خیانت به بدن. وقتی بدن "دیوانه می شود "

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

قسمت 1: علت شناسی و پدیدارشناسی

اضطراب کارگردان است

تئاتر درونی ما

جویس مک دوگال

شیوع گسترده حملات پانیک در سالهای اخیر این امکان را فراهم می آورد که آنها را نه به عنوان یک سندرم جداگانه بلکه به عنوان یک پدیده سیستمیک در نظر بگیریم و نیاز به مطالعه دقیق تری از زمینه فرهنگی که در آن "شکوفا" شده اند ، می طلبد. من دیدگاه خود را در مورد این پدیده ارائه می دهم ، با استفاده از رویکردی سیستماتیک و با اشاره به توصیف آن به استعاره من به عنوان قلمرو.

دنیای پویا

دنیای مدرن برای انسانها کمتر و کمتر قابل پیش بینی ، پایدار و قابل پیش بینی می شود. نهادهای اجتماعی ، که قبلاً عملکرد تثبیت خود (خانواده ، کلیسا ، حرفه) را انجام می دادند ، اکنون این عملکرد را از دست داده اند. در مورد نهاد خانواده و ازدواج ، در اینجا نیز ما ظهور تعداد قابل توجهی از اشکال جایگزین ازدواج و روابط خانوادگی ، مشخصه دوران پست مدرن را مشاهده می کنیم:

• ازدواج های جداگانه ؛
• نوسانگرها ؛
• اشکال مدرن تعدد زوجات ؛
• ازدواج عمدی بدون فرزند یا بدون فرزند ،
• کمون ها و غیره

این حرفه همچنین عملکرد تثبیت شخصیت را متوقف می کند. اگر قبلاً این حرفه برای یک عمر "کافی" بود ، فقط گذراندن دوره های آموزشی پیشرفته کافی بود ، اما اکنون قرن بسیاری از مشاغل کمتر از یک انسان است.

به طور کلی ، دنیای مدرن در حال تبدیل شدن به پویاتر ، بی حد و حصر ، متنوع ، چند فرمت است و انتخاب های مختلفی را به فرد ارائه می دهد. این به خودی خود بد نیست ، اما این سکه روی دیگری نیز دارد. به نظر می رسد که انسان مدرن اغلب آمادگی این نوع فراوانی از پیشنهادات جهان را ندارد و در شرایط گیجی ، اضطراب و گاهی وحشت قرار می گیرد.

چالش ها و هویت جهانی

عدم وجود یک جهان خارجی پایدار در دنیای داخلی منعکس می شود. امروز ، به منظور پاسخ به س "ال "من کیستم؟" ، یک فرد دائماً باید انتخاب کند. وضعیت انتخاب ناگزیر باعث ایجاد اضطراب می شود. و از آنجا که شما باید همیشه انتخاب کنید ، پس اضطراب ثابت می شود.

انسان مدرن در مواجهه با افزایش فشار زمان با تعداد زیادی از انتخاب ها روبرو است - جهان دائما در حال شتاب گرفتن است. و او فقط من نمی توانم با او همگام باشم. همه اینها با هویت یک فرد مدرن مشکل ایجاد می کند. برای اینکه بتوانم با جهان در حال تغییر سریع همگام باشم ، باید ویژگیهای متناقض داشته باشم - همزمان پویا و پایدار باشم ، این تعادل پیچیده را حفظ کنم ، بین تنوع از یک سو و ثبات از طرف دیگر تعادل ایجاد کنم.

جای تعجب نیست که یک فرد مدرن مجبور به تنش دائمی باشد: اگر خود را بر قطب ثبات ثابت کنید ، از جهان دائماً شتابنده عقب خواهید ماند ، اگر به دنبال جهان باشید ، به قطب تغییرپذیری روی می آورید. شما خود را از دست خواهید داد ، I. من برای سازگاری با شرایط غالب ، باید دائماً خلاقانه سازگار شوم و در تمام طول بخش بین قطب های مشخص شده ، بدون از دست دادن حس یکپارچگی ، تعادل ایجاد کنم: "این منم".

