2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
نقش بازی در زندگی کودکان و بزرگسالان.
آیا به یاد دارید که چگونه در دوران کودکی بازی می کردید؟ و چی؟ بازی مورد علاقه شما کدام بود؟
آیا می دانستید که برچسب های پنهان کاری شما دارای اثر روان درمانی است؟ و آیا بازیهای تکراری که شخصاً توسط شما اختراع شده است به شما این امکان را می دهد که با چیزی که وجود نداشت (عشق ، مراقبت ، احساس قدرت ، نیاز و غیره) پر شوید؟
الان در مورد بازی های فرزندان خود چه احساسی دارید؟ چرا کودک به بازی نیاز دارد؟
احتمالاً خود بچه ها این را بهتر می گویند. بنابراین من از جمله ای از یک پسر استفاده می کنم: "بازی همان کاری است که من انجام می دهم وقتی هیچ کس به من نمی گوید چه کار کنم."
بازی کار کودک است فعالیت نوزادی که یک بطری تازه برداشته را بیرون می اندازد و نقش "مادر و پدر" کودک پیش دبستانی را بازی می کند ، فعالیتی است که در آن مکانی برای کشفیات و تغییرات تصادفی وجود دارد. قلمرویی که در آن فرآیند شناخت و تغییر جهان رخ می دهد ، کسب مهارت های جدید. جایی که کودک خود را کاملاً در منحصر به فرد بودن و خودانگیختگی نشان می دهد.
بازی زنده همیشه با شادی ، اشتیاق همراه است ، ابتکار و فعالیت را بیدار می کند و بیان احساسات را افزایش می دهد. بداهه سازی ، حل مشکلات جالب و یافتن راههای جدید - ویژگیهای لازم در فعالیت بزرگسالان - با آموزش آموزش نمی بینند ، آنها در طول بازی شکل می گیرند.
چرا بچه ها بازی می کنند؟
کودک به تنهایی بازی نمی کند. و با این حال او به همان اندازه که به غذا و مراقبت احتیاج دارد ، باید بازی کند. از طریق بازی های بدنی ("کلاغ سگ" ، "بیش از برجستگی") ، قافیه های مهد کودک ، مادر به نوزاد کمک می کند تا قسمت های مختلف بدن را در تماس مستقیم با دستانش احساس کرده و از نظر احساسی زندگی کند. این به کودک کمک می کند تا تصویر "من" بدن خود را شکل دهد - پایه ای برای رشد شخصیت. به هر حال ، وجود یک بدن ملاک حقیقت "من وجود دارم" است.
از حدود 6 ماهگی ، کودک شروع به لمس ، تکان دادن ، پرتاب اجسام می کند. "دست متحرک همیشه در ابتدا چشم را آموزش می دهد." اینگونه است که توانایی تشخیص یک جسم از جرم عمومی شکل می گیرد و آن را به عنوان چیزی مجزا درک می کند. این به شما امکان می دهد با موفقیت در فضای جهان خارج حرکت کنید.
در 1-2 سالگی ، او می دود ، صعود می کند ، صعود می کند. مدام در حال حرکت است. به صورت تجربی پارامترهای دنیای خارجی را کشف می کند. فاصله بین اجسام ، اندازه ، شکل ، وزن آنها قرار دارد. و در همان زمان او پارامترهای بدن خود ، وحدت و ثبات آنها را می آموزد - او همچنان به شکل گیری تصویر بدن خود ، که توسط مادر در دوران کودکی آغاز شده است ، ادامه می دهد.
در 2-3 سالگی با اشتیاق می سازد و شروع به نقاشی می کند.
از ماسه ، مکعب ، گلدان می سازد. خراب می شود و دوباره می سازد. بنابراین ، ایده های او در مورد نظم جهانی آشکار می شود. درک نحوه عملکرد جهان ، که توسط ذهن خود به دست می آید ، در حال شکل گیری است.
