ترس و وحشت از بیهوده بودن

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

بدترین اپیدمی به هیچ وجه بیماری های کشنده نیست ، بلکه احساسات ما است ، و یکی از آنها احساس غیر ضروری بودن (لازم) است. یک چیز وحشتناک ، واقعاً در مقیاس و در تقلید ، که به شکل پروژه های موفق اجتماعی شکل می گیرد ، وحشتناک است. و به طور کلی ، در این اپیدمی ، کلمه "پروژه" شاید واژه تعیین کننده باشد. کودکان به عنوان یک پروژه تجاری فقط تصور کنید که با مطالبه چیزی از یک کودک یا بزرگسال ، ما در نتیجه مظاهر این شخص یا نوعی ثروت مادی را می خواهیم ، علاوه بر این دقیقاً آنهایی که به آنها نیاز داریم ، اما در عین حال ، ما مطلقاً این شخص را "نمی خواهیم" به عنوان یک شخص ، به این معنا که او به سادگی است ، این چیزی است که ما در اصل می توانیم بخواهیم ، فقط باشیم. و در این لحظه این همه گیری بی رحمانه غیر ضروری نشان داده می شود. ما این را در همه جا مشاهده می کنیم ، در نحوه تغییر مدل های تلفن هر ساله ، و دیگر نیازی به مدل های قدیمی ، در نحوه بچه دار شدن آنها ، به طوری که کسی در سنین بالا کار می کند و به پدر و مادر کمک می کند ، و اینکه چگونه ما به شدت به دنبال شناسایی هستیم و تمجید از کار ، این که چگونه می خواهیم چیزی را در کسی تغییر دهیم بدون آنکه آنچه هست را بپذیریم. عدم ضرورت چیزی فراتر از واقعیت تعلق و احساس اجتماع است ، این دروازه ای به منطقه تعلق به جهان است ، هنگامی که من نه تنها جهان اشیاء اطرافم ، یعنی درک جهان از دیدگاه موضوع ، اما در عین حال ، این امکان وجود دارد که بپذیرم که من بدون آگاهی از سوبژکتیویتم یکی از بسیاری از اشیاء هستم ، این است که همه چیز و هیچ کس در همان زمان در زمینه روابط شیء نباشد.. اگر مادر این احساس نیاز را به ما نداد ، ممکن است واقعاً آن را نداشته باشیم ، و سپس هر کاری را که می خواهیم انجام دهیم تا از این احساس دور شویم ، یا ناپدید می شویم ، یا شته ها وانمود می کنند که شیء تمایل جهانی هستند ، یا ما را وادار به چیز دیگری کند

بی نیازی یک چیز بسیار عمیق در ذات خود است ، بسیاری از چیزها را در شخصیت ما تعیین می کند. این راه ما را به مخفی ترین اعماق ضمیر ناخودآگاه ما می رساند ، جایی که وحشتناک ترین سناریوهای تحقق استرس زایی در اوج تجربه "عدم وجود" شخص مهم دیگری نمایش داده می شود. و به عنوان یک قاعده ، اینها واقعاً داستانهای ترسناک و غم انگیز پر از خشم هستند ، مانند برق در توپ خلأ در تنهایی پرسه می زنند و به دنبال کسی هستند که با تخلیه قدرتمند شر خود را بکشد. به نظر من تصویر رعد و برق توپ به دلایلی ظاهر شده است ، زیرا ، در عین حال ، بسیار وحشتناک است و در عین حال ، نمادی از زندگی نوپا در شرایط هرج و مرج کامل است. این شر که می خواهیم بر روی جسمی که به ما احتیاج ندارد بریزیم ، که احساس نیاز به ما را القا نکرده است (در واقع ، با از بین بردن نفس خود) ، می تواند با انرژی خودآگاهی ما را از موارد غیر ضروری تبدیل کند. به ضروری ، یعنی در نهایت ، ما را به کشف آن عشق نسبت به خود سوق می دهد ، که در همان ابتدا آن را نمی دیدیم.