چرا در پیام های والدین گرفتار شده ایم؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

- "اوه ، من والدین دیگری داشتم ، کل سرنوشت متفاوت می شد …"

- "در تمام زندگی من رویای یک خانواده شاد را دارم ، که آنها مرا دوست خواهند داشت ، اما همانطور که از دوران کودکی بوده است - تحقیر و تمسخر ، ادامه دارد"

هنگامی که درد زیادی در درون فرد وجود دارد ، بسیاری از انتظارات شکسته ، خیانت و تنهایی ، شرم و گناه ، عصبانیت و تلخی - بهبود فوری در اصل غیرممکن است. از این گذشته ، در تمام این موارد ، شما هنوز باید به چیزی بروید که منبعی برای این شفا فراهم می کند. به مکانی که انرژی زیادی وجود دارد ، اما دسترسی به آن بسته است. این انرژی اغلب با پایبندی ناخودآگاه به پیامهای والدین به اشتراک گذاشته می شود. مواردی که بر ما تأثیر منفی می گذارند ، یعنی قدرت ، ایمان ، اهمیت ، ارزش خود ، نفوذ ، اعتماد ، وضوح ، گشودگی خود را از دست می دهیم - از حوزه وابسته به هم ناشی می شوند. ما نه تنها آنها را در تمام زندگی خود حمل می کنیم ، بلکه والدین و پدربزرگ و مادربزرگ های ما نیز با این نگرش ها زندگی می کردند.

- "شما هنوز برای نقاشی کردن خیلی جوان هستید"

- "هوشمند نباش"

- "همانطور که گفتم ، چنین خواهد شد"

- "چگونه جرات می کنی از دست مادر عصبانی باشی"

- "هنوز موفق نمیشی"

اینها فقط کلمات نیستند ، این یک برنامه زندگی است که به اعماق روح ، در ناخودآگاه می رود ، و سپس یافتن علت افسردگی ، نارسایی های مزمن ، اضافه وزن و غیره بسیار دشوار می شود.

مادرم که در دوران کودکی دچار سوء استفاده عاطفی شده بود ، به من اطمینان داد: "من هرگز این را به فرزندم نمی گویم ، اما با خروج از دفتر ، فوراً به فرزندش فریاد زد:" تو چه هستی ، احمق! شما یک دیوانه کامل هستید که به آنجا صعود کردید!"

این استراتژی رفتاری زندگی از ما قوی تر است ، از سیستم اجدادی ما ناشی می شود.

تحقیر ، بی ارزش کردن ، تمسخر ، ضرب و شتم ، حسادت ، انتقاد مداوم - فهرستی نسبتاً ناقص از شرایط پذیرفته شده یا اختلال روانی. وقتی همه از احساسات اولیه خود جدا می شوند ، خانواده ها پر از این می شوند.

به عنوان مثال ، نوزادان با احساسات و خواسته های واقعی خود در تماس هستند ، اما برای مادری که در زمینه ای وابسته غوطه ور شده است ، این تماس غیرقابل تحمل می شود ، او نمی تواند در برابر آن مقاومت کند و برای از بین بردن آن در کودک همه کار خواهد کرد. به طوری که کودک برای او تا حد ممکن قابل تحمل و قابل مشاهده می شود - به طوری که او فقط در زمانی که او اجازه می دهد احساس می کند که چیزی را فقط به جهت او می خواهد ، به طوری که او در نهایت قابل کنترل می شود. چون وقتی خودش کوچک بود ، همین کار را با او می کردند. اما برای تغییر استراتژی رفتاری ، دیگر انرژی و میل کافی نداشت. من قدرت کافی برای ورود چیز جدیدی به زندگی خود و یا خودم را نداشتم - به عنوان مثال ، برای ایجاد روابط متفاوت با کودک ، و نه به شیوه ای که او با مادرش داشت.

12 پیام والدین ریشه در منع اجدادی دارد.

"نمی توانی شادی کنی - گریه می کنی"

من به یاد دارم که چگونه در مهد کودک همه ما با خنده شروع به پراکندگی کردیم ، لذت بردیم و عالی بودیم. و مطمئناً کسی آنجا بود و با نگاهی هوشمندانه شروع به ترساندن ما با "مجازات آسمانی" کرد. او پیغام والدین "زندگی نکن" را در خود حمل می کرد ، شادی و خنده کودکان دیگر را سرکوب می کرد و در خود احساس ناراحتی و مالیخولیا می کرد ، خلاص شدن از او غیرممکن بود.

البته ، والدین هرگز مستقیماً نمی گویند "زندگی نکن". آنها متفاوت می گویند:

- چقدر برایم دردسر و اضطراب آوردی

- به طوری که شما از زمین می افتید

- چشمام تو رو ندید

- من به چنین بچه بدی احتیاج ندارم

- من به شما قدرت زیادی دادم ، اما هنوز نمی توانید ازدواج کنید ، ازدواج کنید ، وارد موسسه مورد علاقه من شوید ، بازیگر شوید ، همانطور که در خواب دیدم …

کلمات جذب روح ما می شوند ، زندگی ، احساسات ، تصمیمات ، اعمال ما را تحت تأثیر قرار می دهند.

ما بر اساس این کلمات زندگی می کنیم ، زیرا آنها را از محبوب ترین افراد می شنویم و باور می کنیم. یا ما باور نمی کنیم ، اما هنوز می شنویم. و سپس ما شروع به گفتن آنها به فرزندان خود می کنیم. زیرا ما بخشی از سیستم ، بخشی از خانواده ، بخشی از مادر و پدر هستیم. ما جزئی از این کلمات شده ایم و از طریق ما به نسل های بعدی منتقل می شوند.از این گذشته ، اگر با نگرش ها کاری انجام ندهید ، آنها به ارث برده می شوند ، بخشی از برنامه زندگی ، که در آن همه چیز به جز موفقیت ، لذت ، عشق و خوشبختی وجود دارد.