پرخاشگری

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

در جامعه ما ، واژه های تجاوز ، پرخاشگر زمینه منفی دارد.

مردم سعی می کنند از تظاهرات "تهاجمی" خود و برخورد با پرخاشگری شخص دیگر اجتناب کنند. اغلب آنها از چنین احساساتی می ترسند و سعی می کنند آنها را کنترل کنند ، آنها را سرکوب کنند. زیرا با چنین انرژی می توانند دیگران را نابود کنند.

معمولاً "پرخاشگری" در قفسه سینه قرار می گیرد - مکالمه با صدای بلند ، فریاد ، توهین ، نزاع ، آسیب جسمی یا روانی ، آسیب …

البته ، با چنین برداشتی ، شخص به هر طریق ممکن سعی می کند از هرگونه انگیزه ای که حداقل در برخی موارد شبیه "تجاوز" است ، خلاص شود.

در واقع پرخاشگری انرژی زندگی است. این کلمه از لاتین "ad-gressere" به معنی "حرکت به" ، "حرکت برای ملاقات با دیگری" است. سیب را بردارید و بخورید ، کسی را در آغوش بگیرید ، رابطه جنسی برقرار کنید ، س askالی بپرسید ، شغلی پیدا کنید ، در مسابقه برنده شوید ، از نظر خود دفاع کنید … هر یک از نیازهای ما نیاز به پرخاشگری دارد تا ارضا شود.

به طور شگفت انگیزی ، تکانه های تهاجمی انرژی زیادی ذخیره می کنند. من فکر می کنم شما خودتان می توانید متوجه شوید که سطح انرژی ، به عنوان مثال ، هنگامی که روی مبل دراز کشیده اید و وقتی سعی می کنید بلند شوید ، راه بروید ، چیزی کاملاً متفاوت بگیرید.

ما این حق را داریم که وقتی به خواسته خود نمی رسیم عصبانی شویم ، در مورد آن صحبت کنیم ، اما جهان ، از نظر افراد دیگر ، موظف نیست نیازهای ما را برآورده کند.

ممکن است ما خوش شانس باشیم و به خواسته خود برسیم ، اما اگر نه ، باید غمگین و غمگین باشیم.

همه آماده نیستند که به سوگواری افراد ناتمام بپردازند ، در نقطه ای از عصبانیت و گاهی حتی خشم گیر می کنند.

محل ملاقات با محدودیت های خودمان ، جایی که قدرت ما به پایان می رسد ، یکی از سخت ترین است.

اگر چیزی به دست نیاوریم ، آن را از دست می دهیم. و هرگونه از دست دادن درد است.

گاهی عصبانیت اندوه را پنهان می کند ، درد را پنهان می کند و از ناتوانی پنهان می کند.

بنابراین ما عصبانی هستیم زیرا در درد هستیم ، به دلیل ناتوانی خودمان ، دیگران را در لحظه ای که به ویژه می خواهیم کسی در اطراف ما باشد ، دور می کند.

علاوه بر این ، یکی از نیازهای اساسی امنیت است و اطمینان از آن ، همچنین به مقدار مشخصی از تجاوز نیاز دارد. در قالب حفاظت از مرزها ، تمامیت جسمی و روانی ما. اگر چیزی این را تهدید کند ، برانگیختگی در بدن ما افزایش می یابد ، سطح نشاط افزایش می یابد. و همه اینها در حال رخ دادن است تا ما قدرت دفاع از خود ، دفاع از خود را داشته باشیم.

در نتیجه ، ما به تجاوز نیاز داریم تا بتوانیم خود را در جهان ثابت کنیم ، نیازهای خود را برآورده کنیم ، از مرزها محافظت کنیم.

چه موقع تجاوز سالم به خشونت تبدیل می شود که در واقع مضر است؟

یک تفاوت عمده وجود دارد که می توانیم روی آن تمرکز کنیم.

پرخاشگری - من مرزهای دیگری را می بینم و کلمه NO را می شنوم.

خشونت - من مرزهای دیگران را نمی بینم و کلمه NO را نمی شنوم.

پرخاشگری سالم همیشه در ارتباط با دیگری است ؛ در خشونت هیچ تماسی وجود ندارد.

در تماس ، من به دیگری ، مرزها و نیازهای او احترام می گذارم ، من از تفاوت ما آگاه هستم ، او را می بینم و او را می شنوم ، متوجه می شوم که دیگران چگونه به من واکنش نشان می دهند ، من می توانم بدون تخریب متوقف شوم.

در خشونت موضوع دیگری برای من. همه موارد بالا وجود ندارد.

مشکل در این واقعیت نهفته است که فقط من می توانم بفهمم آیا خشونت علیه من اعمال می شود یا خیر. و همه چیز بستگی به حساسیت من نسبت به خودم ، شناخت محدودیت های من ، توانایی گفتن نه و ترک تماس در صورت عدم شنیدن صدای من دارد.

اغلب ما وقتی از مرزهای خود دفاع نمی کنیم ، احساسات خود را سرکوب نمی کنیم ، "نه" یا "این برای من مناسب نیست" ، خود را آنگونه که هستیم نشان نمی دهیم ، نیازهای خود را برآورده نمی کنیم.

بدون پرخاشگری سالم ، زندگی بی انگیزه می شود ، خسته کننده می شود ، تعلل یا افسردگی ظاهر می شود.

اگر بخش تهاجمی خود را انکار کنید ، زندگی خود را در خود انکار می کنید.