مطب روانشناس Gym VS. در مورد روان درمانی کاملاً مبهم صحبت می کنم

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

من که چندین سال کار کرده ام ، با این نیاز روبه رو هستم که تفاوت های روان درمانی را به زبانی قابل فهم و قابل فهم برای مراجعین توضیح دهم. همانطور که می دانید ، زبان استعاره ها برای توصیف فرایندهای پیچیده مناسب است. من یکبار کار با یک روانشناس را با کار در باشگاه مقایسه کردم. به این ترتیب یک سری استعاره ها بوجود آمدند ، که من تصمیم گرفتم در این مقاله ارائه کنم.

این اطلاعات برای همه افرادی که تجربه روان درمانی ندارند ، اما در نظر دارند درخواست کنند ، مفید خواهد بود.

روان درمانی تنها مربوط به زمانی نیست که شما روی صندلی روانشناس سپری کرده اید. / چه زمانی عضلات رشد می کنند؟

اکثر مردم می دانند که ماهیچه ها در حین ورزش رشد نمی کنند. در طول تمرین ، ما فقط به آنها استرس می دهیم و در پاسخ ، مکانیسم جبران ایجاد می شود و منجر به رشد ماهیچه ها می شود. آن ها ماهیچه ها در زمان استراحت و ریکاوری رشد می کنند. روان درمانی همه کارهای درونی است که از ملاقات تا ملاقات رخ می دهد. شما در مورد چیزی فکر می کنید ، نگران هستید ، تجزیه و تحلیل و به خاطر می آورید ، خواب می بینید ، به س questionsالات پاسخ می دهید. جلسات اداری این کار را در سطح خاصی از شدت نگه می دارد.

چند وقت یکبار باید به روانشناس مراجعه کنید؟ / چند بار در هفته باید تمرین کنید؟

از نظر تجربی ، مشخص شد که حداقل منظم بودن کافی ملاقات با روانشناس ، روان درمانگر هفته ای یک بار است. با چنین دوره ای ، می توان کارهای داخلی را در سطح خاصی حفظ کرد. بیشتر اوقات امکان پذیر است (در شرایط حاد حتی توصیه می شود) ، اما همه چیز به توانایی اختصاص زمان و پول برای این امر بستگی دارد. هفته ای یکبار کافی است. آیا کمتر ممکن است: هر دو تا سه هفته یک بار؟ شما می توانید هفته ای یک بار به باشگاه بروید ، اما در مقایسه با تمرینات کلاسیک 2-3 بار در هفته ، هیچ نتیجه ای نخواهد داشت یا ناچیز خواهد بود. یعنی ، با انتخاب راه رفتن کمتر ، باید درک کنید که این امر بر پیشرفت شما تأثیر می گذارد.

آیا می توان به سرعت با روان درمانگر به نتیجه رسید؟ / چگونه می توان تابستان را در یک ماه تقویت کرد؟

آیا به "روش فوق العاده ای" اعتقاد دارید که قول می دهد در 1-2 ماه هر شخصی را به ورزشکار رقابتی تبدیل کند؟ من در مورد چنین اظهاراتی شک دارم. ورودی های مختلف ، ژنتیک متفاوت و تجربیات متفاوت. همه اینها بر نتیجه نهایی تأثیر می گذارد. برخی فرآیندهای تغییر به بلوغ زمان می برند. همانطور که طبیعت را نمی توان فریب داد ، دستیابی به تغییرات چشمگیر در زمان کوتاهی امکان پذیر نخواهد بود.

وقتی می خواهم یک نتیجه سریع از روان درمانی دریافت کنم. / من می خواهم از روی جلد یک مجله شبیه یک مرد باشم

افراد مختلف پس از گذراندن مدت زمان یکسان در ورزشگاه نتایج متفاوتی می گیرند. چرا این اتفاق می افتد؟ از آنجا که نتیجه نهایی تحت تأثیر تعداد زیادی از عوامل است: ژنتیک (همه در روش های مختلف خوش شانس بودند) ، یک روند آموزشی مناسب ، رعایت رژیم های استراحت و تغذیه ، پشتکار ، و غیره و غیره. عوامل کمتری در روان درمانی وجود دارد: توانایی تغییر ، میزان آگاهی ، کار درونی بر روی خود ، عمق مشکلات موجود ، تجربه زندگی.

