عذاب مجازی بودن

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

بنابراین زمان آن فرا رسیده است که از این سال خداحافظی کرده و به سراغ سال جدیدی بروید. به طور سنتی ، بسیاری خلاصه می کنند. زمان خداحافظی با سال گذشته ، تهیه و باز کردن شامپاین است. اما به دلایلی فکر می کنم نتایج هنوز دور است. و 2020 ، اگرچه در چارچوب تقویم خود به پایان می رسد ، اما کمی بیشتر دوام می آورد و زمان و زندگی دومین سونامی همه گیر را به تصویر می کشد. امسال را می توان در یک کلمه - یک بیماری همه گیر - توصیف کرد.

موسسه زبان روسی پوشکین موضوع همه گیری و کلمه "انزوای خود" را به عنوان محبوب ترین موضوع در سال 2020 نامگذاری کرد. جای تعجب نیست. به هر حال ، زبان روح مردم است ، همانطور که یک بار ویلهلم هومبولت فیلولوژیست آلمانی گفت. و قرنطینه به تازگی تبدیل به نگرانی اصلی ما شده است و ما را از ارتباطات معمول ، درآمد ، فصل ها ، اعتماد به نفس در آینده محروم کرده است - این لیست می تواند برای همیشه ادامه یابد. این بیماری همه گیر همچنان واقعیت دیگری را بر ما تحمیل می کند که حداقل نوعی حفاظت از عدم قطعیت و ترس از بیماری را فراهم می کند. آن چیزی که بخش مهمی از زندگی ما را تشکیل می داد ، چیزی که ما قدر آن را نمی دانستیم - ارتباط زنده گرم - در این واقعیت دیگر ما متزلزل اما پشتیبانی می شد.

بله ، کشف امکانات شبکه جهانی به یک رویداد بزرگ در ده ماه گذشته تبدیل شده است - تصور ترسناک است که چگونه ما بدون این شبکه در تمام این مدت زندگی می کردیم. البته ، اینترنت به ما در حفظ روابط و ارتباطات کمک کرد ، به ما فرصتی برای ادامه کار و تحصیل داد. و در اولین لحظه آنلاین حتی یک گزینه مناسب برای زندگی به نظر می رسید. اکنون می توانیم از این منبع قابل دسترس قدردانی کنیم. اما همه چیز در مقایسه شناخته می شود - در همان زمان ما شروع به ارتباط متفاوتی با گذشته کردیم ، چیزی که از دست داده ایم. از این گذشته ، هر نوع ، حتی با بالاترین کیفیت ، نمی تواند در برابر رقابت با نسخه اصلی مقاومت کند و برای همیشه جایگزین باقی بماند.

همه گیری با قوانین جدید زندگی ما را وادار کرد به آنچه از دست داده ایم فکر کنیم - حق سفر آزادانه در جهان ، بازدید از نمایشگاه ها و تئاترها و ملاقات با دوستان. پس از مدتی ، هر یک از ما احساس کمبود شدید یک چیز بسیار مهم را کردیم. و این مهم جهان تماس فیزیکی بود ، که نمی تواند با هیچ چیز جایگزین شود. با زندگی در حالت انزوا ، همه ما شروع به درک این کردیم که چقدر فاقد آغوش و لمس معمول هستیم. فردی که دارای تمام حواس است و به کمک آن می تواند از تمامیت زندگی برخوردار باشد ، توانایی کامل لمس خود را از دست داده است. و این او را از قدرت و سرزندگی محروم کرد. این امر به ویژه در کودکان قابل توجه است - مطالعه برای آنها دشوار شد ، رفتار آنها تغییر کرد ، آنها بی قرار ، مضطرب و در عین حال جدا شدند. بنابراین هیچ فناوری مدرن نمی تواند جایگزین حضور فیزیکی معمول دیگری شود ، زیرا نمی توان طعم بوسه را از طریق شیشه دانست.

انزوا و عدم برقراری ارتباط زنده باعث نقض ادراک خود و جهان خارج می شود ، در نتیجه - اختلالات افسردگی. و وضعیت طولانی عدم قطعیت همه گیر احساس ترس و اضطراب را حفظ می کند و منجر به اختلالات شخصیتی اضطرابی و حملات وحشت می شود. و با همه اینها چه باید کرد؟ البته ، برای استخراج مهمترین از تمرین به دست آمده. به عنوان مثال ، در مورد چگونگی استفاده از دانش جدید برای حفظ همه چیزهایی که با فناوری آنلاین و پیشرفته جایگزین نمی شوند ، فکر کنید. قرنطینه در حال حاضر به بسیاری از ما کمک کرده است تا راه حل های خلاقانه ای بیابیم ، معنا را از ثانویه جدا کرده و منابع الهام جایگزین را کشف کنیم. ویروس کرونا به عنوان یک توسعه دهنده به معنای واقعی کلمه بر روی فیلم عکاسی زندگی ما آنچه قبلاً نامرئی بود ، تاکید کرد - همه ما تجربه ای کاملاً جدید را تجربه می کنیم ، که دلایل زیادی دارد که در قرن های آینده به یک حمایت جمعی از زندگی بشر تبدیل شود. نکته اصلی این است که با آن توجه داشته باشید و به خاطر داشته باشید: ما همیشه از بد به جایی که خوب بود برمی گردیم.

_

روانکاو کارین متویوا

تلفن +7 (985) 998-71-37