خفه شدن وابستگی وابستگی. ازت متنفرم فقط منو رها نکن

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

من اغلب در فرآیند کار با مشتریان روابط وابسته می بینم. این در مورد اعتیاد به الکل نیست ، بلکه در مورد مرزهای نقض شده است.

هنگامی که مرزها پاک می شوند یا برعکس ، بیش از حد غیرقابل نفوذ هستند ، زمینه برای درگیری های آشکار یا پنهان در این جفت ایجاد می شود.

درگیری های آشکار زمانی اتفاق می افتد که شرکا به طور آشکار نارضایتی خود را از رابطه اعلام می کنند ، پنهان - هنگامی که نارضایتی به منظور جلوگیری از مشاجره پنهان می شود ، اما خود را در قالب تجاوز منفعلانه ، "سرزنش های بی صدا" ، اعمال گناه و غیره نشان می دهد.

روابط وابسته اغلب توسط احساس وظیفه و درماندگی ایجاد می شود. یکی از شرکا با خود می گوید: "من به دیگری بدهکارم …" زیرا والدینش او را اینگونه تربیت کردند ، دیگری خود را متقاعد می کند که "بدون او من گم می شوم …". یک نفر موقعیت والدین بسیار مسئول را نشان می دهد ، دیگری - موقعیت کودکانه کودک. در این رابطه هیچ فرد بالغی وجود ندارد. واضح است که کودک و والدین مجبور به پیوند وابسته هستند.

والدین به دنبال حمایت ، کنترل هستند ، کودک تا زمانی که برای او مناسب باشد این را می پذیرد ، اما به زودی شروع به دمدمی مزاج شدن و مقاومت می کند. والدین به تدریج از درماندگی و نافرمانی کودک عصبانی می شوند ، همچنین کودک از این واقعیت که والدین بیش از پیش وسواس و ظلم در مراقبت خود می کنند ، عصبی می شود. کودک فاصله ایجاد می کند ، اما وقتی والدین دور می شوند ، کودک دچار وحشت می شود که نمی تواند به تنهایی با آن کنار بیاید. در نتیجه ، کودک مجبور می شود به پدر و مادر نزدیک شود و دوباره تابع او شود. ادغام ایجاد می شود ، که با گذشت زمان دوباره سنگین می شود. و بنابراین این سناریو بارها و بارها در تغییرات مختلف تکرار می شود.

والدین نمی توانند به کودک آزادی بیان بدهند ، کودک نمی تواند بزرگ شود. غالباً ، شخصیت های فرعی والدین و کودک در یک فرد زندگی می کنند و به طور دوره ای مکان ها را تغییر می دهند. این باعث می شود رابطه ناسازگارتر شود.

شرکا می ترسند قدم اضافی بدون یکدیگر بردارند ، به احساسات و خواسته های نیمه خود بستگی دارد. چرا نصف؟ زیرا در روابط وابسته به هم هیچ شخصیت یکپارچه ، خودکفا و آزاد وجود ندارد. یا ادغام یا فاصله گیری وجود دارد. صمیمیت واقعی به دلیل ترس از خود بودن ، صحبت در مورد احساسات ، خواسته های شما ، ترس از توهین ، سوء تفاهم ، طرد شدن وجود ندارد …

در چنین خانواده هایی ، به طور معمول ، نوعی نگرش سفت و سخت حاکم است که برای مثال لازم است به خاطر بچه ها در کنار هم زندگی کنیم ، یا اینکه صمیمیت عاطفی به اندازه جنس و غذا مهم نیست. شرکا وسایل وابستگی میانی ، "راه های خروج از پوچی" را پیدا می کنند: اعتیاد به کار ، الکلیسم ، ارتباطات خارجی ، اعتیاد به قمار و غیره.

به دلیل مرزهای نقض شده ، نقض در حوزه جنسی ظاهر می شود. برای یکی از شرکا ، رابطه بسیار دور به نظر می رسد ، برای دیگری - جذاب ، مزاحم. چگونه می توانید تعادل سالم را در اینجا پیدا کنید؟

به عنوان مثال ، یکی از طرفین به دیگری اطلاع می دهد که از مرزهای خود تجاوز می کند ، خواستار رابطه جنسی مکرر است ، و دیگری پاسخ می دهد که در این مورد نیز مرزهای او نقض شده است ، زیرا احساس می کند به نیازهای خود بی اعتنایی می کند.

چنین گفت وگویی شبیه ارتباط کودکان در مهد کودک است: "شما یک احمق هستید! شما خودتان یک احمق هستید!" ، وقتی شرکا شروع به تغییر مسئولیت ناامیدی شخصی به یکدیگر می کنند.

در این مورد ، لازم است نگرش های غیر منطقی شرکا نسبت به روابط اصلاح شود ، عزت نفس افزایش یابد ، توانایی جستجوی حمایت در درون خود ، جستجوی سطح مطلوب مرزهای بین فردی ، توسعه مهارت های همدلی و حمایت از یکدیگر.