و من همیشه آنقدر خلاق و جامع نیستم که بتوانم با چالش های دنیای مدرن کنار بیایم. فردی در چنین شرایطی می تواند جهان را خطرناک ، غیرقابل پیش بینی و خود من ، او را ضعیف و ناپایدار در برابر این جهان در حال تغییر پویا درک کند.

دام بیگانگی

از دیگر ویژگی های یک فرد مدرن ، قطع ارتباط با افراد دیگر است. در دنیای مدرن ، اشکال اجتماعی کمتر و کمتری وجود دارد که در آن فرد احساس تعلق و مشارکت خود را داشته باشد. او بیش از پیش مجبور می شود به خود تکیه کند. فردگرایی در حال تبدیل شدن به یکی از ارزش های برجسته جهان مدرن است. خودکفایی ، خودمختاری ، توانایی حل مستقل مشکلات ، رقابت - اینها اولویت های یک فرد مدرن است.

دلبستگی ، مشارکت عاطفی ، حساسیت و توانایی حمایت انسانی در این سناریو اغلب به عنوان ضعف و حتی وابستگی ارزیابی می شود. "هرگز از کسی چیزی نپرسید" - توصیه ای که ولند به مارگاریتا می کند اغلب شعار یک فرد در این جهان می شود. قوی ، مستقل و از نظر احساسی بی احساسی ویژگی های اصلی هستند که تصویر یک فرد مدرن را تشکیل می دهند. انسان مدرن بیش از پیش خودشیفته می شود و این ناگزیر او را به تنهایی ، ناتوانی در صمیمیت و ناتوانی در تکیه بر دیگران می رساند.

در این وضعیت از دنیای پویا و الزامات سختگیرانه برای شخصیت ، آرامش و اعتماد به جهان برای فرد دشوار است.

کنترل به عنوان حفاظت در برابر زنگ خطر

اینجاست که اضطراب در صحنه روانی ظاهر می شود. اضطراب نتیجه بی اعتمادی به محیط بیرونی و محیط داخلی است - خود شما.

بنابراین ، عدم ثبات در دنیای خارج و بی ثباتی دنیای داخلی باعث ایجاد اضطراب شدید می شود. و اضطراب به نوبه خود نیاز به کنترل را افزایش می دهد.

کنترل طرف مقابل اضطراب است که توسط انسان تشخیص داده نمی شود. کنترل در اینجا راهی برای مقابله با اضطراب است. ترسها پشت پرده هستند - "جهان ناپایدار است و بنابراین خطرناک است ، و من بسیار ضعیف هستم که در این جهان پایدار نباشم."

این برای فرد غیر قابل تحمل است که برای مدت طولانی در وضعیت اضطرابی قرار گیرد. تنها گزینه ممکن برای او برای کنار آمدن با چنین موقعیتی ، تلاش برای کنترل آن است. کنترل در اینجا به عنوان یک دفاعی عمل می کند ، به عنوان تلاشی برای تبدیل یک جهان زنده ، پویا ، روان و در نتیجه خطرناک ، پایدار ، قابل پیش بینی و از همه مهمتر ایمن.

در این حالت ، هم افراد دیگر و هم قسمت های جدا شده از من می توانند به اشیاء کنترل تبدیل شوند.

اضطراب و بدن

بدن نیز در حال تبدیل شدن به یکی از این وسایل خودکنترلی در دنیای مدرن است. بدن دیگر به عنوان پشتوانه ای برای یک فرد مدرن ، برای من شناخته نمی شود. در ابتدا ، همانطور که می دانید ، I دقیقاً به عنوان I جسمی ظاهر می شود. با این حال ، همانطور که پیشرفت می کند ، خود بیشتر و بیشتر با ذهن همذات پنداری می شود و سرانجام در سر "جا می گیرد". و بدن آخرین پناهگاهی نیست که از خود خارج می شود ، بدنبال بدن ، خود به طور فزاینده ای از حوزه احساسی بیگانه می شود.

