2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
1. تلویزیون نباید زمینه زندگی خانوادگی شما باشد. به عبارت دیگر ، فقط برای تماشای یک برنامه خاص می توانید تلویزیون را روشن کنید و پس از اتمام آن ، بلافاصله آن را خاموش کنید.
2. مادر و پدر همیشه باید بدانند فرزندشان دقیقاً چه چیزی را تماشا می کند. پیش نمایش همه کارتون ها ، کاست ها و آشنایی با محتوای برنامه های تلویزیونی. باید بدانید که این تولید ویدیویی به فرزند شما آسیبی نمی رساند.
3. هرگز تلویزیون را جایگزین ارتباط با نوزاد نکنید. کودک خیلی سریع به چنین موقعیتی عادت می کند و ممکن است از برقراری ارتباط خودداری کرده و راه ساده تری را انتخاب کند.
4. خیلی بهتر است کارتون های ضبط شده را به فرزند خود نشان دهید تا اینکه آنها را جلوی تلویزیون بگذارید. کودکان برای درک کافی از جریان تبلیغات ، که برای ظاهر بزرگسالان طراحی شده است ، آمادگی ندارند.
5. با کودک خود در مورد آنچه در تلویزیون تماشا می کند بحث کنید ، نگرش خود را نسبت به فیلم ها و کارتون ها بیان کنید ، از دیدگاه کودک بپرسید.
6. فیلم ها و کارتون هایی را برای فرزند خود انتخاب کنید که مهربانی ، پاسخگویی ، صداقت و شجاعت را آموزش دهند.
7. از قرار دادن تلویزیون در مهد کودک خودداری کنید تا کودک شما وسوسه کمتری برای روشن کردن آن در هر زمان داشته باشد.
8. آشپزخانه همچنین محلی برای تلویزیون نیست. در غیر این صورت ، تلویزیون به تدریج جایگزین ارتباطات در خانواده شما می شود. علاوه بر این ، روانشناسان این حقیقت را اثبات کرده اند که کودکانی که به غذا خوردن و تماشای تلویزیون عادت دارند ، بیشتر در معرض اضافه وزن هستند.
9. زندگی نوزاد باید پر حادثه باشد تا زمان زیادی برای تماشای تلویزیون باقی نماند.
10. اگر متوجه شدید که فرزند شما قبلاً به تلویزیون معتاد شده است: او می خواهد "جعبه" گرامی را روشن کند ، از گوش دادن به افسانه ها ، راه رفتن یا بازی امتناع می ورزد ، کارتون می خواهد و اقدامات فوری انجام می دهد. سعی کنید به فرزند خود بخوانید که برخلاف تماشای تلویزیون یک فرآیند فعال است. به ورزش بپردازید ، بیشتر پیاده روی کنید ، کودک را به سمت دستیاران خود بکشید ، کارهای خانه را انجام دهید ، و سپس کودک تمایلی به "رها کردن" واقعیت در دنیای اختراع شده تلویزیون نخواهد داشت.
اگر بزرگسالان بیشتر به محتوا و کیفیت برنامه های تلویزیونی که تماشای آنها به فرزندان خود (یا منع آنها) نیست علاقه مند بودند ، می دانستند که:
· در کارتون های مدرن ، همه اقدامات بسیار سریع اتفاق می افتند ، با سرعتی که درک کودکان هنوز قادر به انجام آن نیست.
· رنگهای مورد استفاده انیماتورها در کارتونهای مدرن بسیار روشن است و ترکیب رنگها بسیار متضاد است. این باعث ایجاد هیجان بیش از حد در کودک می شود.
· از نظر اخلاق ، همه کاریکاتورهای مدرن حاوی نمونه های مثبت نیستند و معنای آموزنده ای دارند ، همانطور که باید در افسانه ها باشد.
· یک کودک کوچک نمی تواند همیشه در کارتون های مدرن خوب و بد را از هم جدا کند ، بنابراین اغلب قهرمان مثبت ناگهان یک شرور می شود و قهرمان منفی باعث ایجاد حس ترحم در بینندگان جوان می شود. چنین تغییری در نظام ارزشی می تواند باعث روان رنجوری در کودکان شود و تأثیر نادرستی در شکل گیری نظام ارزشی داشته باشد.
· پرخاشگری که مملو از کارتون ها و فیلم های مدرن است ، خواسته یا ناخواسته توسط بچه ای که برنامه ای به ظاهر "کودکانه" را تماشا می کند جذب می شود. سپس کودک قطعاً شروع به بازتولید مدل رفتاری می کند که روی صفحه مشاهده کرده است.
