تعامل با کارفرمایان

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

وقتی شغلی پیدا می کنیم ، یک دوره آزمایشی را پشت سر می گذاریم و در برخی شرکت ها ثابت می شویم ، فراموش می کنیم که ما نیز این محل کار را انتخاب کرده ایم.

نه تنها ما انتخاب شده ایم ، بلکه انتخاب می کنیم. مهم است که این را به خاطر بسپارید!

با گذشت زمان ، ریشه در محل کار ، خود را در نوعی دستکاری می بینیم. ترسناک ترین کلمه برای ما می شود "شما اخراج شده اید" ، یا "ما باید با شما خداحافظی کنیم". ما نوعی ثبات را حفظ می کنیم ، اما با این کار خود را به بن بست خاصی می رسانیم. چگونه؟

• ما از دفاع از مرزهای خود می ترسیم. آنها کارهای زیادی را روی ما انجام دادند و ما آن را می گیریم و برای دو نفر کار می کنیم. کمبود پرسنل بسیار رایج است. و این مسئله عملکرد انسان نیست ، بلکه این واقعیت است که شرکت ها از مردم صرفه جویی می کنند. ما می توانیم با کلمات تشخیص ، حرکت احتمالی آینده ، با کلمات "من هیچ تصوری از حضور به موقع در شرکت ندارم" یا "افراد غیر قابل تعویض وجود ندارد" انگیزه بگیریم. وظیفه مدیر میانی و اجرایی این است که بهره وری ما را تا آنجا که ممکن است از بین ببرد. بنابراین ، از همه چیز و حتی فشار بر نقاط ضعف ما استفاده خواهد شد.
• ما معتقدیم که نقاط ضعف ما در روند کار اختلال ایجاد می کند. اما ما روبات و سرباز جهانی نیستیم. ما نمی توانیم همه عملکردها را انجام دهیم. ما توانایی ، تجربه و دانش را فقط برای برخی موارد داریم. خرد کارفرما در این است که او تیم را به گونه ای انتخاب می کند که کارکنان یکدیگر را تکمیل کنند ، از یکدیگر حمایت کنند. و علاوه بر این ، ما با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف استخدام می شویم و تأکید بر شخصیت نیست ، بلکه بر تجربه ، دانش و دستاوردها است. حتی آزمون هایی که افراد در طول مصاحبه می گذرانند مربوط به شخصیت و شناسایی توانایی ها و نقاط قوت نیست ، بلکه برای بررسی مقاومت و درک استرس است.
• ما معتقدیم که ما برای کارفرما به اندازه او برای ما ارزشمند نیستیم. فراموش می کنیم که کار یک قرارداد با 2 طرف است. و این قرارداد برای هر دو طرف مفید است. همانطور که ما به محل کار نیاز داریم ، کارفرمایان نیز به کارمند نیاز دارند. اگر تجربه ، توانایی ها ، دانش و ما به عنوان یک شخص با رهبر متناسب نبود ، او ما را استخدام نمی کرد. اما ما فراموش می کنیم که در این محل کار به ما نیز نیاز داریم و از ترس اینکه بدون کار بمانیم اجازه می دهیم دستکاری کنیم. این یک بازی یک طرفه نیست. همانطور که کار برای ما مهم است ، و این محل کار ، ما برای کارفرمایان خود نیز مهم هستیم.

چه باید کرد؟

• در واقع این نگرش درونی شماست. اول از همه ، شما باید برای خود مرزهایی را که فراتر از آن کارفرما نباید قدم بردارد و آنها را بیان کند ، مشخص کنید. من به عنوان فردی که بیش از 9 سال در تجارت شرکتی کار کرده است به شما می گویم. بلعیدن یک پنی خطر بسیار زیادی دارد.
• تصور نکنید که همه چیز به کارفرما بستگی دارد. بله ، آنها اینگونه رفتار می کنند. اما همیشه می توانید شغل خود را تغییر دهید. و کسانی هستند که به کارکنان احترام می گذارند. اگر برای کار دو نفر به دار آویخته شده اید ، این کار باید از نظر مالی جبران شود.
• به ترس ها و بلوک های درونی خود نگاه کنید. چرا با آنچه مدیر به شما می گوید و آنچه شما را ملزم می کند موافقت می کنید.

به نظر من ، اولین و آخرین نکته از همه مهمتر است.