پس از شناسایی در نهایت با ذهن ، I یک فرد مدرن شروع به ارتباط عملکردی بدن و احساسات به عنوان نوعی ابزار در خدمت I می کند. و اکنون من فقط می توانم این مناطق بیگانه و متروکه را کنترل کنم ، آنها را مدیریت کنم. بدن و احساسات در پاسخ به این امر شروع به انتقام از من می کنند ، از اطاعت از او دست بردارید علاوه بر این ، هرچه درجه این بیگانگی بیشتر باشد ، کنترل آنها برای I دشوارتر می شود. بنابراین ، من بیشتر و بیشتر ارتباط خود را با احساسات و بدن از دست می دهم ، که علاوه بر این ، عملکرد تماس با جهان را نیز انجام می دهند. من در شرایطی قرار دارم که از ابزارهای مهم ارتباط با واقعیت جدا شده ام.

من ، منطقی و منطقی ، از اطلاعات محروم شده و با وضعیتی از عدم کنترل مناطق تحت کنترل روبرو شده ام ، دچار وحشت می شوم. و چیزی هست! در شرایط توصیف شده ، من شبیه نوعی قورباغه به نظر می رسم - مردی با سر بسیار نامتناسب ، بدن ضعیف و پاهای نازک. عملکرد پشتیبانی و ثبات در اینجا بسیار مشکل ساز می شود. و عملکرد تماس با دیگری و جهان نیز. شما می توانید از طریق حواس با دیگری تماس بگیرید ؛ می توانید از طریق بدن با جهان تماس بگیرید. در هر دو مورد اول و دوم ، سر بهترین "ابزار" برای تماس نیست.

"خیانت" به بدن

کلمات عنوان مقاله در مورد "خیانت به بدن که دیوانه می شود" کاملاً درست به نظر نمی رسد. در واقع ، این بدن نیست که دیوانه می شود ، بلکه من با وضعیتی از ناتوانی در کنترل بدن روبرو شدم.و خیانت ، همانطور که قبلاً متوجه شدیم ، در ابتدا نه توسط بدن ، بلکه توسط من انجام شده است. بدن به جای انتقام خود از خیانت قبلی انتقام می گیرد.

"خیانت" به بدن در این واقعیت آشکار می شود که عملکردهای فیزیولوژیکی بدن تحت کنترل عقلانی و منطقی I. بدن با خود بیگانه ، غیرقابل کنترل و خطرناک می شود. گمشده در جهان ، ضربه دیگری می خورم - بدنم به آن خیانت می کند ، اطاعت نکردن از او برای من این یک شورش است ، یک انقلاب.

در این مرحله ، اضطراب زیادی ایجاد می شود و من وحشت می کنم.

اضطراب به طور خودکار فرد را به سطح دیگری از عملکرد "مرزی" و حتی روان پریشی "می رساند". این امر شخصیت و رفتار فرد را مختل می کند ، مرزهای قابلیت های سازگاری وی را بسیار محدود می کند. سطح معمول و آشنا برای او غیرممکن می شود. "همه چیز رفته است!" ، "پایان دنیا!" - معمولی ترین حالت احساسی یک فرد در شرایط اضطراب شدید.

چرا وحشت؟ وحشت در اصل یک واکنش روان پریشی است.

در حالت وحشت ، سطح اضطراب آنقدر زیاد است که محدوده کنترل (به عنوان وسیله ای برای محافظت در برابر آن) گسترش می یابد و شامل واکنش های فیزیولوژیکی بدن - تنفس ، فعالیت قلبی - می شود که توسط هوشیاری کنترل نمی شود. در مواجهه با ناتوانی در کنترل آنچه نمی توان توسط I کنترل کرد (اضطراب حتی بیشتر می شود) ، I دچار وحشت می شود - درست تا زمانی که ارتباط با واقعیت قطع شود. علائم سطح روان رنجوری و حتی مرزی در اینجا برای مقابله با این سطح از اضطراب کافی نیست. از آنجا که در اینجا ، همانطور که در بالا نوشتم ، نیاز اساسی انسان - نیاز به امنیت - تهدید می شود.

