کینه آن چیست؟ چرا کینه توزی و چگونه با آن کنار بیاییم؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

احساس و عاطفه اغلب مترادف به کار می روند و به عنوان یک فرایند روانشناختی توصیف می شود که نشان دهنده نگرش ارزیابی ذهنی نسبت به موقعیت های موجود یا احتمالی است. با این حال ، احساسات یک واکنش مستقیم به چیزی است که بر اساس سطح شهودی است و احساسات محصول تفکر ، تجربه تجمع ، هنجارهای مجاز ، قوانین ، فرهنگ …

بسیاری از محققان احساسات را به منفی ، مثبت و خنثی تقسیم می کنند. با این حال ، در مورد مفید بودن احساسات چطور؟ همه احساسات برای تطبیق با واقعیت مهم و ضروری هستند. تجربه احساسات مثبت ، شادی ، رضایت ، علاقه ، عشق - ما انواع دلخواهی از رفتار را که منابع شخصی ما را خلق می کند ، به ما کمک می کند جهان و خود را بهتر بشناسیم ، احساس خوشبختی ، موفقیت ، اعتماد ، توسعه ، در حافظه خود ثابت می کنیم. خلاقیت ما را در نزدیک شدن با افراد دیگر یاری می دهد و همچنین در لحظات دشوار زندگی پشتیبان و پشتیبان ماست. گاهی اوقات احساسات منفی حتی از نظر مفید بودن از احساسات مثبت فراتر می روند ، زیرا اطلاعات مهمی را در اختیار ما قرار می دهند. به عنوان مثال ، ترس به ما می گوید تهدید ، خطری که اساس حفظ و بقا است. اندوه - در مورد از دست دادن ؛ عصبانیت - در مورد رفتار ناشایست ، در مورد مشکلات احتمالی زندگی و غیره

احساساتی وجود دارد که دنیای درونی ما را پر می کند ، مانع از احساس آزادی ، شادی ، احساس رضایت ، هماهنگی و هماهنگی با خود و جهان خارج می شود. اینها احساسات / قراردادهای آموخته شده ای هستند که بر اساس خلوص ذهنی ، ملایمت ، خودانگیختگی ، درک آشکار از جهان ، لایه بندی شده اند. برخی از مهمترین دستاوردها و قراردادهایی که مانع احساس خوشبختی ما می شوند عبارتند از: کینه / کینه ، حسادت ، گناه و شرم. امروز می خواهم احساس کینه را به تفصیل تحلیل کنم.

کینه یک غم ناعادلانه است ، توهینی که باعث احساس خشم نسبت به مجرم و دلسوزی برای خود می شود.

این احساس را از جنبه های مثبت و منفی در نظر بگیرید

معنای مثبت رنجش این است که کینه ، مانند هر احساس دیگری ، عملکرد مهمی در بقا و سازگاری افراد با یکدیگر دارد. در اینجا بسیار مهم است که توجه داشته باشیم که کینه و احساس گناه احساسات زوجی هستند ، آنها همیشه به صورت جفت به وجود می آیند: اگر من آزرده باشم ، مجرم من احساس گناه یا شرم می کند. کینه زمانی رخ می دهد که رفتار شخص دیگری انتظارات من را برآورده نکند. این احساس با حالات چهره ، لحن و خلق و خوی بیان می شود ، به لطف این ما یک نوع سیگنال می دهیم که یک رویداد رخ داده است ، که به عنوان نقض ناعادلانه حقوق ، مرزها ، آسیب به ناموس یا موقعیت ، واقعیت یک حمله توجیهی ارزیابی می شود. نگرش نسبت به شخص و مجرم ما درک می کند که برای تعامل بیشتر ، او باید رفتار خود را تغییر دهد. در نتیجه ، کینه نقش مهمی در نحوه تعامل افراد با یکدیگر دارد.

عقیده ای وجود دارد که کینه یک احساس اکتسابی است که در اوایل کودکی از 2-5 سالگی شکل می گیرد.

