2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
آیینه کردن زمانی است که آنچه را که شخص به شما گفته است به او نشان دهید. و او نه تنها با کلمات ، بلکه بدون کلمات نیز گفت.
شما به شخص نشان می دهید که در واقع چگونه رفتار می کند و واقعاً به شما چه می گوید. و سپس شخصی را که در حال بازتاب آن هستید ، دارد احساس خوشایند که شما آن را درک کنید
نام دیگر این فرایند خواندن زمینه ها است.
یک فرآیند مشابه نیز وجود دارد ، این به آینه کمک می کند - گوش دادن فعال.
ایفای نقش آینه کار آسانی نیست. این مستلزم تجربه زندگی ، شهود ، همدلی ، درون نگری یا مشاهده بسیار خوب از طرف گفتگو است.
کودکان آینه های خوبی هستند زیرا ناظران خوبی هستند.
بزرگسالان در صورت داشتن همدلی و دید قابل اعتماد نسبت به جهان و خود ، آیینه های خوبی هستند.
مثال 1. آینه ناموفق.
کودکی در کلاس 1-2 از مدرسه می آید و می گوید:
- همه پسرها امروز مرا زدند و معلم چیزی به آنها نگفت!
والدین فکر می کنند ، "هوم ، این غیر ممکن به نظر می رسد." و می گوید:
- آیا همه آنها به شما حمله کردند و شما را مورد ضرب و شتم قرار دادند؟
- بله همه! - بچه اصرار می کند
- نادان نباش!
کودک در بازتاب چه چیزی را دید؟ - حماقت و بی اعتمادی.
آیا کودک احمق است؟ - خوب ، او دقیقاً همان احساسی را پس از چنین گفتگویی داشت.
این شکست بازتاب بود. والدین کودک را منعکس نمی کنند ، بلکه ترس و بی اعتمادی او را نشان می دهند. کودک احساس می کند درک نمی شود ، شنیده نمی شود و تنها است. و والدین در مورد امور خود در مدرسه چیزی نیاموختند.
مثال 2. آینه موفق.
کودکی در کلاس 1-2 از مدرسه می آید و می گوید:
- همه پسرها امروز مرا زدند و معلم چیزی به آنها نگفت!
والدین فکر می کنند ، "هوم ، این امر غیرممکن به نظر می رسد." و می گوید:
- آیا همه آنها به شما حمله کردند و شما را مورد ضرب و شتم قرار دادند؟
- بله همه! - بچه اصرار می کند
- تو چطور؟
- و من سرشان داد زدم و با آنها جنگیدم!
والدین شوکه شده اند ، اما او هنوز نفهمیده است که چه اتفاقی افتاده است. و بنابراین بیشتر می پرسد:
- و معلم سکوت کرد؟
- نه ، او سرم داد زد. و بر روی آنها - نه. او افتضاح است! فردا مدرسه نمی روم!
- یعنی شما محرک دعوا بودید؟
کودک گریه می کند و به پدر و مادر خود می چسبد: "آنها اولین کسانی بودند که شروع کردند."
والدین می فهمند که کودک به او می گوید: "من مقصر بودم! این باعث می شود احساس بدی داشته باشم و شرمنده باشم"
- خوب ، خوب ، من فکر می کنم شما را درک می کنم ، شما امروز با همه جنگیدید. من درک می کنم - برای شما بد است.
والدین می توانند چنین وضعیتی را مرتب کنند: کودک را آرام کنید ، با معلم صحبت کنید و به پسر کمک کنید تا وضعیت را اصلاح کند. به رفع گناه واقعی و اصلاح آن کمک کنید.
چه زمانی به تأمل نیاز است؟
- وقتی نام برخی چیزها به دلیل عدم تجربه در نامگذاری آنها ناممکن است ؛
- هنگامی که فرد در وضعیت بسیار سختی قرار دارد و به دلیل استرس نمی تواند درک کند چه اتفاقی می افتد ؛
- هنگامی که احساس گناه قوی وجود دارد ، اما نمی خواهید آن را بپذیرید ؛
- هنگامی که شرم وجود دارد ، اما شما از آن خجالت می کشید ؛
- هنگامی که ترس شدید وجود دارد ، اما ترسیدن شرم آور است.
