این نوجوان بی ادب ، غرغرو و پرخاشگر است - چند مشاوره از روانشناس لازم است؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

در ابتدای کار ، روشن خواهم کرد که نوجوانی ، به گفته نویسندگان مختلف ، در حال حاضر بین 9 تا 21 سالگی است.

مشکلات ناشی از رفتار یک نوجوان در هر خانواده ای رخ نمی دهد ، اما در خانواده هایی که درگیری ها و رسوایی ها با فرزندان بزرگسال بوجود می آید - موقعیت هایی با شدت متفاوت رخ می دهد.

اگر به این موضوع علاقه دارید ، می توانم فرض کنم که در خانواده شما (یا در خانواده دوستان / اقوام شما) وضعیت بسیار مشکل ساز است ، حتی اگر بحرانی هم نباشد. چرا من اینطور قضاوت می کنم؟

منحصراً از رویه روانشناسی من. هنگامی که مشکلات مربوط به رفتار یک نوجوان شروع می شود (یا زمانی که پرخاشگری نوجوان در حال اوج گرفتن است) - والدین یا افرادی که آنها را جایگزین می کنند راه های عادی زیادی برای خروج از موقعیت دارند. و هنگامی که همه آنها کمک نکردند (مجازات ، فریاد ، خشونت علیه شخصیت یک نوجوان (در اشکال مختلف) ، ملاقات با روانپزشک و تجویز دارو ، قلب را با "درخواست ترحم برای مادر" بغل کردند)) ، بزرگسالان به دنبال راه حلی بیشتر باشید ، و گاهی اوقات در مورد مراجعه به روانشناس به فکر می افتند.

در طول مدتی که در درگیری با یک نوجوان در تلاش برای تأثیرگذاری بر او یا با نادیده گرفتن او و یا با "روش های زورمند" می گذرد ، بسیاری از موارد مغفول مانده است. اما نوجوان با رفتار خود سعی می کند چیزی بگوید - در هر خانواده فردی در مورد چیزی متفاوت.

نوجوان در حال رشد است و والدین باید درک کنند که خود والدین باید نگرش خود را نسبت به کودک در حال رشد و رفتار خود با او تغییر دهند.

در کار من در مشورت ها ، والدین اغلب گریه می کنند - فرزند آنها بسیار طلایی بود و اکنون "خراب" شده است. در عین حال ، اغلب این والدین هستند که نوجوان را بسیار دوست دارند. اما عشق آنها ، به هر حال ، مستلزم این است که یک نوجوان کودک بماند. اغلب والدین (مادران) به نوعی با نوجوان ادغام می شوند - و نوجوان ، به هر حال ، تلاش زیادی می کند تا از این شبکه عشق مادری خارج شود. در مشاوره ، پس از اطلاع از ویژگی های یک سن مشخص ، مادران و پدران نوجوانان آمادگی صادقانه ای برای تغییر رفتار خود ، نگرش خود نسبت به کودک نوجوان نشان می دهند ، با این حال ، پس از مشاوره ، اغلب همه چیز بلافاصله به چاه قدیمی باز می گردد -آهنگ فرسوده درگیری ها ، رسوایی ها ، تجاوز در خانه ادامه دارد.

نکته در اینجا نه تنها در نوجوانی است که سعی می کند به شدت از والدین خود جدا شود (جدا شود) ، بلکه در والدین نیز وجود دارد. بدن یک نوجوان بالغ می شود - مناطق مغز ، روان ، استخوان ها ، اندام ها - به طور فعال در حال رشد است. تنش در یک نوجوان اغلب خارج از مقیاس است. این نظر وجود دارد که یک فرد بالغ به سادگی قادر به تحمل چنین بارهای اضافی نیست. به عنوان مثال ، چرا مهم است که به همراه یک روانشناس در محل کار ، روشن کنیم که آیا ساعت ها بازی های رایانه ای اعتیاد است یا تلاش نوجوان برای یافتن آرامش و غلبه بر استرس؟

