جزئیات داخلی چشم انداز داخلی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

فردی به درمان می آید. یک سال کار می کند ، سال دیگر. با درخواست اولیه سروکار دارد ، مراحل بعدی را مشخص می کند. مشکلاتی که قبلاً حل ناپذیر به نظر می رسید ، ساده تر و واضح تر می شوند ، زیرا برای هر کدام یک راه حل وجود دارد - البته نه همیشه آسان ، اما امکان پذیر و در حد توان. به نظر می رسد که من قبلاً همه چیز اساسی را فهمیده ام ، همه چیز لازم را درک کرده و مطالعه کرده ام - و سپس بام! … ناگهان چیزی در داخل کشف می شود که باعث وحشت و ناتوانی می شود و دست ها تسلیم می شوند و همه امید شفا تبخیر می شود

برای برخی ، شبیه یک پرتگاه بی ته است که نمی توان از آن عبور کرد و کف که در آن یافت نمی شود. کسی این دریای بی پایان غم را دارد ، که به نظر می رسد در طول زندگی نه می تواند بیرون بکشد ، نه شنا کند و نه تخلیه کند. برای برخی ، این اقیانوسی است از مواد تیره و چرب ، شبیه روغن ، که هیچ انسانی برای تمیز کردن و تمیز کردن آن کافی نخواهد بود.

دلایل ظهور این ماده داخلی همیشه مشخص نیست. من فکر می کنم دریا اشک هایی است که در دوران کودکی گریه نمی کردند ، زمانی که نه می توانستید ناراحت باشید و نه گریه کنید ، زیرا نه حمایت می کنید و نه همدردی می کنید ، در غیر این صورت شما نیز دچار چرت زدن خواهید شد. پرتگاه تنهایی است و "من نیستم" ، که مجبور شدم بدون فرصت حتی وحشت خود را با کسی در میان بگذارم. نفت یک شرم سمی است که بارها و بارها غرق شده است ، اما هیچ کس دست دراز نکرده است. آنها بی نهایت بی پایان به نظر می رسند ، زیرا همه اینها توسط یک کودک کوچک زندگی می کرد که تقریباً هیچ منبع بالغی برای کنار آمدن با چنین شرایطی ندارد. برای یک کودک کوچک ، چندین ساعت تنهایی و درماندگی کامل معادل پنج تا ده سال تنهایی کامل و درماندگی کامل یک بزرگسال است.

من هنوز نمی دانم آیا امکان حذف این دریاها و پرتگاه ها وجود دارد یا خیر. این به هر حال وظیفه اصلی نیست.

وظیفه اصلی این است که یاد بگیریم به این پدیده های داخلی نزدیک بمانیم و توسط آنها نابود نشویم. به فاصله دریا به دریا یا پرتگاه بروید ، بنشینید و فقط تماشا کنید. نفس کشیدن. فقط بنشین و کاری نکن. سعی نکنید اسکوپ کنید یا اسکراب کنید. سعی نکنید فرار کنید. سعی نکنید چشم پوشی کنید. سعی نکنید با عصبانیت به دنبال راه حل باشید. فقط نزدیک باش دم ، سپس بازدم ، بازدم و بازدم را دوباره انجام دهید.

به تدریج ، به جای وحشت و وحشت ، احساسات دیگری ظاهر می شود. این می تواند صلح باشد از این درک که هر چقدر هم که این دریا بی انتها باشد و این پرتگاه بی انتها باشد ، آنها ما را نابود نمی کنند. یا اینکه با کودکی که به تنهایی باید کاری را انجام دهد که همه بزرگسالان قادر به انجام آن نیستند ، همدردی خواهد کرد. همچنین می تواند آگاهی از ارزش زندگی شما و تمایل به رفتار دقیق تر با خود باشد.

مهم است که به یاد داشته باشید که بدترین حالت به پایان رسیده است (خوشبختانه یا متاسفانه) - سخت ترین و غیرقابل تحمل در آن زمان ، در دوران کودکی گذشته بود. در حال حاضر ما قدرت ، منابع ، توانایی تکیه بر حداقل یک نفر (درمانگر شما) ، دسترسی به دانش و پشتیبانی را داریم ، این درک را داریم که زندگی محدود نیست و به خانه والدین و قوانین آن ختم نمی شود. بنابراین ، اکنون دیگر نمی توانید فرار کنید ، اما می توانید اولین قدم را به دریای غم خود بردارید ، روی ساحل بنشینید و فقط در سکوت بنشینید.