والدین بیش از حد محافظ

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

"همه می گویند که ابتدا باید به حرف خود گوش دهید. اگر من چیزی نشنوم چی؟ احساس می کنم درونم خالی است. من عادت دارم به والدینی که بسیار مرا دوست دارند گوش دهم ، اگرچه سرپرستی و کنترل مداوم آنها افسرده کننده است."

آیا وقتی والدین بیش از حد دوست دارند بد است؟ به هر حال چقدر عشق وجود دارد؟ احتمالاً ، پاسخ به این س dependsال بستگی به آنچه در مفهوم "عشق" وارد شده است دارد. اگر ما از جلوه هایی از عشق والدین به عنوان محافظت بیش از حد ، کنترل بیش از حد و گاهی حتی خودسرانه نسبت به کودک به عنوان بخشی از خودشان ، یعنی ادامه در معنای واقعی کلمه صحبت کنیم ، این عشق می تواند پیامدهای قابل توجهی برای شکل گیری شخصیت و زندگی بیشتر کودک.

اصلی ترین و جدی ترین مشکلی که در کودکان محافظت نشده ایجاد می شود ، عدم آگاهی از خود به عنوان فردی جداگانه است ، یعنی گاهی اوقات تقریباً با شخصیت والدین ادغام می شود. پیامد چنین ادغامی اغلب احساس پوچی درونی است که فردی که در دوران کودکی تحت حفاظت بیش از حد قرار دارد می تواند در طول زندگی بدون آنکه خود متوجه آن باشد تجربه کند ، زیرا یکی دیگر از پیامدهای جدی مراقبت بیش از حد والدین اغلب کاهش آگاهی به عنوان فرصتی برای درست احساسات و عواطف واقعی خود را بشناسد.

بنابراین ، احساسات ناخودآگاه و احساسات غیر زنده در ناخودآگاه سرکوب می شوند و سعی می کنند خود را به آگاهی فرد رسانده ، تبدیل به ترس ، اضطراب و سایر علائم روان رنجوری شوند.

کودکی که از والدین بیش از حد محافظت می کند به ندرت می فهمد که واقعاً چه می خواهد. با این حال ، اغلب ما نه تنها در مورد تحقق عمیق ترین خواسته ها ، بلکه در مورد خواسته های روزمره نیز صحبت می کنیم. در دوران کودکی ، والدین همیشه برای کودک "می خواستند". آنها همیشه می دانستند که چه چیزی برای او بهتر است ، تقریباً همه تصمیمات را برای او می گیرند و بیشتر اوقات نیز برای او عمل می کنند.

و او به مخزن بی انتهایی نگرش های والدین تبدیل شد ، که بیشتر و بیشتر به شخصیت خود کودک ظلم می کرد. بنابراین ، در اینجا سرکوب سه گانه به دست می آید: تجلیات فردی کودک به عنوان ویژگی های خلق و خوی او. احساسات و عواطف؛ خواسته های خودش

چنین سرکوب در مقیاس وسیع منجر به شکل گیری احساس خلاء درونی می شود - پوچی ، که نه تنها واقعاً خالی نیست ، بلکه فقط حاوی مقدار بسیار زیادی است.

یکی دیگر از ویژگی های کودکان بیش از حد حفاظت ، ترس شدید از دنیای اطراف آنها است ، زیرا والدین آنها دائماً به آنها می گویند که جهان خطرناک است ، به همین دلیل است که آنها از کودکان چنین مراقبت می کنند ، از آنها محافظت و مراقبت می کنند. تداوم و توسعه این ترس به ناتوانی در عمل مستقل تبدیل می شود ، زیرا والدین به ترتیب همیشه برای آنها عمل کرده اند ، آنها خود عملاً هیچ تجربه ای از شکست ندارند ، نمی دانند چگونه آن را تجربه کنند ، و بنابراین ، آنها عالی را تجربه می کنند ترس از شکست احتمالی

کودک که عادت دارد زیر والدین خود باشد ، از دیگران انتظار چنین رفتاری را دارد و از اینکه دیگران با او متفاوت رفتار می کنند ، بسیار ناامید می شود. در نتیجه ، اغلب خود شک قوی ایجاد می شود ، ترس از طرد شدن. فرد احساس می کند که به اندازه کافی خوب نیست. گاهی اوقات ، بر اساس چنین ناامنی ، کمال گرایی به عنوان میل به ایده آل شدن برای یافتن نگرشی آشنا نسبت به خود به وجود می آید.

برقراری ارتباط و ایجاد روابط شخصی برای فرزندان والدین بیش از حد محافظ دشوار است ، زیرا آنها اشتیاق زیادی برای ادغام با شخص دیگری دارند و انتظار دارند که او وظایف والدین را در رابطه با آنها انجام دهد.

دلیل اصلی محافظت بیش از حد در شخصیت والدین ، مشکلات روانی آنها - اضطراب ، احساس گناه ، ترس های وسواسی ، عزت نفس پایین نهفته است. به عنوان یک قاعده ، افرادی که والدین آنها را به همان شیوه بزرگ کرده اند یا برعکس ، طرد شده و سرد هستند ، بیش از حد از فرزندان خود حمایت و کنترل می کنند.فرزندان والدین مردود سعی می کنند به فرزندان خود هر آنچه را که در دوران کودکی کاملاً از آن محروم بودند ، بدهند ، و غالباً در این کار بسیار غیرت دارند.

کار با پیامدهای حفاظت بیش از حد به این معناست که فرد را به عنوان فردی جداگانه به خود بشناساند ، درون گرایی (نگرش) والدین را از بین ببرد ، احساسات و عواطف سرکوب شده خود را آزاد کند ، عزت نفس و اعتماد به نفس را بازیابی کند. کار با کودک داخلی ، شکل گیری تصویری جدید از والدین داخلی و لغو نسخه های مخرب والدین از دیدگاه والدین داخلی بسیار مهم است.