2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
آیا تعیین اهداف مهم است؟
در جهان ، عمل اولیه است. کسانی که رفتار کودکان را با دقت مشاهده کرده اند فوراً مرا درک می کنند. من سه فرزند دارم ، و آنها را بزرگ می کنم ، به خوبی می بینم که فعالیت برای آنها مهمتر از یک هدف است. رفتارهای دوران کودکی با افزونگی بی هدف اقدامات مشخص می شود. جایی برای تأمل و تعیین هدف آگاهانه وجود ندارد. نتیجه اقدامات کودک برای کودک غیرقابل پیش بینی است. بنابراین ، کودکان از اشتباه کردن نمی ترسند. با انجام تصادفی ، کودک چیز اصلی را می آموزد: در شرایط عدم قطعیت عمل کند. این مهارت است که اغلب بزرگسالان فاقد آن هستند.
از عمل کردن و اشتباه کردن نترسید
ذهن آگاهی به دنبال تجربه است. ابتدا عمل ، سپس نتیجه ، و تنها در آن صورت فرصتی برای یک اقدام آگاهانه (با هدف گذاری) وجود دارد. در فرآیند مربیگری ، من اغلب با موقعیتی روبرو می شوم که یک فرد "غرق" اهداف است. من یکبار با دختری کار کردم که با عقده حقارت دست و پنجه نرم می کرد. او که در زمینه حرفه ای کاملاً موفق بود ، از این واقعیت که "زندگی شخص دیگری می کند" به شدت رنج می برد. نکته این بود که او تمام انرژی خود را صرف تلاش برای برآوردن انتظارات مادر بسیار سلطه گر خود کرد. علیرغم این واقعیت که او اهداف خود را تعیین کرد و به آنها رسید ، او یک شخص بسیار ناراضی بود. هرچه سن یک فرد بیشتر باشد ، جهان مشخص تری برای زندگی می خواهد. و اینجاست که دام آگاهی نهفته است. بزرگسالان از این نظر با کودکان تفاوت دارند که اغلب وقت و انرژی زیادی را برای تعیین اهداف صرف می کنند و سعی می کنند همه چیز را به گونه ای محاسبه کنند که از اجتناب از شکست جلوگیری شود.
هدف باید یک فرد را خارج از تصویر خود از جهان قرار دهد
متأسفانه یکی از دوستان من چیزی جز فرزندانش نمی بیند. تمام جهان او فقط حول فرزندانش و علایق آنها می چرخد. تناقض اینجاست که فرزندانش از چنین مادری خسته شده اند. او تمام قدرت خود را به فرزندان اختصاص می دهد ، اما به جای قدردانی ، آنها به سادگی با او بی ادب هستند. به طور ناخودآگاه ، فرزندانش می خواهند از تصویر مادرشان از جهان خارج شوند.
مردم اغلب فقط در چارچوب تصویر خود از جهان اهداف خود را تعیین می کنند. در چارچوب تصویر جهان ، که توسط تجربه آنها شکل می گیرد. اما عمل بر اساس تجربیات قبلی تنها به معنای تأیید صحت تصویر شما از جهان است. بنابراین تصویر جهان یک تصویر است ، زیرا همه جهان را در همه کاره بودن منعکس نمی کند ، این فقط اثری است که در نتیجه تجربه زندگی بوجود می آید.
هدف واقعی زندگی تعیین نشده است ، یافت می شود. هدف واقعی به عنوان پیش بینی تجربه قبلی به وجود نمی آید ، بلکه فرد را از مرزهای خود فراتر می برد. از یک طرف ، چنین هدفی برای من از پیش تعیین نشده بود ، اما در عین حال نمی توان گفت که خودم آن را تعیین کرده ام. می توانیم بگوییم چنین هدفی خود فرد را پیدا می کند. به عبارت دیگر ، چنین هدفی را Sense می نامند.
معنا هدفی است که باعث می شود ارزش خود را احساس کنید
هدف تعیین شده است ، معنی آشکار می شود. این یک برخورد صمیمی با جهان هستی است. ویکتور فرانکل گفت: "یک نفر نباید بپرسد معنی زندگی او چیست ، بلکه باید بفهمد که خود او کسی است که این س whomال به او خطاب شده است." معنا چیزی است که باعث می شود احساس کنید ، دقیقاً احساس کنید ، و نه فقط ارزش آن را درک کنید. و اکنون دیگر نمی توان گفت که من به هدفم می رسم ، بلکه معنای یافت شده من را وادار به عمل می کند. معنا باعث تولد هدف می شود. هدف این است که چگونه من عملاً در جهان عمل می کنم و معنای به دست آمده را تجسم می بخشم. در اینجا نیز نمی توانم سخنان ویکتور فرانکل ، روانشناس بزرگ را به یاد آورم: "هیچ موقعیتی در جهان وجود ندارد که حاوی یک هسته معنا نباشد. اما کافی نیست که زندگی را با معنا پر کنید ، شما باید آن را به عنوان یک ماموریت درک کنید و مسئولیت خود را در مورد نتیجه نهایی درک کنید."
