اولین کمک روانی در شرایط شدید با حالات روانی مختلف

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

کمکهای روانشناختی فوری - این یک سیستم از اقدامات کوتاه مدت است که در هنگام بروز یک وضعیت شدید یا در آینده نزدیک پس از یک حادثه آسیب زا آسیب می بیند.

شرایط شدید می تواند بسیار متفاوت باشد: بلایای طبیعی ، عملیات نظامی ، آتش سوزی ، تصادفات جاده ای ، موقعیت های روزمره که در آن قربانیان یا شاهدان عینی استرس شدید حاد را تجربه کردند و غیره.

به عنوان یک قاعده ، در لحظات ناراحتی ، شخص در درجه اول به بقای جسمانی خود فکر می کند تا به سلامت روانی ، علیرغم این واقعیت که او دچار وحشت ، ترس است و به شدت به حمایت خارجی نیاز دارد.

در غیاب حمایت روانشناختی کافی ، خطر ابتلا به PTSD (اختلال استرس پس از سانحه همراه با تجمع اضطراب) وجود دارد.

علاوه بر این ، فردی که ترس غیرقابل کنترل را تجربه می کند می تواند به خود یا اطرافیان خود آسیب بیشتری برساند.

افراد مختلف در شرایط استرس زای شدید واکنش متفاوتی نشان می دهند. این بستگی به وضعیت روحی ، شدت فاجعه و سرعت کمک دارد.

من حالات روانی اصلی را که روانشناس در محل حادثه با آنها روبرو می شود و روش های کمک های اولیه را لیست می کنم

فکر می کنم دانستن آن برای بسیاری جالب باشد.

توهم و توهم

هذیان ایده ها و نتیجه گیری های غلطی است که در مغالطه آنها نمی توان متقاعد شد.

توهم - تجربه احساس وجود اجسام خیالی (به عنوان مثال ، افراد افراد غیر موجود را می بینند ، بوهایی را که در آنجا نیستند ، می شنوند ، صداها را می شنوند و غیره).

اقدامات: با قربانی با صدای آرام صحبت کنید ، موافقت کنید ، سعی نکنید متقاعد شوید. او را تنها نگذارید ، همه موارد خطرناک را بردارید و با آمبولانس تماس بگیرید.

بی تفاوتی

با بی تفاوتی ، می توان مانع واکنش ها ، کندی گفتار با مکث های طولانی ، شخص احساس خستگی فراوان کرد. بدون کمک روانشناختی ، او می تواند دچار بی حسی یا افسردگی شود.

اقدامات: با یک نفر صحبت کنید ، س questionsالات ساده بپرسید: "چه احساسی دارید؟" ، "آیا گرسنه هستید؟" و غیره ، در صورت امکان ، او را به محل استراحت ببرید ، دست او را بگیرید یا دست خود را روی پیشانی او بگذارید. اگر فرصتی برای استراحت وجود ندارد ، با قربانی صحبت کنید ، در هر فعالیت مشترک شرکت کنید.

استوپور

خستگی با مهار محافظتی متعالی مشخص می شود ، فرد هوشیار است ، همه چیز را می بیند و می شنود ، اما هیچ تماسی با او وجود ندارد ، هیچ واکنشی در برابر محرک های خارجی وجود ندارد.

اقدامات: لازم است فرد را در اسرع وقت از حالت حماقت خارج کنید. تماس ساده بدن ، حمایت (به عنوان مثال ، گرفتن دست ، آرنج) می تواند آرام شود: واکنش های خشونت آمیز ، گریه ، فریاد بسیار شفابخش خواهد بود ، بنابراین بهتر است بگوییم چه چیزی می تواند آنها را ایجاد کند ، اما مربوط به آنچه اتفاق افتاده نیست. راحت بنشینید یا بایستید ، دست قربانی را در ناحیه قلب روی سینه خود بگذارید ، با آرامش نفس بکشید - حداکثر تا 30 دقیقه.

