کار با زخم های متصل در تراپی تراپی با تمرکز احساسی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

زخم های دلبستگی به عنوان جرمی علیه پیوندهای انسانی تعریف می شوند و در این واقعیت بیان می شود که فرد در لحظه حساس نیاز رها شده یا خیانت می شود. این جنایات سپس احساس ناامنی را در رابطه دلبستگی ایجاد یا تقویت می کند. آنها به عنوان آسیب زا تلقی می شوند زیرا باعث ترس بی حد و مرز و احساس درماندگی می شوند ، اگر به آنها توجه نشود محدودیت های شدیدی را بر اعتماد و صمیمیت اعمال می کنند. قدرت چنین رویدادهایی و تأثیر آنها بر روابط زوجین به ویژه مشهود است. این حوادث سپس به عنوان یک برگشت ناگهانی از حادثه آسیب زا به وجود می آید. شرکای آسیب دیده توصیف می کنند که چگونه تصاویر و خاطرات این زخم ها به راحتی بیدار می شوند و برای تکرار یا یادآوری احتمالی بسیار مراقب هستند. آنها در مورد "انجماد" خود در تماس با یک شریک صحبت می کنند ، که مطابق با نظریه آسیب است.

در نگاه اول ، این حوادث ممکن است بی اهمیت به نظر برسند. در موارد دیگر ، ماهیت بالقوه آسیب زا این حوادث مشهود است. عکس یک زن همکار در میز شوهرش به عنوان یک رویداد توهین آمیز تلقی می شود ، اما اینکه چقدر مخرب به نظر می رسد چندان واضح نیست - تا زمانی که معلوم شود در زمان زناشویی در رابطه زناشویی چه اتفاقی می افتد عکس ، و او در آن زمان واضح بود به این ترتیب ، او سعی کرد "ثابت کند" که یک شریک جنسی خوب است و تصمیم گرفت گام های صریح برای تحت تأثیر قرار دادن و رضایت همسرش در رختخواب بردارد. تقلب بسته به زمینه خیانت و تغییر اهمیت نسبت داده شده در زمینه دلبستگی ممکن است به زخم دلبستگی تبدیل شود یا نشود. یک زوج مضطرب نمی توانند به نحو رضایت بخشی به حادثه بپردازند ، معمولاً شریک سوء استفاده کننده حالت دفاعی می گیرد ، از این رو اهمیت این حادثه را کم اهمیت جلوه می دهد یا به سادگی در مورد آن فاصله می گیرد.

اکثر زوج ها "به طور کلی گلایه دارند" و برخی از آنها دارای این نوع زخم های آسیب زا هستند. وقتی فردی در لحظه نیاز شدید فریاد می زند یا در حالت آسیب پذیری شدید قرار دارد و شریک او به این امر پاسخ نمی دهد ، به آن توجه نمی کند یا اهمیتی نمی دهد ، اعتماد اولیه به شریک او تضعیف می شود.

در فرایند بخشش و بهبود زخم های دلبستگی ، مراحل زیر برجسته می شود.

• شرح رویداد با ناراحتی شدید همراه است. شریک آسیب دیده می گوید که او احساس رها شدن ، درماندگی ، ضربه جدی به اعتماد کرد ، که باعث شد ایمان او به قابلیت اطمینان رابطه از بین برود. او بسیار احساسی ، اغلب ناسازگار و ناگهانی صحبت می کند. حادثه زنده و خوب است ، یک خاطره آرام نیست. شریک یا ارزش خود را از دست می دهد ، اهمیت حادثه را انکار می کند ، یا تدافعی می شود.
• با حمایت درمانگر ، همسر آسیب دیده در تماس با زخم باقی می ماند و شروع به صحبت در مورد تاثیر و پیامدهای آن در روابط دلبستگی می کند. عصبانیت و کینه به تجربیات متمایزی از درد ، درماندگی ، ترس و شرم تبدیل می شود. پیوند بین ضربه و چرخه منفی فعلی در روابط روشن می شود.
• شریک ، با حمایت درمانگر ، شروع به شنیدن و درک اهمیت رویداد می کند. سپس شریک زندگی به درد و رنج همسر آسیب دیده اذعان می کند و داستان را با داستانی از آنچه این رویداد برای او به نظر می رسید ، تکمیل می کند.
• سپس شریک آسیب دیده به آرامی به سمت یکپارچه سازی کامل و کامل آسیب سوق داده می شود. او به دیگری اجازه می دهد تا شاهد آسیب پذیری خود باشد.
• همسر دوم بیشتر از نظر احساسی درگیر می شود ، سهم خود را در قبال زخم دلبستگی می پذیرد و همدلی ، پشیمانی و / یا پشیمانی را ابراز می کند.
• با کمک درمانگر ، شریک آسیب دیده این خطر را دارد که از شریک زندگی آسایش و مراقبت بخواهد که در زمان حادثه آسیب زا وجود نداشت.
• شریک دوم با مراقبت پاسخ می دهد ، که به عنوان دارویی برای از بین بردن دردناک رویداد آسیب زا اصلی عمل می کند. سپس شرکا می توانند با هم کار کنند تا داستان جدیدی برای این رویداد بسازند. برای شریک آسیب دیده ، این روایت شامل درک واضح و قابل قبولی از چگونگی این است که شریک دیگر در این زمان رفتار کرده و چنین دردی را ایجاد کرده است.

هنگامی که فرایند پردازش ضایعه دلبستگی به پایان رسید ، درمانگر می تواند اعتماد و چرخه های مثبت ارتباط و آشتی را به طور مثرتری ارتقا دهد.

ادبیات

جانسون ام. تمرین ازدواج متمرکز بر احساسات