یکی از راه های غلبه بر ترس

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

هفته گذشته با ترس خود روبرو شدم. ترسی که من در موردش می دانستم. با آن او آماده "رویارویی" بود. من او را می دیدم که مانع از انجام کارهای من می شود و مانع از حرکت من به جلو می شود. او بر من مسلط شد و من ایستادم. داشتم سقوط می کردم.

هفته اسکی در کوهستان. 10 سال است که اسکیت نرفته ام. زمین خورد. بلکه توسط یک اسنوبوردر حذف شد. پس از آن ، من نتوانستم بر ترس خود غلبه کنم. با این حال ، من معتقد بودم که روزی می توانم.

اولین کاری که در اسکی یاد گرفتم افتادن بود. از افتادن نمی ترسیدم. بنابراین ، وقتی اسکی هایم را از دست دادم ، هنگام فرود در سرازیری ، رانندگی به داخل درختان ، پوشیده شدن از برف ، ترسی نداشتم. همه اینها به من بستگی داشت و به طریقی توسط من کنترل می شد. در عین حال ، من نمی توانم اقدامات افراد دیگر را ردیابی کنم ، به ویژه اگر آنها از پشت به سمت من پرواز کنند ، بدون اینکه سیگنالی بدهم. این تنها ترس من بود و برای من هم اتفاق افتاد.

یک هفته پیش من دوباره در کوه بودم و می خواستم دوباره از اسکی لذت ببرم. خیلی ترسناک بود. و این باعث شد کسانی باشند که به من ایمان آوردند و به غلبه بر ترس من کمک کردند. من بسیار تعجب کردم که چگونه بدن بلافاصله همه چیز را به خاطر آورد و به خودی خود شروع به حرکت کرد. من تکنیک اسکیت را داشتم ، اما ترس نیز همراه من بود. روزهای اول زمین خوردم چون از چیزی می ترسیدم. و من به وضوح احساس کردم که چگونه ترس من را مسدود کرده است. و سپس من تکنیک های بیشتری را به دست آوردم و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم. فهمیدم که می توانم. بله ، چیزی وجود دارد که خارج از کنترل من است ، این اقدامات دیگران است ، اما اقدامات احتیاطی نیز وجود دارد و من می توانم تا آنجا که ممکن است از خودم در برابر دیگران محافظت کنم.

ترس در تمام 6 روز اسکی بازگشت. در ابتدای فرود. در همان زمان ، در پایان تعطیلات ، کوچکتر شد ، زیرا اعتماد به نفس من بیشتر شد. هر بار که آن را احساس کردم ، از تمام مهارتهای اسکیت خود استفاده کردم و به جلو حرکت کردم. رانندگی را خیلی سریعتر و در پیستهای دشوارتر شروع کردم. من فقط به خاطر احساس ترس ، زمین خوردن را متوقف کردم.

بسیار مهم است که با ترس جلو برویم. اسکی آلپاین یکی از آسیب زا ترین ها است. ترسی که در کوه ها بوجود می آید منطقی است. او واقعاً می تواند خطر و تهدیدی برای زندگی باشد. با این حال ، ترس من در مورد آن نبود. می دانستم که می توانم. من از دیگران می ترسیدم ، فقط به دلیل اقدامات اشتباه یک نفر. این ترس غیرمنطقی است و باید بر آن غلبه کرد.

چه چیزی بیشتر از همه به من کمک کرد؟ ایمان و حمایت از شخصی که برای من عزیز است. و همچنین حضور دائمی او در این نزدیکی. این باور من را در مورد "می تواند" ، "می خواهم" ، "غلبه خواهم کرد" تقویت کرد.

این یک مثال واضح از نحوه ایستادن ما و جرات تغییر چیزی در زندگی ما نیست. ما از ترک شغل مورد علاقه خود ، برای قطع ارتباط با افراد ناخوشایند ، گفتن "بله" به چیزی و "نه" برای چیزی می ترسیم. ما می ترسیم نشان دهیم چیزی برای ما ناخوشایند است یا چیزی را نمی خواهیم. ما حتی نمی توانیم سوالات یا دستورالعمل های بدون درایت را در مورد آنچه که ما (با توجه به دیدگاه ذهنی مخاطب) باید در یک موقعیت معین انجام دهیم ، متوقف کنیم. ما از انجام این کار می ترسیم زیرا می ترسیم شکست بخوریم ، اشتباه نکنیم ، دیگران را آزرده کنیم. در عین حال ، ما نمی فهمیم که خودمان را آزرده می کنیم ، در یک جا دچار تزلزل می شویم و می دانیم که می توانیم گامی در جهت تغییرات برداریم. ما می توانیم از ترس عبور کنیم.

اگر شرایط زندگی فیزیکی شما را تهدید نمی کند ، پیش بروید. بله ، حالت روانی-عاطفی می تواند در حالت مبارزه باشد و گام شما برخلاف برخی از قسمت های درونی شماست. با این حال ، اگر حتی 1 know می دانید که می توانید ، بر ترس خود غلبه کنید. کسانی را پیدا کنید که به شما ایمان داشته باشند و به شما کمک کنند.

موفق باشید و نترسید.