- هنگامی که شخصی به شدت خود را سرزنش می کند ، محکوم می کند یا اعدام می کند ؛
- هنگامی که نگرانی شدید در مورد انتظارات یا برنامه ها وجود دارد.
چرا تأمل لازم است؟
پاسخ بسیار ساده است. و عمیق - در همان زمان. نه اینکه تنها بمانم. و دیوانه نشو. بدون تأمل ، قطع ارتباط با واقعیت کاملاً ممکن است.
تصور کنید - شما گریه می کنید ، به آینه می روید و یک چهره خندان به شما نگاه می کند. یا می خندید - و چهره ای سخت به شما نگاه می کند. سقف از این خواهد رفت.
آینه شخص متفاوتی است. یا چیزی از خارج (گاهی اوقات می تواند یک مقاله باشد). مهمتر از همه ، این باید واقعیت شما را تأیید کند.
اگر چشمان خود را رنگ آمیزی کرده اید یا آرایش خود را آغشته کرده اید یا کت و شلوار جدیدی دارید ، می خواهید به آینه بروید و ببینید در آنجا چه احساسی دارید (آرایش ، اشک سیاه روی گونه ها یا پارچه ای زیبا از ژاکت). بدون آینه راحت نیست. آینه چیزی است که می گوید "من تو را می بینم و آنچه را که شما احساس می کنید می بینم!"
اگر آینه های قابل اعتماد نداشته باشیم ، نمی توانیم از نظر روانی سالم باشیم. و آینه بد می تواند شما را دیوانه کند.
چگونه می توان یک آینه خوب بود؟
برای این شما نیاز دارید:
1) خود را به جای شخص دیگری بگذارید - برای درک شرایط او ؛
2) تصور کنید خود را در جای او قرار دهید - نه کاملاً خودتان ، بلکه کمی! (فقط کمی) توسط شخص دیگری ؛
3) تصور کنید چه چیزی در کفش او است.
4) اگر همه چیز واضح نیست - س questionsالاتی بپرسید که به شما کمک می کند در جای او احساس کنید (در مثال: والدین ، با احساس عدم کفایت ، شروع به پرسیدن س toالاتی کردند تا موقعیتی را که کودک در آن قرار گرفته است مشاهده کنند)
5) احساس کنید که چنین شخصی در چنین شرایطی چه احساسی می تواند داشته باشد ؛
6) کلماتی را پیدا کنید که با او و احساسات شما مطابقت داشته باشد.
خطاهای آینه کاری:
اشتباه اول خود و دیگری را گیج کنید ، یعنی نه او ، بلکه خود را منعکس کنید. این زمانی است که به آینه می روید ، اما این شما نیستید که در آن منعکس شده است ، بلکه شخص دیگری است که زیبا و جذاب است ، اما قطعاً شما نیستید. این یک ضربه یا آسیب خودشیفته است.
اشتباه دوم. این ایده را که فقط یک آینه هستید از دست بدهید. از دست دادن خود در شخص دیگر یک شکاف قوی است و نمی تواند کمک چندانی بکند ، زیرا درک را از آنچه در اینجا و اکنون اتفاق می افتد سلب می کند. این زمانی است که به آینه نگاه می کنید و با بازتاب ادغام می شوید. پس کی می فهمه قضیه چیه؟
نمونه ای از اولین خطای آینه کاری
شما پیش روانشناس بیا در مورد مشکل خود صحبت کنید. و در پاسخ می شنوید: "این اصلا مشکل شما نیست ، شما همه چیز را درست درک نمی کنید ، فقط باید رفتار متفاوتی داشته باشید و این و آن را انجام دهید."