آیا می توانم روی خودم کار کنم و مشکلات را به تنهایی حل کنم؟ / آیا در باشگاه به مربی شخصی نیاز دارم؟

البته ، می توانید به تنهایی تمرین کنید ، ادبیات مربوطه را بخوانید ، از دیگران جاسوسی کنید ، آزمایش کنید و چیزهای جدیدی را امتحان کنید. اما مطمئناً با عدم توجه به تفاوت های ظریف اشتباهاتی خواهید داشت و این تلاش های شما را باطل می کند. با گذشت زمان ، انگیزه خود را از دست خواهید داد و حرکت در روش های مختلف دشوارتر خواهد شد. بنابراین روان درمانگر کار شما را برای شما انجام نمی دهد ، اینها تلاش ها و درمان شما هستند ، اما او در کنار شما خواهد بود تا اشتباهات شما را به شما بگوید ، پشتیبانی و بیمه کند ، دانش خود را به اشتراک بگذارد. پس از سالها تمرین با مربی ، ورزشکاران می توانند بر اساس دانش و تجربه خود ، تناسب اندام خود را حفظ کرده و تمرین کنند.بنابراین مراجعین پس از درمان طولانی مدت به مشارکت کمتر و کمتر درمانگر نیاز دارند. آنها مهارت خاصی کسب می کنند ، آگاهی کافی برای ادامه کار بر روی خود را دارند.

آیا می توان تأثیر درمان را افزایش داد؟ / دوپینگ برای ورزشکاران

فارماکولوژی مدرن امکان عبور از محدودیت های ژنتیکی انسان را ممکن می سازد. آیا چیزی مشابه در روان درمانی وجود دارد؟ ما در مورد قرص هایی که باعث افزایش هوشیاری می شوند صحبت نمی کنیم ، که به هر حال ، توسط روان درمانگران فردی در قرن 20 امتحان شده است. اما روان درمانی فردی تنها روش درمانی نیست. درمان گروهی نیز وجود دارد. اگر این دو نوع مراجعه به درمان فردی و گروهی را به صورت هفتگی ترکیب کنید ، به نتایج شخصی قابل توجهی دست پیدا خواهید کرد. روشهای عجیب و غریب نیز وجود دارد. به عنوان مثال ، ماراتن ها ، هنگامی که گروه درمانی به مدت 24-48-64 ساعت بدون وقفه ادامه می یابد. یا یک درمان فشرده روانشناختی ، هنگامی که درمان فردی و گروهی با هم ترکیب می شود و از صبح تا عصر به مدت 7 تا 12 روز در خارج از خانه انجام می شود. همه اینها را می توان "دوپینگ برای روان درمانی" نامید

من می دانم مشکل من چیست. / من می دانم چگونه می توان مطبوعات را تقویت کرد

بسیاری از آنها به این فکر می کنند که مشکل خود را به یقین می دانند و به روانشناس مراجعه می کنند. البته ، به هر حال ، همه می دانند که برای برداشتن معده ، باید شکم بیشتری را پمپ کنید ، همچنین می توانید این منطقه را با پمادهای مخصوص بمالید و کمربند ببندید. و افراد بسیار کمی درک می کنند که حذف چربی به صورت محلی غیرممکن است ، به منظور تجسم مکعب های شکمی ، لازم است درصد چربی در کل بدن را به سطح بحرانی کاهش دهید. گاهی اوقات ، دانش ما در مورد ماهیت مشکلات خود بر اساس شناخت ناکافی از خودمان و مکانیسم هایی است که در ما ایجاد می شود.

متاسفم برای وقت و هزینه

همانطور که تربیت بدنی (نه ورزش) سرمایه ای برای سلامتی و ظاهر شما است ، روان درمانی نیز سرمایه گذاری روی خود است که می تواند کیفیت زندگی شما را تغییر دهد. فقط بحث انگیزه است. همه بلیط های فصلی گران قیمت نمی خرند و برای تغذیه ورزشی هزینه می کنند و با وسایلی که در اختیار دارند به نتیجه می رسند. امروزه ممکن است با بودجه خود یک روانشناس پیدا کنید ؛ ممکن است گروه های رایگان یا بسیار ارزان پیدا کنید. اما به انگیزه و نیاز به اختصاص زمان برای این کار نیاز است. خواستن یک زندگی بهتر و انجام ندادن هیچ کاری شما را به رویاهایتان نمی رساند.

آیا هیچ تضمینی وجود دارد که من موفق شوم؟

هیچ تضمینی وجود ندارد! ده ها هزار نفر در سراسر جهان تلاش می کنند و تسلیم می شوند ، ناامید ، با انگیزه ، به چالش کشیده و مجبور به تلاش می شوند. کسی بعد از مدتی برمی گردد اما به طور قطع می توان گفت که هرکسی که مدت زمان قابل توجهی (یک یا دو سال) را صرف کرده است به نتایج خاصی می رسد. این جمله هم در رابطه با ورزشگاه و هم در کار منظم با روانشناس صادق است.

اکثر مردم روانشناسان را پزشکانی می دانند که هنگام بیماری و عدم توانایی در مشاوره با آنها مشورت می شود. هیچ کس با پیچ خوردگی پای خود سعی نمی کند با ناراحتی سازگار شود. اما آنها با "مغز دررفته" زندگی خواهند کرد و مشکلاتی را برای خود و اطرافیان ایجاد خواهند کرد. افراد کمی به حرفه ما به عنوان سرمایه گذاری روی خود و کیفیت زندگی خود نگاه می کنند. قابل درک است ، تجمل است. نیازهای اساسی بیشتر از امکانات واهی برای زندگی شادتر مرتبط هستند.