پدران و پسران. جدایی ، چیست؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

نویسنده: کنستانتین کاراکوتسا منبع:

مشکلات در روابط بین فرزندان بزرگسال و والدین آنها بسیار غیر معمول است. یکی از رایج ترین مشکلات در این زمینه ، موضوع به اصطلاح جدایی است. در ادبیات روانشناسی ، جدایی به ویژه جدایی یک کودک بزرگسال از خانواده والدین ، تشکیل او به عنوان یک شخصیت مستقل و مستقل جداگانه است. در برخی از خانواده ها ، جدایی موفقیت آمیز است ، اما اگر خانواده خیلی خوب کار نکند ، پس جدایی یک کودک بزرگسال یا به هیچ وجه اتفاق نمی افتد ، یا با تنش شدید می گذرد که روابط بین اقوام می تواند بسیار مختل شود.

بیایید ببینیم یک جدایی ناقص با یک مثال خاص چگونه می تواند باشد. و همچنین بیایید ببینیم گزینه تکمیل این جدایی چه می تواند باشد. بیایید در مورد سختی جدایی والدینی که یک کودک بزرگسال از آنها سعی در جدایی دارد نیز صحبت کنیم. برای انجام این کار ، ابتدا یک پرتره خیالی از شخصی ترسیم می کنیم که نمی تواند از مادرش جدا شود.

الکسی ، مردی 35 ساله. با مادرش در یک آپارتمان دو اتاق زندگی می کند. او 2 سال ازدواج کرد. در طول ازدواج ، این زوج با مادر آلکسی در یک آپارتمان زندگی می کردند. با این حال ، در روند زندگی مشترک ، آنها بسیار دعوا کردند و نتوانستند در مسئله زندگی مستقل زبان مشترکی پیدا کنند. الکسی نمی تواند بفهمد که همسرش دقیقاً از چه چیزی ناراضی است وقتی بارها به او تمایل به اجاره یک آپارتمان جداگانه نشان داد. بحث او این بود: «خوب ، از چه چیزی ناراضی هستی؟ غذا وجود دارد ، - مادر در حال پختن است. نیازی به بیرون رفتن ندارید همه ما هزینه آپارتمان را با هم می پردازیم. هزینه های کمتر. من و شما یک اتاق جداگانه داریم که می توانیم هر کاری که می خواهیم انجام دهیم. با این حال ، با وجود چنین چشم انداز وسوسه انگیزی ، تنش همسر افزایش یافت ، نزاع ها بیشتر و بیشتر شد. در نتیجه ، او نمی تواند تحمل کند و به سراغ پدر و مادرش رفت. او مدتی در آنجا زندگی کرد و به الکسی برنگشت. او ، به نوبه خود ، خیلی غصه نمی خورد. با توجه به اینکه او یک زن احمق و دمدمی مزاج داشت ، آرام شد. امروز او با زنان مختلف ملاقات می کند ، اما نمی خواهد رابطه جدی ایجاد کند. گهگاه او برگزیدگان خود را به خانه می آورد ، اما زندگی با آنها را آغاز نمی کند.

بیایید اکنون از محتوای زندگی شخصیت خیالی خود خارج شویم و وضعیت او را کمی تحلیل کنیم. به نظر می رسد که همه چیز مرتب است و هیچ مشکل جدی در زندگی او وجود ندارد. به طور کلی ، این مورد است ، زیرا این مثال نسبتاً ملایم است. او برای بسیاری از مردان معمولی است ، و به نظر نمی رسد چندان "جنایتکار" باشد. با این حال ، اگر عمیق تر به تجزیه و تحلیل روانشناختی آنچه اتفاق می افتد بپردازید ، می توانید ارتباط نزدیک بین الکسی و مادرش و عدم آمادگی برای قایقرانی دور از سواحل امن خانه مادرش را به اقیانوس وسیع مستقل مشاهده کنید. زندگی با خواندن استدلال های او برای همسرش این را می توان دریافت. برای الکسی ، درک اینکه زندگی جداگانه با همسرش به هیچ وجه با زندگی در خانه والدین یکسان نیست ، کاملاً غیرقابل دسترسی است. هنگامی که شخصی منتخبی یا منتخبی را به خانواده والدین خود می آورد ، به طور خودکار فرصت آشنایی کامل با این شخص را از دست می دهد ، زیرا فرد مجبور خواهد شد از قوانین والدین خود در این خانواده پیروی کند. ، و بعید است بتواند خود را آشکارتر بیان کند. به طور کلی ، مرحله زندگی جداگانه و مستقل با یک شریک برای ایجاد روابط خانوادگی بسیار مهم است. در این مرحله ، شرکا یکدیگر را می شناسند ، قوانین و روش های تعامل خود را تعیین می کنند. و اگر آنها موفق به گذراندن این آزمون شوند ، احتمال موفقیت بیشتر زندگی مشترک بیشتر از شرایطی است که زندگی یک زوج در داخل خانواده والدین یکی از شرکا آغاز می شود.

