روانکاوی چیست و چگونه "کار می کند"

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

روانکاوی چیست؟

اول از همه ، روانکاوی یک روش درمانی است. بنابراین ، وظیفه اصلی روانکاوان به عنوان پزشک این است که علائم بیمار را با رهایی از شک و تردیدهای غیر ضروری ، احساس گناه غیرموجه ، اتهامات دردناک خود ، قضاوت های دروغین و انگیزه های نامعقول تسکین دهند.

- روش مشاهده و مطالعه علمی شخصیت و به ویژه خواسته ها ، انگیزه ها ، انگیزه های اعمال ، رویاها ، تخیلات ، آسیب های اولیه رشد و اختلالات عاطفی.

- سیستم روانشناسی علمی. از مشاهدات و بازنمایی های روانکاوی می توان برای پیش بینی رفتار انسان و نتیجه روابط انسانی مانند ازدواج ، روابط اجتماعی و روابط والدین و فرزندان استفاده کرد.

علاوه بر این ، روانکاوی نوعی تجربه منحصر به فرد و غیر معمول تعامل بین بیمار و پزشک و در این مورد ، تحلیل گر و تحلیلگر است.

"روش درمان با کلمه" - خود آن را زیگموند فروید ، پدر روانکاوی می نامید.

فروید فروید اولین پزشکی بود که کشف کرد که به اصطلاح تنش در مرکز ساختار شخصیتی بیمار قرار دارد. این تنش ها در اوایل دوران کودکی ، زمانی که یک فرد تازه شروع به آشنایی با این جهان می کند ، ایجاد می شود و در طول زندگی با ما باقی می ماند. زیگموند فروید همچنین یکی از اولین کسانی بود که گفت ما زندگی ذهنی خود را نه تنها آگاهانه اداره می کنیم ، بلکه تأثیرات ناخودآگاه و علاوه بر این ، تأثیرات قوی تری نیز وجود دارد.

روانکاوی چگونه انجام می شود؟

فرایند روانکاوی ، شامل مطالعه و سازماندهی مجدد شخصیت است ، به گونه ای انجام می شود که فرد بتواند تنش های خود را با احتیاط و با کمترین مشکل تا زمان رفع آنها حفظ کند ، و در صورت مجاز شدن تنش ها یا با توجه به شرایط ، می تواند آنها را آزادانه و بدون احساس گناه بیان کند.

روانکاوی با مطالعه تنش های ناخودآگاه ، کشف راه هایی برای رفع تنش ها در صورت امکان ، و قرار دادن آنها تا آنجا که ممکن است ، تحت کنترل هوشیاری ، به سوی این اهداف تلاش می کند. برای انجام کامل این فرایند ، باید حداقل یک سال طول بکشد و هفته ای 1 تا 3 جلسه به مدت حدود یک ساعت انجام شود. روانکاوی کامل همیشه یک فرایند مستمر است.

ناخودآگاه باید آگاه شود. گاهی اوقات برای این کار از مشتری خواسته می شود که روی کاناپه دراز بکشد و تحلیلگر در سر او می نشیند تا از نظر دور شود. با تشکر از این ، روان مشتری می تواند بدون حواس پرتی کار کند: او صورت پزشک را نمی بیند ، نگران واکنش های احتمالی پزشک به آنچه می گوید نیست. جریان افکار او مختل نمی شود ، زیرا اگر می دانست که تحلیلگر از چه چیزی خوشش می آید یا چه چیزی را دوست ندارد ، به طور معمول اظهارات خود را مطابق این امر تنظیم می کند.

تکنیک روانکاوی از روش موسوم به انجمن آزاد استفاده می کند.

از مشتری دعوت می شود (یا بهتر بگویم ، این وظیفه اصلی اوست) تا هر آنچه را که در حال حاضر به ذهنش می رسد ، بگوید.

سعی کنید این را تحت سانسور معمول آگاهی قرار ندهید: آگاهی ، آرمان نفس (ادب ، شرم ، احترام به خود) ، وجدان آگاهانه (دین ، تحصیلات و سایر اصول) و ایگو آگاه (احساس نظم اعتبار سنجی ، تلاش آگاهانه برای سود). واقعیت این است که برای فرایند روانکاوی ، مهمترین موارد دقیقاً مواردی هستند که بیمار در مورد آنها صحبت نمی کند.

