته است ، در حال حاضر به سطح رسیده است. بیایید با تشکر از کروناویروس))) و ما شانس زیادی داریم که همه منفی ها را به یک مزیت تبدیل کنیم.

اگر من اکنون توصیه های خود را با شما به اشتراک بگذارم ، انواع "نان و ترفند" برای کمک به شما در ایجاد انگیزه برای مطالعه ، از نظر من غیر حرفه ای و صادقانه نخواهد بود. همه این نکات ، توصیه ها بسیار کلی هستند ، می توان آنها را در اینترنت خواند ، اما به سختی کار می کنند ، زیرا هر کودک منحصر به فرد است و نیاز به رویکرد فردی دارد.

دو نوع انگیزه وجود دارد: بیرونی و درونی. به عنوان مثال ، کسی می تواند قول بدهد که اگر سال تحصیلی را بدون سه گانه به پایان برساند ، یک آیفون جدید بخرد. این به اصطلاح ، انگیزه بیرونی … از نظر زمانی کوتاه است و باعث عقب نشینی سریع می شود. من از تلفن خسته شده ام ، مطالعه نخواهم کرد ، منتظر هدیه بعدی هستم.

انگیزه بیرونی شامل هر گونه وعده ای است - برای هر 5 خانم 50 روبل ، ارعاب - "اگر مشق خود را یاد نگیرید ، من قرص شما را می گیرم." کودک می فهمد که این را شما در مورد احساسات گفته اید ، و دیر یا زود ، او یک قرص خواهد داشت. ترغیب و دستکاری ، مانند: "شما درس نخوانید ، به عنوان سرایدار کار خواهید کرد" ، همچنین بر کودک تأثیر نمی گذارد. در سن کمتر از 14 سال (توجه داشته باشید) ، کودکان به چشم انداز فکر نمی کنند. آنها البته می توانند بگویند: "وقتی بزرگ می شوم ، یک تاجر خواهم شد" ، اما آنها ایده مفصلی در این مورد ندارند ، و حتی بیشتر آنها زمینه را برای این کار آماده نمی کنند. آنها اینجا و اکنون زندگی می کنند. و تنها با کودکان بزرگتر می توان آگاهانه در مورد زندگی آینده خود صحبت کرد. اگرچه در حال حاضر چنین بچه گرایی عظیمی وجود دارد و نوجوانان 18 تا 19 ساله اغلب به سراغ من می آیند که هیچ تصوری از زندگی آینده خود ندارند. آنها نمی دانند چه می خواهند ، برنامه و سناریوی روشنی برای زندگی خود ندارند. در مورد کودکان 12-14 ساله چه می توانیم بگوییم. آنها قطعاً از کار به عنوان سرایدار نمی ترسند ، آنها می گویند: "خوب ، خوب ، حداقل با چه کسی ، فقط مرا در حال حاضر تنها بگذار!"

بنابراین ، اگر انگیزه یک کودک از طریق آی فون باشد ، ممکن است تمایل فرزند دیگر برای یادگیری از گذراندن وقت با والدین و حمایت آنها ایجاد شود. وقتی متوجه می شود که تحصیلاتش به اندازه کار والدینش برای همه خانواده مهم و جالب است.

تصور کنید که کل خانواده عصر در یک حلقه خانوادگی جمع می شوند. پدر لحظات کاری خود را به اشتراک می گذارد ، مادر با دقت به او گوش می دهد ، از چیزی حمایت می کند و توصیه می کند. و اگر در این شرایط به کودک گفته نشود: "برو به اتاقت!" یا آنها خود را محدود به این س “ال می کنند که "چه نمره هایی گرفتند؟" ، اما به آنها این حق را می دهند که روز خود را به اشتراک بگذارند و نتیجه آن هرچه باشد ، آنها از آن حمایت می کنند و به حل مسئله کمک می کنند. این انگیزه ذاتی است..

هنگامی که یک کودک برای خود درک می کند که چرا دانش اصلاً مورد نیاز است. به عنوان مثال ، برای دستیابی به موفقیت در زندگی ، رفتن به یک دانشگاه معتبر و گرفتن یک شغل با حقوق بالا ، رقابت ایجاد می شود. به عنوان یک قاعده ، چنین انگیزه درونی ، که "پایدار" نیز نامیده می شود ، به فرد کمک می کند تا اهداف خود را در طول زندگی تعیین کند و به آنها برسد. استفاده از دانش بدست آمده در عمل برای کودکی که علاقه ای به یادگیری ندارد بسیار دشوار است و عدم انگیزه برای فرآیند آموزشی منجر به افت تحصیلی مزمن می شود.