و آنچه بسیار مهم است - این شرایط بوجود می آید ناگهان! یک فرد ناگهان خود را در حالت یک کودک کوچک می بیند که به داخل پرتاب شده است بزرگ صلح ، دنیایی که خطرناک به نظر می رسید و شما قدرت زنده ماندن در آن را ندارید و هیچکس در اطراف نیست. و این مساوی است با حالت غیرزندگی: جسمی - " من دارم می میرم" و ذهنی - "دارم دیوانه می شوم".

مردم در توصیف وضعیت خود در چنین لحظاتی می گویند "زمین از زیر پای آنها بیرون می رود" ، "حمایت از دست رفته است" ، "گویی به سرعت در ورطه ای عمیق سقوط می کنید" ، "گویی در حال پایین آمدن از پله هایی در تاریک است و هیچ گامی در آنجا نیست "…

بیشتر اوقات افرادی که در ابتدا نیاز به امنیت با اختلال در دلبستگی دارند ، دچار این حالت می شوند. با این حال ، این افراد همچنین می توانند در شرایط بحران زندگی زندگی کنند. اینها لحظاتی است که فرد باید تصمیم مهمی در زندگی خود بگیرد ، زمانی که باید چیزی در زندگی او به طور اساسی تغییر کند (کار ، تحصیل ، محل زندگی) و شیوه های معمول زندگی که قبلاً فرد را تثبیت کرده بود برایش غیرقابل دسترسی شد. ، و حمایت از خارج از جهان خارج کافی نیست. به عنوان مثال ، هنگامی که شما نیاز دارید که به شهر دیگری بروید ، مدرسه را تمام کنید و به دانشگاه بروید ، هنگام تولد فرزند ازدواج کنید. به طور کلی ، هنگامی که شما نیاز به تغییر چیزی در هویت خود دارید.

خودنمایی می کند مکانیزم ماشه ایجاد واکنش وحشت زدگی اما این کافی نیست. هنوز باید شکل بگیرد آمادگی شخصی - وجود برخی از ویژگی های شخصیتی ، که در بالا در مورد آنها نوشتم. و چنین ویژگی هایی در شخص دنیای مدرن به عنوان ویژگی معمولی فرد این زمان وجود دارد. اگر آنها در یک شخص "ملاقات" کنند - یک واکنش فوری رخ می دهد!

و در اینجا یک فرد درخواست پشتیبانی می کند ، کمک می خواهد. با این حال ، برای او غیرممکن است که بپرسد - این با هویت او به عنوان یک فرد قوی و مستقل در تضاد است. در تصویر او از جهان ، روی آوردن به دیگری ، درخواست کمک - این ویژگیهای یک فرد ضعیف است. بنابراین او به دام می افتد - دام فردگرایی و بیگانگی از دیگری

علایم وحشت و اضطراب با همه شدت و عدم تحمل آنها کاملاً پایدار است ، زیرا به فرد اجازه می دهد مستقیماً با ترس خود روبرو نشود ، انتخابی انجام ندهد ، هویت خود را تغییر ندهد. آنها فرد را از مشکل واقعی خود منحرف می کنند و افکار خود را به سطح دیگری منتقل می کنند. در مورد اختلالات اضطرابی با حملات پانیک ، او در مورد این سوال "با بدن سرکش چه کنم؟" به جای س "ال "با خودم و زندگیم چکار کنم؟"

در نتیجه ، خارج شدن از این وضعیت به تنهایی تقریباً غیرممکن می شود. حملات پانیک اضطراب و آسیب پذیری را در مواجهه با دنیای غیرقابل کنترل افزایش می دهد. دایره بسته شده و بیشتر او را به قیف ناامیدی می کشاند.

به نظر می رسد تحمل چنین سطحی از شدت برای افرادی که در روابط نزدیک با چنین شخصی هستند و می خواهند به نحوی به او کمک کنند دشوار است. شریک زندگی همیشه نمی تواند احساسات طاقت فرسایی را که به معنای واقعی کلمه "غیر منتظره" به وجود می آید مهار کند.

کار یک درمانگر نیز در اینجا بسیار دشوار است. در مقاله بعدی بیشتر در این باره توضیح دهید.