هدف متضمن مسئولیت تحقق معناست
"هر کس تماس خاص خود را دارد.هر فرد بی بدیل است و زندگی او منحصر به فرد است. و بنابراین وظیفه هر فرد به همان اندازه منحصر به فرد است که توانایی او برای انجام این وظیفه منحصر به فرد است. " (ویکتور فرانکل) یافتن سرنوشت خود به معنای پاسخگویی به ندای جهان است. با استفاده از هدف ، من فقط یک فرد فعال نیستم ، بلکه یک خالق فعال جهان می شوم. با بازیگری ، من فقط به اهدافم نمی رسم ، بلکه یک دیالوگ برابر با جهان انجام می دهم. زندگی ، کار ، خانواده من همه فضا برای تحقق هدف است.
جستجوی معنای زندگی و هدف با تشخیص ناتوانی کامل فرد و محدودیت های تجربه زندگی آغاز می شود. فقط وقتی می فهمم که من واقعاً چیزی درباره جهان نمی دانم ، جهان آماده است تا با من وارد گفتگو شود. زندگی به فضایی از فرصت ها برای تحقق هدف تبدیل می شود. "هیچ موقعیتی وجود ندارد که در آن زندگی به ما فرصت پیدا کردن معنا را نمی داد ، و هیچ شخصی وجود ندارد که زندگی برخی از مشاغل را برای او آماده نکند." (ویکتور فرانکل)
توصیه شده:
اگر اتفاق جدی در زندگی شما رخ داده است. چگونه زنده بمانید و خود را از دست ندهید
هر رویداد تکان دهنده ای یک بحران برای شما و خانواده شما است. این بحران می تواند به مرحله جدیدی در پیشرفت شما تبدیل شود ، یا می تواند به عقب برگردد ، و تبدیل به مرحله ای از محو شدن و عقب نشینی شود. یک رویداد جدی چیزی است که بلافاصله همه چیز را تغییر می دهد و زندگی را به "
رشد فرهنگ. چگونه در یک سوم دوم زندگی خود را از دست ندهید
جهان از داستان ساخته شده است ، نه از اتم. موریل راکیزر در رمان انتهای رنگین کمان نوشته ورنور وینگه [1] آینده نسبتاً نزدیک (2025) را در منشور تجربه شاعر روبرت گو ، مردی روی ویلچر توصیف می کند - که به لطف آخرین فناوری های پزشکی ، در 75 سالگی از آلزایمر شفا یافت و علاوه بر این "
توسعه خود - شانس خود را از دست ندهید
به تازگی ، مسخره شده است افرادی که برای توسعه خود تلاش می کنند. بسیاری از الگوهای رفتاری و متون طنز در مورد کسانی که در آموزش ها شرکت می کنند ، شیوه های جدید را امتحان می کنند و "در دوران پیری" ناگهان تصمیم گرفتند خود را بفهمند ، در شبکه پخش شده است.
چگونه می توان هدف خود را پیدا کرد یا زمان زندگی خود را صرف چه چیزی کرد؟
چگونه می توان هدف خود را پیدا کرد ، در زندگی چه باید کرد؟ چگونه می توان آن را طوری انجام داد که مشاغلی که در آن وقت ، نیرو و انرژی خود را سرمایه گذاری می کنید رضایت را به ارمغان بیاورد ، توانایی ها ، مهارت ها و استعدادها را آشکار و بهبود بخشد ، از نظر کیفی زندگی را بهبود بخشد.
چگونه دست از اهداف و خواسته های خود ، یا اشتباهاتی که اشتباه نیستند ، دست بردارید
گاهی اوقات به نظر می رسد که اگر می دانستم چه کسی باید باشم و چه کار کنم ، قطعاً می رفتم و این کار را انجام می دادم. اما از آنجا که من در حال حاضر این را نمی دانم ، کاری نمی کنم. در نتیجه ، دقیقه ها ، ساعت ها ، روزهایی که ما آن چیزی را که برای آن به دنیا آمده ایم ، انجام نمی دهیم و آن چیزی نیست که به ما احساس لذت ، آرامش و شادی می دهد.