والدین اغلب به رفتار کودک با نوجوان ادامه می دهند ، شرایط تغییر شده را در نظر نمی گیرند - و در واقع ، شخصیت جدیدی در خانه ظاهر می شود. این نوجوان مقامات والدین را از "پایه ها" سرنگون می کند و همسالان آنها اهمیت بیشتری پیدا می کنند. نوجوان تمام نگرش های والدین را رد می کند (به هر حال ، در چند سال آینده تقریباً همه چیز را به عنوان رفتار قبلی خود پس می گیرد). نوجوان به طور فعال به دنبال خود است. همه چیز فردی است ، اما در حدود 13-16 سالگی ، یک نوجوان در ابتدا از همه چیز جدیدی که برای او اتفاق می افتد سوءتفاهم دارد ، او به وضوح برای زندگی بزرگسالان آینده آماده نیست ، در ابتدا او اصلاً استقلال نمی خواهد ، او نمی داند چگونه به زندگی ادامه دهد. این گذار زمان می برد - این یک تجدید ساختار جهانی از کل ارگانیسم است. در این دوران گذار از کودک به بزرگسال ، کمک و حمایت والدین بسیار مهم است!

بر اساس تجربیاتم ، می توانم بگویم: هرچه والدین در این دوران بیشتر دردناک باشند ، تعارضات بین والدین و نوجوان قوی تر است ، پرخاشگری بیشتر از سوی نوجوان ، و همچنین - بیشتر والدین آمادگی پذیرش خود را ندارند اشتباهات در تربیت (مرزهای نامعلوم با یک نوجوان در دوران کودکی ، پرخاشگری و فریادهای زودهنگام برای کودک ، عدم وجود قوانین و مسئولیت ها در مورد کودک و غیره ، کار والدین نوجوان با روانشناس بیشتر طول می کشد.

بر اساس تجربیات من ، روان درمانی والدین باعث آگاهی و درک آنچه در حال رخ دادن است ، و همچنین به سرعت روابط اجتماعی را بهبود می بخشد ، اما تغییرات پایدار در خانواده پس از 6-10 ماه (12) ماه ایجاد می شود. حمایت روانشناس به شما امکان می دهد در این دوره دشوار برای هر هفت عضو در خانواده روابط ایجاد کنید ، از بسیاری مشکلات جلوگیری کنید و به نوجوان کمک می کند تا بحران نوجوانی را پشت سر بگذارد. اما این تنها با کار فشرده والدین بر روی خود ، در روابط خانوادگی است.

اگر از من سال شود: "ما در رفتار یک نوجوان در خانواده خود مشکل داریم ، او با والدین خود درگیری دارد. آیا می توانم یک نوجوان را برای مشاوره ثبت نام کنم؟" من پاسخ می دهم: "بله ، به مشاوره اولیه. سپس والدین نیز در مشاوره شرکت می کنند."

به نظر من ، اگر یک نوجوان با همه اعضای خانواده درگیر شود ، مطلوب است که نوجوان از گروه جداگانه ای برای کار با نوجوانان بازدید کند ، و من با والدین کار کنم. اگر درگیری فقط با مادر (نامادری) ، یا فقط با پدر (ناپدری) باشد ، کار من با هر دو طرف درگیری امکان پذیر است.

اگر آنها از من بپرسند: ما در رفتار یک نوجوان در خانواده خود ، درگیری با والدین داریم. آیا فقط یک نوجوان می تواند در روان درمانی شرکت کند؟ "من پاسخ می دهم:" نه ، بدون همکاری با روانشناس طرف مقابل (والدین) ، من یک نوجوان را به مشاوره (روان درمانی) نمی برم."

در واقع ، نوجوانی از نظر بزرگسالی نوجوان بسیار مهم است. به این موضوع فکر کنید والدین! پس از همه ، مشخص است که هیچ چیز جز ویژگی های فیزیولوژیکی به صورت ژنتیکی منتقل نمی شود - همه چیز دیگر در فرآیند تربیت شکل می گیرد.