اگر کمی به آینده الکسی نگاه کنید و فرض کنید او هرگز نمی تواند از مادرش جدا شود ، احتمال اینکه بتواند یک زندگی خانوادگی کامل و رضایت بخش ایجاد کند بسیار اندک است. در اینجا مهم است که درک کنیم که در صورت چنین رابطه نزدیک با مادر ، خروج از ادغام با او می تواند منجر به طغیان های احساسی حاد از طرف او شود ، انواع بیماریهایی که به طور ناخودآگاه به مادر اجازه می دهد فرزند خود را در نزدیکی خود نگه دارد.

اما بیایید گزینه نتیجه مثبت جدایی را در نظر بگیریم. بگذارید بگوییم که الکسی هنوز موفق شد بفهمد که او و مادرش نسبت به زنان اطرافش در روابط نزدیکتری هستند. آنوقت چه خواهد شد؟ معمولاً در روان درمانی خانواده ، لحظه خروج کودک از خانواده بحران محسوب می شود. چرا؟ همه اینها به این دلیل است که اولاً کل ساختار خانواده در حال تغییر است و با آن همه مکانیسم های معمول تعامل. و ثانیاً ، والدین "لانه سازی" که از لانه بیرون زدند مجبورند تنها با یکدیگر رها شوند. در چنین شرایطی ، والدین نیز وضعیت نسبتاً حادی دارند که آنها را مجبور می کند به این فکر کنند که چرا با هم هستند ، چگونه می توانند با هم ادامه دهند و آیا این را می خواهند؟ از این گذشته ، اوایل (پس از تولد کودک) آنها به آرامی از نقش زن و شوهر در نقش پدر و مادر کنار رفتند ، که به آنها امکان داد تا به دلیل تربیت و مراقبت از کودک به یکدیگر نزدیک شوند. وقتی کودکی مستقل می شود و خانواده را ترک می کند ، والدین مجبور می شوند به جای مراقبت از کودک ، بیشتر با روابط خود برخورد کنند. سپس مشکلات و سوالات شروع می شود ، آیا آنها هنوز همدیگر را دوست دارند ، آیا می خواهند با هم باشند. غالباً والدین به طور شهودی پیش بینی می کنند که بدون فرزند ازدواج آنها به هم می خورد. در این حالت ، والدین ، به طور ناخودآگاه ، می توانند کودک را در خانواده نگه دارند و اجازه جدا شدن از او را ندهند. همه اینها را می توان انجام داد ، به عنوان مثال ، با القای حس شکست ، درماندگی ، وحشت و خطر در دنیای خارج به کودک.

اگر به پرونده الکسی برگردیم ، می بینیم که در شرایط خروج او از خانواده ، مادرش تنها می ماند. و سپس با تجربیات دردناک ذاتی یک فرد تنها روبرو می شود. اگر فردی کاملاً بالغ نشده باشد ، احساس تنهایی می تواند برای او غیرقابل تحمل باشد. در نتیجه ، الکسی چندین نقش را در خانواده والدین خود بازی می کند. او هم پسر است و هم شوهر. این موقعیت شوهر است که او در روابط با مادر خود ناخودآگاه خود را بر عهده می گیرد و مانع ایجاد روابط نزدیک با زنان می شود.

بیایید این مقاله را به طور خلاصه خلاصه کنیم. در آن ، ما سعی کردیم مفهوم جدایی را احیا کنیم ، با استفاده از مثال زندگی یک شخص خاص نشان دهیم که یک جدایی موفق و ناموفق چگونه می تواند باشد. ما همچنین به موضوع بحران در روابط بین والدین ، که در زمان جدایی فرزند رخ می دهد ، پرداختیم. البته هیچ راه ساده ای برای خروج از شرایط سخت جدایی وجود ندارد. جدایی یک وظیفه بزرگ زندگی برای هر فرد است. و بسته به نحوه حل آن برای خود ، کیفیت زندگی آینده او و همچنین رضایت از خود و روابط نزدیک بستگی زیادی دارد.