نقاط می کشد ، خط خطی می کند ، خط خطی می کند. توانایی ترک آثار هدفمند در جهان را کشف می کند. با پیدا کردن لبه های ورق ، از فراتر رفتن از محدوده آن ، او مرز وضعیت را می بیند. کمی بعد ، در سه سالگی ، او یک عملکرد نمادین را باز می کند - "zakarlyuka" می تواند یک ماشین ، خورشید یا یک مادر باشد. در چهار سالگی ، در فضا بالا و پایین می شود.
در همان زمان ، در 2-3 سال یک توانایی جدید ظاهر می شود: "دو برابر کردن جهان". آن ها خیال پردازی - تصورات را در تخیل خود تصور کنید. بیشتر موارد مهم قهرمان رویدادها می شوند. این در بازی منعکس شده است. این توانایی باعث ایجاد حس قدرت ، تسلط بر موقعیت می شود.
پس از سه سال ، یک بازی نقش آفرینی ظاهر می شود. بازی در صحنه ، نقش ها در حال ظهور هستند فرصتی برای بازیافت تجربیات شما ، تغییر جهان شما وجود دارد. نیاز به مشارکت دیگری وجود دارد ، مهارت های ارتباطی شکل می گیرد ، قوانین خاصی تصویب می شود.
کودکان اگر مزاحم نشوند خود به خود بازی می کنند. آنها فقط برنامه توسعه خود را دنبال می کنند. و تا به امروز ، روش بهتری برای توسعه هوش و شکل گیری شخصیت اختراع نشده است.
چرا روان درمانگران با کودکان بازی می کنند؟
بازی علاوه بر مزایای رشد کودک ، دارای پتانسیل شفابخشی بالایی است. این جاده همچنین "جاده سلطنتی" برای کودکان نامیده می شود.
اولا ، برای کودک این زبان قابل درک "بومی" او است.
ثانیاً ، بازی تنش و لذت را به ارمغان می آورد ، خودانگیختگی و فعالیت را آشکار می کند و این به علاقه کودک دامن می زند.
ثالثاً ، بازی همیشه با واقعیت روانی کودک - به نحوی که او این جهان را می بیند - در ارتباط است. و کمک می کند تا چیزهای زیادی در مورد کودک بیاموزید. آنچه مهم است نگرش کودک نسبت به بازی ، انتخاب اسباب بازی یا اشیاء برای بازی ، نقش ها ، نحوه ارتباط شخصیت ها ، بازی درباره چیست و غیره است. این اطلاعاتی در مورد مرحله رشد کودک ، ارتباط او با دیگران ، تجربیات و احساسات دنیای او را ارائه می دهد.
چهارم ، همزمان با به تصویر کشیدن واقعیت در بازی ، کودکان آن را تغییر می دهند ، راهی برای خروج از وضعیت فعلی پیدا می کنند. بازی نه بر یک مشکل ، بلکه بر روی یک راه حل متمرکز شده است!
بازی های درمانی متفاوت است.
برخی از کودکان برای تکمیل پایه از دست رفته نیاز به بازی دارند.
برای برخی ، بازی های فضای باز مفیدتر است ، هدف از آنها حذف ممانعت ، سفتی و ترس بیش از حد است.
شخصی برای حل یک مشکل خاص یا غلبه بر علائم نیاز به یک بازی نقش آفرینی دارد.
درمانگر با ارائه ، نشان دادن و تشویق به بازی ، به کودک این فرصت را می دهد تا از ابزارهایی برای خودتنظیمی و بهبود روانی استفاده کند.
چرا والدین باید با کودکان بازی کنند؟
اول اینکه سرگرم کننده است.
ثانیاً ، "بداهه نوازی ، حل مشکلات جالب و یافتن راه های جدید - ویژگی های لازم در فعالیت بزرگسالان - با تمرین آموزش داده نمی شوند ، آنها در طول بازی شکل می گیرند." آیا مطمئن هستید که به این نیاز ندارید؟
سوم ، گذراندن وقت با هم در فضایی دلپذیر از نظر احساسی ، منبع خوبی برای روابط است.
