5 علامت که نشان می دهد شما دچار تروما شده اید

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

علائم واضحی که نشان می دهد دچار آسیب روانی شده اید و نیاز به مراجعه به روانشناس دارید چیست؟

اولین ، مهمترین و عمیق ترین علامت شایع احساس گناه است. اگر دائماً احساس می کنید که در برخی موقعیت ها کار اشتباهی انجام داده اید ، می ترسید کار اشتباهی انجام دهید ، دیگران یا شخص خاصی را ناامید کنید ، این ترس به شما اجازه نمی دهد که پیش بروید ، آزادی به شما نمی دهد ، به شما اجازه می دهد شانه های خود را راست کنید همچنین ممکن است ترس از برآورده نشدن انتظارات اطرافیان (اغلب نزدیکان - مادر ، پدر ، شوهر ، همسر) وجود داشته باشد. اگر این احساسات را تجربه می کنید ، بدین معناست که شما دچار آسیب عمیقی شده اید که هیچ کس مسئولیت آن را بر عهده نگرفته است ، به همین دلیل احساس گناه می کنید. روان ما به این ترتیب است - فرد تمایل دارد سرزنش را بر عهده بگیرد تا احساس کنترل موقعیت را داشته باشد ، بنابراین ، نسبتاً ، او تغییر می کند تا از والدین خود سختی عاطفی و اخلاقی دریافت نکند (مانند در دوران کودکی بود) بر این اساس ، این امر به کل زندگی منتقل می شود ، بنابراین فرد همیشه در حال احساس گناه است.

علامت بعدی اعتماد است. شما به افراد اعتماد ندارید ، از ایجاد رابطه می ترسید ، یا برعکس ، در یک رابطه دچار وابستگی می شوید ، به خود اعتماد ندارید ، به طور کامل بر تصمیم شریک زندگی خود تکیه می کنید. یک گزینه دیگر این است که شما اصولاً در ایجاد روابط مشکل دارید ، می ترسید که قبل از اینکه کاملاً با او شریک شوید ، رها شوید یا او را رها کنید. در اینجا ما در مورد ترس از نقض مرزهای شخصی ، ترس از جذب و جذب شریک صحبت می کنیم (یعنی شما خودتان خیلی نگران خودتان هستید - "من وارد رابطه می شوم و به احتمال زیاد شریک خود را جذب می کنم ، به این معنی که او نخواهد بود!"). با این حال ، بیشتر اوقات ما از جذب شدن می ترسیم تا اینکه خودمان کسی را بخوریم. گاهی اوقات شرایطی پیش می آید که سطح خشم به حدی زیاد است که از شریک زندگی می ترسیم ، یا برعکس ، ما او را آنقدر دوست داریم که آماده خوردن هستیم.

این دلیل همچنین شامل این باور است که شما شایسته خوشبختی و همه آنچه می خواهید نیست (گویی حق استفاده از تمام مزایای موجود در زندگی را ندارید). در این مورد ، ما در مورد اعتماد به فضا و جهان به طور کلی صحبت می کنیم ("جهان من را قبول دارد!"). این دیدگاه رابطه مستقیمی با رابطه با شخصیت مادر دارد (رابطه با مادر روابط بیشتر با جهان را شکل می دهد). به عنوان مثال ، در کودکی این احساس را داشتید که مادر شما شما را به اندازه کافی نمی پذیرد ، و بر این اساس ، جهان نمی پذیرد و حتی بیشتر از آن چیزی به شما نخواهد داد. در نتیجه ، یک ضربه عمیق اعتماد در دوران کودکی در این مکان بوجود می آید.

نشانه سوم مسئولیت پذیری است. اگر به سختی می توانید مسئولیت زندگی ، اعمال و رفتار خود را بر عهده بگیرید - این نشانه آسیب است. به طور نسبی ، روان شما در برخی مراحل رشد گیر کرده است (روان 3 یا 5 ساله است ، و در این سن مسئولیت زندگی خود را بر عهده نمی گیرید). وضعیت دوباره تکرار می شود - شما آن زمان منابع کافی نداشتید و اکنون نیز آن ها را ندارید تا بتوانید یک جهش کیفی به سمت بزرگ شدن داشته باشید. باید باهاش چکار کنم؟ شما باید همزمان با یک روان درمانگر در مسئولیت خود و تصمیم گیری (به ویژه تصمیمات دشوار) که می تواند کل زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد ، همکاری کنید. "بزرگسالان" ، تصمیمات جدی که سرنوشت را از پیش تعیین می کنند ، باید منحصراً با شما باشد و شما نباید از رهبری کسی (مادر ، پدر ، شوهر / همسر) پیروی کنید ، حتی اگر نمی دانید دقیقاً چه چیزی بهتر است ، اما جایی که چیزی در داخل است شما "کرم می جوید" و می خواهید همه کارها را متفاوت انجام دهید. هیچ کس بهتر از شما نمی داند! بنابراین ، اگر روان شما در دوران کودکی ، در مراحل اولیه رشد ، زمانی که منابع کافی وجود نداشت ، گیر کرده باشد ، این نشان دهنده آسیب عمیق است و باید در درمان درمان شود.