جامعه شکایات را آموزش می دهد و اولاً اینها والدین و مادربزرگ هایی هستند که با انتظار کینه توزی ، به کودک کوچک یاد می دهند که آزرده خاطر شود. به عنوان مثال ، ما اغلب می توانیم چنین جملاتی را بشنویم "کوچولوی من ، برو مادر / مادربزرگ پشیمان می شود که باعث ناراحتی معشوق من شده است." یا برعکس ، والدین خود رنجش خود را نشان می دهند ، و در این مورد ، کودک همان عادت رفتاری را ایجاد می کند. به عنوان مثال: اگر آزرده شدم ، باید آزرده شوم ، زیرا باید چنین باشد ، پذیرفته می شود. با این حال ، رنجش بیش از حد منفی است.یک فرد ناراحت نه تنها خود را رنج می دهد (او مرتباً مرتکب جرم می شود ، به یاد می آورد که یک بار آزرده شده بود ، اگرچه در این دوره زمانی نه مجرم و نه موقعیتی وجود دارد) ، اعصاب او به سرعت از بین می رود و جرم می تواند توسعه یابد دچار استرس مزمن می شود ، اما در عین حال ناخواسته مجرم را رنج می دهد و باعث می شود احساس گناه یا شرم کند.

این نظر وجود دارد که افرادی هستند که کمتر لمس می کنند یا اصلا کینه ای ندارند. این اشتباه است. همه لمس می کنند. فقط هر کس "تم" خاص خود را دارد. برخی از آنها راحت تر مورد توهین قرار می گیرند ، برخی دیگر دشوارتر هستند و بستگی به این دارد که شخص در زندگی چه تعداد سوال و سردرگمی دارد ، چه تعداد از این "موضوعات آسیب پذیر". اما افرادی هستند که از از دست دادن "چهره" خود می ترسند و در عین حال مقاومت خود را در برابر جرایم نشان می دهند ، در این مورد ، فقط این جرم می تواند برای مدت طولانی با شخص بماند ، زیرا او حتی به خود اعتراف نمی کند که چه چیزی او حس میکند.

نشان دادن یا مقاومت در برابر کینه بستگی به الگوهای عادی رفتار دارد. متداول ترین آنها خودداری می کنند ، تغییر می دهند و خاموش می شوند (تضعیف می شوند): من ناراحت هستم ، اما وانمود می کنم که به من دست نمی زند. من از کینه خود لذت می برم ، آن را به همه نشان می دهم ، با این ایده مخفی که عذاب مجرم را با احساس گناه انجام می دهم.

چگونه می توانید این احساس را تسکین دهید؟

اول از همه ، می خواهم تأکید کنم که کینه مظهر حالت نفسانی کودک است. ما ممکن است 40 سال داشته باشیم ، اما در درون خود ممکن است احساس یک کودک ترسیده یا یک نوجوان سرکش را داشته باشیم. یک کودک همیشه در هر یک از ما بدون در نظر گرفتن سن ما زندگی می کند. و این کودک یا در درون ما خوشحال است یا تنها.

کینه محصول ممنوعیت های والدین در برابر ابراز هرگونه احساسی مانند عصبانیت ، ترس ، غم و حتی شادی است. در نتیجه ، کودک سعی می کند این احساس را پنهان کند ، ببلعد ، اگرچه همچنان آن را تجربه می کند. و احساسات ممنوعه با احساسی دیگر جایگزین می شود که می توان آن را تجربه کرد. ما با این امر بزرگ می شویم و از آنجایی که بزرگسالان نمی دانند ، نمی فهمند ما چه احساسی داریم ، آنچه واقعاً تجربه می کنیم. هر یک از ما باید احساسم را در یک لحظه معین درک کنیم. و این را باید آموخت. البته ، با یک روانشناس ، شما قادر خواهید بود به سرعت با احساساتی که تجربه می کنید کنار بیایید ، یاد بگیرید که چگونه آنها را مدیریت کنید و از آنها برای منافع خود و دیگران استفاده کنید ، نه تنها احساسات خود را درک کنید ، بلکه آنها را در دیگران نیز تشخیص دهید. مردم. این به شما درک بیشتری از خود و دیگران می دهد.

یکی از راههای کاهش احساس کینه ، بیان احساسات است. حداقل ، به خودتان اعتراف کنید: "بله ، من آزرده شده ام" و سعی کنید خودتان را بفهمید: چه چیزی شما را اینقدر گیر کرده است؟ سعی کنید همه چیز را در قفسه ها مرتب کنید ، به یاد داشته باشید که قبلاً با چنین احساساتی (تکرار موقعیت) مواجه شده اید. درک کنید که چه احساسی واقعی در پشت کینه پنهان شده است و این احساس در ابتدا به چه کسانی هدایت می شد. بگذار این احساس وجود داشته باشد. این به شما این فرصت را می دهد تا با یک نگاه "بالغ" و آگاهانه به وضعیت نگاه کنید. پیچیدگی شرایط را ارزیابی کنید. به خودتان اجازه دهید احساسات سرکوب شده را تجربه کنید. و در نهایت ، سعی کنید مجرم خود را توجیه کنید.