· تماشای برنامه های تلویزیونی می تواند باعث ایجاد خستگی روحی در نوزاد شود. جریان صداها و تصاویر بصری که از صفحه تلویزیون وارد سر کودکان می شود عملاً توسط بزرگسالان و همچنین زمان مشاهده کنترل نمی شود. کودک برای مدت طولانی بدون حرکت می نشیند ، به همین دلیل است که تنش در بدن او ایجاد می شود.
· هنگام تماشا ، کودک س questionsالات زیادی دارد ، اما نمی تواند به آنها پاسخ دهد ، زیرا بزرگسالان به ندرت در اطراف هستند.
· خیلی سریع ، کودک یک "وابستگی از راه دور" مداوم ایجاد می کند ، به همین دلیل او شروع به دمدمی مزاج شدن می کند و خواستار روشن کردن منبع برداشت ها می شود.حتی بزرگسالانی که به نظر می رسد می توانند خود را کنترل کنند ، می توانند زمان زیادی را در مقابل صفحه های آبی بگذرانند و از مسائل مهم و فوری چشم پوشی کنند. و نیازی به صحبت در مورد کودکان نیست.
متخصصان اطفال ژاپنی مطالعه ای را انجام داده اند و ثابت کرده اند که تماشای طولانی مدت تلویزیون به طور قابل توجهی مهارت های ارتباطی را در کودکان کاهش می دهد. هرچه کودک زمان بیشتری را مقابل تلویزیون بگذراند ، سطح پرخاشگری او بیشتر می شود. کودک با شخصیت کارتونی همذات پنداری می کند.
ادبیات: Elizarova N. V. توسعه اولیه: ساده به عنوان 1 ، 2 ، 3. - م.: Eksmo ، 2011.
توصیه شده:
سینمای روانشناسی
1 - فیلمهای مربوط به توسعه روانشناسی ، روان درمانی و صنایع مرتبط ؛ سرنوشت و پیشرفت حرفه ای شخصیت های تاریخی خاص Kinsey / Kinsey؛ بیل کاندون ، ایالات متحده آمریکا-آلمان ، 2004. وقتی نیچه گریه کرد ؛ پینچاس پری ، ایالات متحده ، 2008. استاد / استاد پل توماس ؛ اندرسون ، ایالات متحده ، 2012.
سینمای "خود"
تا حدی ، تصور ما از خودمان و نگاه همیشگی ما به جهان ، مهریه ای خانوادگی است که به ارث برده ایم. افراد بزرگ زندگی افراد کوچک را آموزش می دهند و تمام ایده های آنها را در مورد زندگی منتقل می کنند. اینگونه است که تنظیمات یا سناریوها از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند ، که بسیاری از آنها را به طور خودکار می پذیریم.
پیش نویس قانون زندگی - قانون شماره 8 از 64. توزیع کنید
در ادامه پروژه "قوانین زندگی" ، پیشنهاد می کنم قانون 8 از 64 را در نظر بگیرید که به شرح زیر است: "توزیع". من می خواهم به شما یادآوری کنم که اگر این قوانین را در زندگی خود رعایت کنید ، در عرض دو سال ، می توانید زندگی خود را به نصف بهبود دهید.
والدین برای یک کودک چراغ راهنمایی هستند: "به قانون راه احترام بگذارید!"
ابتدا بیایید تعریف کنیم چراغ راهنما چیست و چه وظایفی دارد. چراغ راهنمایی (از روسی - "نور" و یونانی. Φορος - "حامل") - یک وسیله نوری است که سیگنال های نوری را تنظیم می کند که حرکت وسایل نقلیه جاده ای ، ریلی ، آب و سایر وسایل نقلیه و همچنین عابران پیاده را در معابر عابران تنظیم می کند.
سه قانون طلایی برای تربیت کودک (قسمت 1. ممنوعیت ها)
ما فرزندان خود را دوست داریم و برای آنها آرزوی سلامتی داریم. اما چه کارهایی با این شعار با کودکان انجام نشد. در مسائل تربیتی ، والدین اغلب از دست می روند - آنها از سخت گیری می ترسند و توسط یک هیولا به خاطر سپرده می شوند. این - آنها می ترسند خراب شوند ، به طوری که کودک سواحل خود را از دست می دهد.