نشانه چهارم عزت نفس است. اگر احساس ارزشمندی نمی کنید ، هیچ ارزشی برای خود ندارید ، پس خواسته ها و انتظارات دیگران را برآورده می کنید. همچنین ممکن است سطح بالایی از کمال گرایی وجود داشته باشد ، اما به طور کلی ، این نیز برآوردن نیازها و خواسته های شخصی است (تصویری ایده آل وجود دارد که ما برای آن تلاش می کنیم).

کمال گرایی شاخص عزت نفس شکل نگرفته است (ناهموار ، ناپایدار ، شخصی از خود لذت نمی برد ، در جایی تلاش می کند ، اما خودش نمی داند دقیقاً کجا). اغلب ، افراد کمال گرا با تحقیر خود مشکلات زیادی دارند - من بد هستم ، دوباره شکست خوردم. در واقع ، ما هم با احساس گناه و هم با شرم (شرم سمی) سروکار داریم. گاهی اوقات فردی آنقدر از خود شرم دارد که نمی تواند افکار خود را به اشتراک بگذارد ، اعتراف کند که در کاری شکست خورده است و زندگی او آنطور نیست که دوست دارد.

آخرین نشانه وضعیت خاص و جداگانه است. در یک درگیری یا موقعیت استرس زا ، خود را کنار می گذارید یا خود را شعله ور می کنید. مهمترین شاخصی که نشان می دهد ضربه در اینجا وجود دارد این است که شما بخشی از آنچه برای شما اتفاق افتاده را به خاطر نمی آورید (این می تواند بخشی از یک گفتگو ، زنجیره ای از رویدادها باشد ، در تمام طول روز ، اما اغلب حدود 1-2 دقیقه مکالمه است.) اگر از شخصی بخواهید که کل گفتگو را با کسی بازتولید کند ، نمی تواند آن را به طور کامل تکرار کند ، او دچار لغزش می شود و ادعا می کند که کلمات طرف مقابل مانند یک مه به نظر می رسد. این یک نشانه مستقیم از آسیب روانی است ، زیرا شما به یاد نمی آورید که چگونه تمام قوا شما وارد حالت قفسه تروما ، حالت بی حسی ، و تا حدی تفکیک ، شده اید ، در حالی که تمام احساسات شما ناپدید شده است.

چهار علامت اصلی ضربه عبارتند از: بی حسی (شبیه "یخ زدن" هم در بدن و هم در تصور اینکه خود را از دست می دهید) ، تحریک بیش از حد (طغیان خشم ، واکنش احساسی به کسی) ، حالت انقباض ماهیچه در داخل (کناره گیری و کنار کشیدن به خود) و تفکیک (از نظر ذهنی در مکالمه حضور دارید ، اما هیچ احساسی وجود ندارد ، شاید شما خود را از بیرون ببینید یا اصلا خود را احساس نمی کنید).

چه باید کرد؟ بهترین گزینه مراجعه به روان درمانگر است. مشکل اصلی همه این آسیب ها این است که احساسات شما به اعماق ناخودآگاه رفته و شما از تجربه آنها می ترسید. در کنار شخص دیگری ، به ویژه روان درمانگر ، می توانید احساسات خود را پیدا کنید ، و حتی اگر درد دارید ، نمی خواهید به آنها دست بزنید ، به تدریج در تمام عمق درد کار خواهید کرد. خوددرمانی در این مورد فقط شما را روماتیسمی مجدد می کند ، در حالی که زمان قابل توجهی را صرف می کنید ، بنابراین بهتر است یک دوره درمانی را گذرانده و با خوشحالی زندگی کنید.