دقیقاً مواردی هستند که برای بیمار ناچیز ، نامناسب ، بی ادب ، مزاحم ، بی اهمیت یا مضحک به نظر می رسند که اغلب توجه ویژه تحلیلگر را به خود جلب می کنند.

در حالت تداعی آزاد ، روان بیمار غالباً غرق در خواسته ها ، احساسات ، سرزنش ها ، خاطرات ، تخیلات ، قضاوت ها و دیدگاه های جدید است ، که همه آنها در نگاه اول در بی نظمی کامل ظاهر می شوند.با این حال ، علیرغم آشفتگی و ناهماهنگی ظاهری ، هر عبارت و هر حرکت معنای خاص خود را دارد. ساعت به ساعت ، روز به روز ، معانی و ارتباطات از شبکه آشفته افکار بیرون می آیند.

در طول یک دوره طولانی ، برخی از موضوعات اصلی ممکن است به تدریج ایجاد شوند ، به تعدادی از ناراضیان از دوران کودکی اشاره می کنند ، که مدتها در ناخودآگاه مدفون شده اند و برای تشخیص آگاهانه تنش ها ، که اساس ساختار شخصیتی بیمار ، منبع همه اوست ، غیرقابل دسترسی است. علائم و ارتباطات در طول تجزیه و تحلیل ، بیمار ممکن است احساس کند که بدون هیچ نظم و دلیلی از جسمی به جسمی دیگر می پرید و اغلب او را برای دیدن نخ هایی که آنها را به هم متصل می کند ، مشکل می داند یا اصلاً قادر نیست.

در اینجاست که هنر تحلیلگر نمایان می شود: او تنش های نهفته در این ارتباطات به ظاهر متفاوت را آشکار و نشان می دهد و باعث ایجاد و اتصال آنها به یکدیگر می شود.

هدف از تجزیه و تحلیل القاء احساس رفاه در بیمار تحت نظر پزشک نیست ، بلکه این است که او را قادر سازد تا سالها بعد از زندگی مستقل از پزشک با مشکلات خود کنار بیاید. بیمار در جستجوی درک است و نه در قضاوت اخلاقی ، نزد تحلیلگر می آید.

پزشک در مورد علایق بیمار بی طرف می ماند ، اما این لزوما به این معنا نیست که او بی احساس است. تجزیه و تحلیل بیمار را وابسته به پزشک نمی کند. برعکس ، عمداً تلاش می شود با تجزیه و تحلیل و حذف دقیق این ارتباط (رابطه بین پزشک و بیمار) از این امر جلوگیری شود تا بیمار به فردی آزاد تبدیل شود ، مستقل و قادر به ایستادن روی پای خود. این هدف تجزیه و تحلیل است.

روانکاوی برای چه افرادی توصیه می شود؟

روانکاوی در ابتدا برای درمان روان رنجوری ها توسعه یافت. با گذشت زمان ، مشخص شد که این دارو نه تنها برای بیماران عصبی آشکار بلکه برای بسیاری دیگر نیز مفید است. در مورد افراد "عادی" ، آنها دائماً تحت روانکاوی هستند.

بسیاری از روانپزشکان متعادل برای اهداف آموزشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در حال بررسی هستند.

بسیاری از مددکاران اجتماعی و روانشناسان نیز برای درک بهتر افراد و همکاری با روانکاوان برای کمک به دیگران تجزیه و تحلیل می کنند. با وجود هزینه ها و سختی ها ، جوانان با درآمد محدود به دنبال آن هستند ، زیرا اکثر این افراد "عادی" تجزیه و تحلیل را یک سرمایه گذاری عالی می دانند که به آنها کمک می کند در شغل خود باهوش تر ، شادتر و پربارتر شوند.

همه تنش های برآورده نشده ای دارند که از دوران نوزادی جمع شده اند و این تنش ها آشکارا به روش های روان رنجور بیان می شوند یا خیر ، سازماندهی مجدد و حذف تا حدی انرژی ناخوشایند ناخودآگاه همیشه مفید است.

این بدون شک برای کسانی که باید بچه تربیت کنند مفید است.