چرا این یک خطای آینه سازی است؟ - تصور کن. شما به سمت آینه رفتید ، اما خود را در این آینه ندیدید. آنها او را غریبه می دیدند. و مجبور شدی باور کنی که خودت هستی؟
نمونه ای از خطای آینه دوم:
شما پیش روانشناس بیا در مورد مشکل خود صحبت کنید. و روانشناس به همان دلیل با همان نیروی شما رنج می برد ، بنابراین او وارد داستان خود می شود و در این حالت نمی تواند هیچ کمکی به شما بکند. شما برای او درست مثل او هستید. همه چیز به هم چسبیده بود. و دیگر هیچ فرقی بین شما وجود ندارد. بازتاب غیرممکن است. همانطور که شما چیزی از تاریخ خود درک نکرده اید ، نمی توانید بفهمید.
بیایید آنچه را که برای یک آینه خوب لازم است تکرار کنیم:
- خود شناسی؛
- تجربه زندگی؛
- همدلی و درون نگری (هوش هیجانی ، همانطور که امروزه مد شده است) ؛
- به رسمیت شناختن حالتها یا شرایط خود و دیگران ؛
- توانایی نامگذاری آنچه در حال رخ دادن است ، و افتادن در آن - یعنی ، شما قبلاً در آن افتاده اید و متوجه شده اید که چگونه بوده است ، بنابراین دیگر آن را تکرار نمی کنید.
یک آینه قابل اعتماد کمک بزرگی برای بهبود و بزرگ شدن است.
افسوس ، عملکرد آینه هرگز مستقل نیست. شما نمی توانید این را برای خودتان تهیه کنید. ما همیشه به چیزی خارجی ، چیزی متفاوت نیاز داریم تا بازتاب خود را در این مورد بیابیم و احساس کنیم: من هستم ، و من نه تنها در سرم وجود دارم - من قابل درک هستم - این بدان معنی است که همه چیز چندان بد نیست!
توصیه شده:
تمرین: "روی اعصاب من بازی نکنید و چگونه یاد بگیرم که در برابر زورگویی مقاومت کنم."
نحوه برخورد با افراد و شرایطی که شما را از تعادل خارج می کند ، به عبارت دیگر آنها شما را آزار می دهند و شما از دست آنها عصبانی هستید. من یک تمرین م effectiveثر را پیشنهاد می کنم که به شما امکان می دهد از چنین افراد و موقعیت هایی اجتناب نکنید ، بلکه آنها را به درستی درک کنید.
چگونه یاد بگیریم که یاد بگیریم
من دائماً از والدین می شنوم که کمک به فرزندان در انجام تکالیف برای آنها چقدر مشکل است. بعد از یک روز کاری با چه وزنی به خانه می روند و می فهمند که هنوز باید با فرزندشان درس بگیرند. مجدداً کل برنامه درسی مدرسه را تغییر دهید که بدون تشخیص تغییر کرده است.
چگونه ما دیگران را و دیگران خود را آینه می کنیم
ما در نقص خود کامل هستیم. شاید این تنها کمال موجود در ما باشد. ما اغلب نقص خود را در دیگران می بینیم. آنها می گویند مردم آیینه ما هستند. ما دقیقاً آنچه را در خود داریم به یکدیگر انعکاس می دهیم. در درون پاسخ می دهد و به جای تجزیه و تحلیل خودمان ، به دیگری نگاه می کنیم.
چگونه یاد بگیریم قدر خود را بدانیم؟ چگونه با عادت کاهش ارزش خود کنار بیاییم؟
کاهش ارزش یک مکانیسم دفاعی در روان ماست که در آن ما اهمیت آنچه را که برای ما بسیار مهم است را کاهش می دهیم (یا کاملاً انکار می کنیم). شما می توانید همه چیز - خود ، دیگران ، احساسات ، دستاوردها را بی ارزش کنید. این رفتار می تواند شواهدی از خستگی ، فرسودگی شغلی ، کمبود منابع باشد.
چگونه می توانم اجازه عصبانی شدن با مادرم را بگیرم؟
در کودکی ، گاهی اوقات می شنیدیم: - چگونه جرات می کنی از دست مادرت عصبانی شوی! خجالت نمی کشی؟ - نمی توانی از دست پدر و مادرت عصبانی باشی! - من تو را به دنیا آوردم و خیلی کارها کردم ، و تو هنوز خرخر می کنی! -من تو را به دنیا آوردم تا تو و پدر مرا راضی کنید
