تمرینات معنوی و مراقبه افسردگی و خودکشی را نجات ندهید

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

خبر خودکشی رابین ویلیامز بازیگر مشهور بسیاری از مردم در نقاط مختلف جهان را شوکه کرد. همسرش سوزان اشنایدر در مورد این رویداد گزارش داد که این بازیگر افسرده و در حالت اضطراب مداوم است. در گذشته ، وی از اعتیاد به الکل و مواد مخدر رنج می برد ، اما در سال های اخیر پس از اتمام یادگیری دوست داشتن خود هوشیار بود.

با توجه به اینکه موجی از آموزه های معنوی در روسیه رواج یافته است تا راهی برای مقابله با بسیاری از مشکلات زندگی باشد ، من توجه خود را به مقاله ای در پرتال انگلیسی معروف Huffington Post با عنوان "مدیتیشن کافی نیست: یک دیدگاه بودایی در مورد خودکشی. " این مقاله توسط Lodro Rinzler ، که به عنوان نویسنده کتابهای مشهور در مورد بودیسم شناخته می شود ، نوشته شده است.

لودرو فقط منتظر دوستش در بار بود که مرگ او اعلام شد و واکنش حاضران را تماشا کرد. اطرافیان واکنش متفاوتی نشان دادند ، اما ایده اصلی بحث با حیرت بیان شد: "من هرگز فکر نمی کردم که شخصی مانند او بتواند خودکشی کند." در ذهن اکثر مردم ، این ایده مناسب نیست که افراد مشهور ، موفق یا خردمند می توانند از همان مشکلاتی رنج ببرند که "فانی های ساده" از آن رنج می برند. اما رابین ویلیامز درست مثل بقیه ماست. این واقعیت که او یک کمدین بود و همه او را فردی شاد می دانستند به این معنا نیست که او مشکلات خودش را که با آن دست و پنجه نرم می کرد و نتوانست با آن کنار بیاید ، نداشت."

وی در ادامه می گوید که دو سال و نیم پیش ، نویسنده کتابهای مشهور درباره بودیسم ، افسردگی شدیدی را تجربه کرد و به خودکشی نزدیک شد. او ناگهان توسط دختری که با او نامزد شده بود رها شد. یک ماه بعد او از کار اخراج شد. اما آخرین قطره مرگ یکی از بهترین دوستانش بود که در بیست و نه سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت. لودرو می نویسد که احساس می کند با خانواده اش بیگانه است و دو ساختار اصلی پشتیبان - نامزد و بهترین دوست او - دیگر در زندگی او وجود نداشت. او شروع به نوشیدن کرد. افسردگی شدید تمام زندگی او را به طور کامل جذب کرد ، و او توانایی مراقبت از خود و مراقبه منظم را از دست داد - وضعیت او بسیار جدی بود. هر روز او به پشت بام می رفت و به پرش از پایین فکر می کرد ، اما از این بابت فکر می کرد که باید کتاب دوم خود را به پایان برساند. این باعث شد زمان به اندازه کافی طولانی شود تا دوستانش متوجه شوند که مشکلی در او وجود دارد.

وقتی همه چیز تغییر کرد:

"من روزی را به یاد می آورم که احساس کاهش خاصی کردم. دوست من لورا من را برای شام دعوت کرد ، اما من از حضور در رستورانی که توسط افرادی که به نظر می رسید یک "زندگی عادی" دارند ، متنفر بودم. ما در یک پارک مجاور نشسته بودیم ، دیگر تاریک شده بود ، افراد بی خانمان در این نزدیکی بود که خود را تسکین می دادند و موش ها به آرامی شروع به بیرون آمدن به خیابان کردند. وقتی من تمایلی به ترک این مکان نشان ندادم ، لورا معجزه های صبر نشان داد. سرانجام ، او از من سالی پرسید: "آیا تا به حال به این فکر کرده اید که به خودتان صدمه بزنید؟" اشک از گلویم سرازیر شد. در عرض یک هفته ، او و دوستانش مرا به روان درمانی بردند. یک هفته بعد ، من قبلاً توانستم مدیتیشن را از سر بگیرم. بعد از یک هفته دیگر رژیم عادی خود را از سر گرفتم. یک هفته بعد ، بالاخره توانستم به اندازه کافی بخوابم.

در بودایی ها و بسیاری دیگر از جوامع معنوی ، مسائل مربوط به سلامت روان به شیوه خاصی مورد بررسی قرار می گیرد. به عنوان مثال ، برخی از معلمان بودایی در مورد افسردگی به عنوان نوعی رنج صحبت می کنند که درمان آن مدیتیشن است نه روان درمانی. این درست نیست - مدیتیشن یک درمان جهانی برای بیماری های روانی و مشکلات روانی نیست. بودا هرگز دوره ای به نام "به خودت کمک نکن ، از عدم تعادل بیوشیمیایی خود رنج ببر" آموزش نداد.در صورت داشتن اختلال روانی ، مدیتیشن می تواند کمک کننده باشد ، اما باید به عنوان مکمل مراقبت های پزشکی در نظر گرفته شود نه جایگزین آن.

این واقعیت که من از افکار خودکشی رنج برده ام ، تجربه چندین ساله مدیتیشن یا درک آموزه های بودایی را نفی نمی کند ، اما نشان می دهد که من یک انسان هستم و درست مانند همه مردم رنج می برم. شما می توانید یک تمرین کننده باتجربه باشید و همچنان مانند دیگران در زندگی دچار مشکلات جدی باشید. رابین ویلیامز خودکشی کرد من خوش شانس بودم: من توانستم درخواست کمک کنم و دیگر مثل قبل احساس نکردم. در حقیقت ، این تجربه فقط باعث قدردانی از احساس من نسبت به تمرین مدیتیشن و آموزه های بودایی شد.

بعد از درخواست کمک ، زندگی من زیر و رو شد. بودائیان نمی توانند با حل این مشكلات همه مشكلات را حل كنند به این امید كه این كار را به این طریق انجام دهند. هنگامی که وضعیت بدتر می شود - مانند زمانی که نمی توانید صبح از رختخواب بیرون بیایید - به کمک نیاز دارید. اگر حتی به این فکر می کنید که افسرده هستید یا تجربیات احساسی را تجربه می کنید که به سادگی زندگی را از کنترل شما خارج می کند ، بهتر است از کمک و راهنمایی حرفه ای کمک بگیرید. البته می توانید با یک مدیتیشن مدیتیشن مشورت کنید ، اما ممکن است یک درمانگر در چنین مواردی مفیدتر باشد. روان درمانی به خودی خود می تواند یک تمرین ذهن آگاهی باشد ، جایی که شما به طور کامل هفته ای یک ساعت توجه خود را به آنچه در بدن و ذهن شما بیان می شود ، معطوف می کنید.

احساس نکنید که باید همه چیز را به تنهایی پشت سر بگذارید. مدیتیشن اثر روش های روان درمانی را حذف یا کاهش نمی دهد. آنها در زمینه های خود مثر هستند. افراد آموزش دیده ای هستند که می توانند با شما همکاری کنند تا بتوانید با رنج خود کنار بیایید. از درخواست کمک نترسید."