عشق یا بیماری؟ فیلم جهت مشاهده

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

عشق من به سینما در اوایل کودکی شروع شد ، زمانی که پدر و مادرم من را خیلی کم با خود به سینما بردند. در دوران مدرسه ، قبلاً با همکلاسی ها و دوستانم به سینما رفته بودم. من فکر می کنم مردم هم نسل من به یاد دارند که آن روزها فقط دو برنامه در تلویزیون وجود داشت و یک سفر خانوادگی به سینما با "بیرون رفتن" قابل مقایسه بود. برای تماشای فیلم جدید بود که به سینما رفتیم. و اگر او نیز خارجی بود ، صف های صندوقدار تضمین می شد.

در سال 1989 ، جنبش باشگاه های سینمایی به طور فعال در اودسا شروع به توسعه کرد و در آغاز مرحله جدیدی از زندگی من ، به عنوان یک دانشجوی ، من مکرراً از "نشست های سینما" بازدید می کردم.

به لطف یان یوسیم با دنیای کاملاً متفاوتی از سینما آشنا شدم … نمایش های گذشته نگر ، هفته های فیلم (فرانسوی ، لهستانی ، اسرائیلی ، اسپانیایی ، گرجستانی و غیره) ، جشنواره ها ، تظاهرات مجردی - همه این رویدادها باعث اقامت من در جهان متنوع تر و رضایت بخش تر ، زمینه تفکر را فراهم کرد. بازتاب بعد از تماشای فیلم هایی که توسط جان آورده شده و نمایش داده می شود ، معمولاً مدت زیادی طول می کشد و از طریق تجربیات و درک های جدید به تغییرات و پیشرفت کمک می کند.

شخصیت ایان برای من نمونه ای از سخاوت واقعی انسان است: " اگر می خواهید یک فیلم خوب تماشا کنید ، آن را به همه نشان دهید. ".

در سال 1994 ، در یودسا ، یان یوسیم یک نمایش گذشته نگر از فیلم های کارگردان مشهور فرانسوی ، یکی از بنیانگذاران "موج جدید" فرانسوا تروفو ، ترتیب داد. سپس فیلم ها به زبان فرانسوی و بدون زیرنویس نمایش داده شدند ، مترجم "زنده" با میکروفون در سالن نشسته بود. سالن مملو از نمایندگان بوهمی اودسا و دانشجویان و معلمان گروه زبان فرانسوی دانشکده رمانس و فلسفه ژرمنیک دانشگاه بود. مچنیکوف. زبان فرانسه من در آن زمان بسیار خوب بود و سپس ابتدا با کار این نابغه ، به نظر من ، کارگردان ، تماس گرفتم.

من می خواستم اولین گروه های فیلم درمانی خود را بر اساس فیلم های تروفو ایجاد کنم ، گویی می خواستم به این طریق نوعی "تشکر" از جان یوسیم بیان کنم ، به لطف آنها آشنایی من با دنیای کاملاً متفاوت "سینما" صورت گرفت

یکی از درخواست های مکرر در عمل من ، درخواست اعتیاد احساسی و عاشقانه است.

این س ofال که عشق چه چیزی می تواند باشد توسط همه فیلسوفان جهان مطرح شد و سعی کردند گونه شناسی را با معیارهای خاصی ایجاد کنند. بسیاری از آنها معتقدند که عشق فقط می تواند قربانی باشد. ماهیت عشق فداکارانه دادن خود ، "من" خود است. آیا هر فداکاری را می توان عشق نامید؟ مرز قربانی به کجا ختم می شود ، آیا محدودیتی دارد؟

تماشای فیلم نه تنها سرگرم کننده است ، بلکه راهی برای بهبود خود نیز است. در این صورت ، او به یک فرآیند زنده و شفابخش برای درک زندگی خود از طریق زندگی قهرمانان فیلم تبدیل می شود. هنگام تماشای فیلم ، مهمترین موضوعاتی که اغلب ناشناخته هستند مورد لمس قرار می گیرند. فیلم مکانیسم محرکی برای درک مشکلات ، احساسات و تجربیات مربوط به آنها و درک زندگی فرد است و نه تنها بر حوزه های عاطفی ، بلکه بر حوزه های فکری ، رفتاری ، شهودی و معنوی تأثیر می گذارد.