چهارم ، بازی مشترک به شما این امکان را می دهد که یکدیگر را بهتر بشناسید ، تعاملات جدید را بیاموزید.
پنجم ، احساسات مختلف را می توان در بازی ابراز کرد و زندگی کرد. به هر حال ، مادر در نقش یک گربه عصبانی به اندازه یک مادر عصبانی ترسناک نیست؟
و ششم: مهم این است که کودک در بازی و لذت خود مورد توجه و تأیید قرار گیرد! این در مورد پذیرفتن دستاوردهای او است.
بزرگسالانی که فرصت بازی کافی در دوران کودکی را دارند می توانند:
- برای لذت بیشتر از احساسات بدن (در نتیجه بازی های بدنی با کودک ، گیرنده هایی ایجاد می شوند که مسئول احساسات خوشایند هستند) ؛
- سازگاری خلاق با موقعیت و حل خلاق وظایف محوله ؛
- تجربه رضایت بیشتر در روابط (بازی های جنسی در یک زن و شوهر به حفظ هماهنگی در یک رابطه کمک می کند) ؛
- درک و تعامل بهتر با فرزندان خود
به نظر می رسد بازی راهی ساده ، ایمن و م effectiveثر برای توسعه ، بهبود ، بهبود روابط و سرگرمی است!
توصیه شده:
عبارات دوران کودکی چگونه به سبک زندگی بزرگسالان تبدیل می شوند. قسمت 1 - "زندگی نکن!"
نمونه هایی از عباراتی را که اغلب در حالت عصبانیت ، در لحظات بدرفتاری ، سوء تفاهم در برقراری ارتباط با کودک مانند رودخانه ای از لب بزرگسالان قابل توجه جریان می یابد ، مورد توجه شما قرار می دهم: eyes چشمانم تو را نمی بیند under زیر پا نروید ، زحمت نکشید
بازی های بزرگسالان از دوران کودکی شروع می شود. قسمت 2
در کودکی ، همه ما بازی می کنیم. بازیها متفاوت است. اما برخی از مردم ادامه می دهند بازی در بزرگسالی ما به تحلیل انواع بازی ها و دلایل آنها ادامه می دهیم. بازی سنجاقک همه ما از دوران کودکی افسانه I.A. Krylov "سنجاقک و مورچه"
بازی های بزرگسالان از دوران کودکی شروع می شود. قسمت 1
در کودکی ، همه ما بازی می کنیم. بازیها متفاوت است. اما برخی از افراد به بازی در بزرگسالی ادامه می دهند. بیایید نگاهی به انواع بازی ها و دلایل آنها بیندازیم. بازی "قلعه ها در هوا". بنابراین. کودک در خانواده زندگی می کند. به نظر می رسد که هم مادر و هم پدر وجود دارند.
زندگی مانند یک بازی است ، بازی مانند زندگی است
بازی یک حالت زندگی است ، یک انتخاب ابدی است ، حدس زدن ، فرد یا زوج ، تابه یا گم شده . ما در کودکی بازی می کردیم و بدون اینکه بدانیم نیاز خود را به بازی به بزرگسالی کشاندیم. در حین انجام بازی های بزرگسالان ، ما سناریوهای دوران کودکی خود را اجرا می کنیم و ناخودآگاه سعی می کنیم آنچه را که برای کمال صداقت و رضایت بیشتر از آن کم داریم ، بدست آوریم.
"خجالت نمی کشی!" این عبارت زندگی کودکان و بزرگسالان را مشکل می کند
"خجالت نمی کشی!" این عبارت زندگی کودکان و بزرگسالان را دشوار می کند. هرکسی حداقل یکبار عبارت شرم را شنیده است. "آیا شما خجالت نمی کشید که چنین رفتار کنید؟" با افزایش سن ، آنها دیگر شرمنده ما نمی شوند. شکایت کردن شرم آور است.
