یک روز شما یا بحران میانسالی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

این متن شامل توصیه های روانی و روش های مبارزه نیست. فقط افکارم را اینجا می گذارم.

هرکسی که به اندازه کافی روی زمین زندگی کند به میانسالی می رسد. با این وجود ، وقتی نوبت ما می رسد شگفت زده می شویم: "و من ، پس برای چه؟". من چه گناهی با این دنیا کردم؟ او تلاش کرد ، کشید ، کار کرد ، بچه ها را بزرگ کرد ، بزرگ کرد. او آرزوی هیچ کس را نداشت ، و حالا چه؟ همه چيز؟

صرف نظر از آنچه در این بحران وارد می شویم - با طلاق ، ضربه ، مرحله "لانه خالی" ، بیماری یا به تدریج - ما به نحوی تحمل خود را از دست می دهیم. تکنیک هایی که زمانی انگیزه داشتند دیگر مناسب نیستند. ما بر عدم امکان جمع شدن خودمان و شروع از ابتدا ، مانند گذشته غرق شده ایم. به نظر می رسد که ما با موانع مشابهی روبرو هستیم ، فقط اکنون متوجه می شویم که زمان در حال تمام شدن است. بردار آگاهی از لحظه فعلی تا ساعتی که به ما اختصاص داده شده است ، با هم مخلوط می شود.

وسط زندگی نابودی است. دیگر نمی دانی کیستی. هر چیزی که طبیعی تلقی می شد فرو می ریزد. کار معنی ندارد ، روابط خراب می شود ، لذت ها راضی نمی شود. و در نقطه ای زمین می خوریم. چه بخواهید و چه نخواهید ، وسط زندگی فضا است ، هنگامی که جهان زمزمه می کند "آن را خراب نکنید!" در حالی که ما در حال انتخاب بین ماندن در آنجا یا تولد دوباره هستیم.

این بحران روح است …

ما از وجود بحران میانسالی به خوبی آگاهیم ، اما درک کمی از آنچه که وجود دارد ، چگونه با آن زندگی کنیم ، با آن چه کنیم.

حتی اگر بحران میانسالی یک مرحله بسیار دردناک نباشد ، بلکه فقط یک گذار نرم است. هر آنچه را که تعیین می کنید ، اما همچنان باعث تغییراتی می شود که فرد دیگر نمی تواند آنها را کنترل کند. و نه تنها روانی ، بلکه بیرونی نیز هست.

تا کنون ، هیچ کس هیچ طرح ، روش ، یا مدلهای غلبه سازنده ، یا روشهای حمایت روانی برای یک فرد در یک دوره معین را ارائه نکرده است. اما این نیز بخشی از هستی زایی است. و ما آمادگی چنین سفری را نداریم.

اگر فرار کنید - او می رسد ، متوقف می شود - سبقت می گیرد ، یخ می زند - به او می رسد ، توجه نکنید - او شما را از واقعیت بیرون می کند. و سپس تا دم مرگ بدون دفن می مانید. به نقل از بنیامین فرانکلین ، "بسیاری از مردم در 25 سالگی می میرند ، اما فقط در 75 سالگی به قبر می روند." نمیخوام…. به نظر من این احتمال وجود دارد که از 50 تا 80 مرده بمانم ، بسیار ناراحت کننده است.

بحران های کودکان و نوجوانان از ابتدا تا انتها مورد مطالعه قرار گرفته است. ما می دانیم که چگونه با کودک رفتار کنیم. ما بحران های توسعه آن را ماه ها و حتی روزها می شناسیم. اما یک بحران میانسالی مستلزم راهبردهای متفاوت نه تنها روانی ، بلکه همچنین استراتژی های معنوی است که متفاوت از آنهایی است که در مراحل اولیه زندگی مفید بود.

توصیه هایی که منابع رسانه ای به ما ارائه می دهند شامل موارد زیر است: اضافه کردن فعالیت بدنی ، رعایت رژیم متعادل ، استراحت بیشتر ، تغییر حرفه.

آیا شما هم فکر می کنید که این یک گزینه نیست؟

تا این لحظه ، ما نه فرصتی داشتیم و نه زمانی که از خود س questionsالات وجودی مهم بپرسیم. ما کار می کردیم ، خانواده می ساختیم ، بچه ها را بزرگ می کردیم و حرفه ای ایجاد می کردیم. در نتیجه ، آنچه را داریم ، داریم. و همه اش؟

خیر

ما در حال حاضر در ارزش های جمعی مشترک ، در شیوه زندگی تحمیل شده توسط محیط زیست تنگ شده ایم. ما بالغ شده ایم. ما دیگر از باورهایی که در طول زندگی خود داشته ایم راضی نیستیم. آنها برای توسعه هویت واقعی ما مفید نیستند.

ما برای بیداری معنوی که شایسته آن هستیم از طریق تجربیاتی که در پایان اولین بزرگسالی داریم ، آماده ایم. به هر حال ، هر یک از ما ، جایی در گنجینه روح ، جایی داریم که قبل از اولین نفس ما وجود داشته و پس از آخرین نفس کشیدن در آنجا باقی خواهد ماند.

از اواسط زندگی ، به نظرم می رسد که ما شایسته این گنج هستیم تا "من" واقعی خود را کشف کنیم ، آغازی عمیق ، مبنایی که از آن قسمت دوم ، از بخش جدید و قبلی زندگی ما پیشی می گیرد. تشکیل شود به خاطر این که همانطور که به دنیا آمده ایم باشیم ، تا بیان منحصر به فرد عمیق ترین خود باشیم. اگر در برابر فرایندهای پیچیده تحول تسلیم نشویم ، طیف وسیعی از لذت ها را که در انتظار ما هستند باز کنیم. اگر ما در مواجهه با نیاز درونی برای بزرگ شدن حل نکنیم و فقط پیر نشویم.

به هر حال ، ما دیگر آینده ای نامعلوم و بی نهایت توسعه ناپذیر در پیش داریم.

بیا حرف بزنیم!