تجربیات درونی ، درگیری های ناخودآگاه ، مشکلات و نیازهای ناخودآگاه از طریق شناسایی با یکی از شخصیت های فیلم لمس می شود که منجر به خروج از شرایط دشوار زندگی می شود. فیلم توصیه شده می تواند سوالات "ناراحت کننده" ای را برای مشتری ایجاد کند ، که آنها هرگز در زندگی روزمره خود نپرسیده اند ، و همچنین حاوی پاسخ هایی برای آنها باشد ، نوعی "کلید" برای حل تعارضات و مشکلات شناسایی شده.

یکی از فیلم هایی که مدت هاست به عنوان معجزه ای برای اعتیاد احساسی ثابت شده است و قبلاً جایگاه ویژه ای در "داروخانه فیلم" من گرفته است ، فیلم یکی از کارگردانان مورد علاقه من ، فرانسوا تروفو ، "داستان آدل" G. " این فیلم بر اساس رویدادهای واقعی و بر اساس خاطرات دختر ویکتور هوگو ساخته شده است. این فیلم ، به نظر من ، یکی از درخشان ترین فیلم های سینمایی است که با این موضوع فیلمبرداری شده است.

من نمی خواهم طرح فیلم را بازگو کنم تا از تماشای آن دلسرد نشوم. من فقط چند لهجه را بیان می کنم که ارزش توجه به آنها را دارد.

این دیدگاه وجود دارد که اعتیاد همیشه در جایی رخ می دهد که کسری وجود دارد: نقص عشق ، پذیرش ، تشخیص ، توجه ، حمایت و غیره. دیدگاه دیگر در مورد اعتیاد ظهور اعتیاد در پس زمینه درد زیاد است. در این فیلم می توانید نحوه شکل گیری "سیاه چاله" های روح قهرمان داستان را مشاهده کنید. و همچنین روند توسعه بیماری او: نادیده گرفتن واقعیت ، زندگی در دنیایی از توهمات ، از دست دادن عزت او ، یک مسیر تدریجی به جنون. در همه فیلم های تروفو ، داستانهای ثانویه ای وجود دارد که به نظر می رسد در پس زمینه باقی مانده اند ، اما مانند خط اصلی داستان بافته شده و تضاد ایجاد می کنند. و در "داستان آدل جی" ، چنین داستانی رابطه یک زوج مسن است که ادل از آنها یک اتاق اجاره کرده است.

بنابراین میزان فداکاری در عشق چقدر است؟ در یکی از گروههای فیلم درمانی من ، بر خلاف داستان آدل ، من داستانهای همسران دکمبریست را ارائه کردم که راحتی ، موقعیت و موارد دیگر خود را فدا کردند و رفتند تا سرنوشت همسران خود را در کار سخت سهیم شوند. آیا کرامت این زنان به خطر افتاده است؟ آیا آنها در نتیجه فداکاری خود خود را از دست داده اند یا چیزی بیشتر به دست آورده اند؟

س questionsالات زیادی وجود دارد که هر یک از شرکت کنندگان پاسخ های خود را برای آنها داشتند….

من می خواهم انتشار را با نقل قولی از لئوناردو بروسکالیا به پایان برسانم: " عشق پرشور همیشه ایجاد می کند و هرگز منحل نمی شود. "

اگر مقاله برای شما مفید بود ، می توانید مشترک شوید و از انتشارات جدید من مطلع خواهید شد. همچنین منتظر مشاوره های حضوری و آنلاین خود هستم.

برای مشاوره می توانید از طریق تلفن ثبت نام کنید:

+380679805716 (وایبر ، تلگرام ، WatsApp)