هیجان حرکتی

یک فرد هیجان حرکتی را تجربه می کند ، آشفته عمل می کند ، زیاد صحبت می کند و در سردرگمی ، اغلب هیچ واکنشی به دیگران نشان نمی دهد.

اقدامات: برای انجام تکنیک "گرفتن" (از پشت ، دستان خود را به زیر بغل به قربانی بچسبانید ، او را به سمت خود فشار دهید و کمی او را بر روی خود واژگون کنید) ؛ با آرامش در مورد احساساتی که یک فرد تجربه می کند صحبت کنید. عدم مجادله با قربانی و علاوه بر این ، انتقاد نکردن. وظیفه خاصی بدهد

هیجان حرکتی معمولاً زیاد دوام نمی آورد و می تواند با لرزش عصبی ، گریه جایگزین شود.

پرخاشگری

اقدامات: نیازی به مجادله با قربانی ، سرزنش کردن نیست ، بلکه باید در مورد آنچه که احساسات او ممکن است به او متصل شوند ، صحبت کنید ، تا او را از هوا کنار بگذارید. ابراز خیرخواهی ؛ کار مربوط به فعالیت بدنی را واگذار کنید ، اگر کمکی نکرد ، سعی کنید ترس از تنبیه را ایجاد کنید.

ترس

اقدامات: دست قربانی را روی مچ دست خود بگذارید تا نبض آرام شما احساس شود. عمیق و یکنواخت نفس بکشید ، شخص را تشویق کنید تا با همان ریتم با شما نفس بکشد. اگر شخصی صحبت می کند ، به او گوش دهید ، همدردی کنید. در صورت امکان ، تنش زا ترین قسمت های بدن را ماساژ دهید.

لرزش عصبی

از طریق لرزش کنترل نشده ، شخص تنش را آزاد می کند ، بنابراین باید تکان خورد. اگر متوقف شود ، تنش در داخل باقی می ماند و می تواند فشار خون ، زخم و غیره را تحریک کند.

اقدامات: لرزش باید تشدید شود می توانید قربانی را از روی شانه ها بگیرید و آن را به مدت 10-15 ثانیه به سختی تکان دهید ، می توانید شخص را در یک پتو به مدت 5-10 دقیقه تکان دهید.

شما نمی توانید شما را در آغوش بگیرید و بغل کنید ، با چیزی گرم بپوشانید ، بگویید تا فردی خودش را جمع کند.

هیستریک

همراه با فریاد ، گریه ، ژست های تئاتری.

اقدامات: حذف "عمومی" ؛ اقدامی انجام دهید که ممکن است قربانی را غافلگیر کند (آب بریزید ، تند فریاد بزنید) ؛ با لحنی مطمئن ، با عبارات کوتاه ("آب بنوش" ، "خود را بشوی") صحبت کنید. میل قربانی را برآورده نکنید.

گریه کردن

هنگام گریه کردن ، برخلاف هیستری ، هیچ نشانه ای از هیجان وجود ندارد.

اگر فردی اشک های خود را کنترل کند ، هیچ رهایی احساسی و رهایی از تنش درونی وجود ندارد.

اقدامات: شخصی را تنها نگذارید ، تکنیک های گوش دادن فعال را اعمال کنید ، می توانید دست بگیرید ، کف دست خود را روی شانه خود بگذارید.

* در صورت عدم صدمات جسمی جدی ، اقدامات فعال با قربانیان قابل انجام است!

اگر فردی بی حرکت باشد ، حتی حضور شما ، اطلاعات درمانی ، حمایت کلامی و گوش دادن فعال به او کمک می کند.

من وضعیت خود را پس از حادثه ای که تجربه کردم به یاد می آورم: نیاز به حضور افرادی در این نزدیکی بود ، در گفتگو با آنها ، در مورد آنچه که با من بود ، یا آیا صدمات جدی وجود داشت.

وجود دانش روانشناختی به شما کمک کرد تا نگران نباشید و وضعیت روانی آنها را شناسایی کنید ، و اضطراب اضافی را از بین ببرید.