آسیب پذیری خوب یا بد؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

روانشناس ، روانشناس بالینی CBT

چلیابینسک

آسیب پذیری تجربه احساس وابستگی و ناامنی است.

چه زمانی آسیب پذیری خود را احساس می کنیم؟ چرا دیگران نسبت به دیگران احساس آسیب پذیری می کنند؟ آیا آسیب پذیر بودن خوب است یا بد؟

یک فرد در دوران کودکی بیشترین آسیب پذیری را دارد ، در این دوره است که عمیق ترین اعتقادات او در مورد آسیب پذیری او مطرح می شود. طرحواره درمانی 3 راه اصلی برای مقابله با احساس آسیب پذیری ارائه می دهد:

1. تسلیم شدن - تشخیص آسیب پذیری فرد ، تسلیم شدن در برابر آن ، زندگی در ترس از اینکه اتفاقی بیفتد ، جستجوی حمایت ، تسلیم شدن در برابر دیگران ؛ 2 اجتناب - اجتناب از شرایط افزایش خطر ، مسئولیت پذیری و امکان وارد شدن به روابط وابسته و تابع ؛ 3 جبران بیش از حد - نشان دادن قدرت خود ، نترس بودن ، استقلال ، نفی ضعف خود یا تحقیر ضعف دیگران.

احساس آسیب پذیری زمانی ظاهر می شود که کودک احساس خطر ، ناامنی در روابط با والدین و سایر شرایط آسیب زا را تجربه کند. هنگامی که او با رد خود به عنوان یک فرد ، کاهش ارزش احساسات و نیازهای او روبرو می شود.

هرچه این شرایط واضح تر و طولانی تر باشد ، تجربه آسیب پذیری آنها از نظر احساسی بیشتر خواهد بود.

برای احساس درد کمتر در مورد آسیب پذیری خود ، کودک یکی از سه روش فوق را برای مقابله با سرخوردگی ایجاد می کند. هر از گاهی ممکن است به روش های دیگر متوسل شود ، اما رهبر ، به طور معمول ، تنها است.

با بزرگ شدن ، کودک ترس خود را از آسیب پذیری شخصی به روابط با دیگران منتقل می کند ، این امر به ویژه در روابط با دوستان ، روان درمانگر و شرکا آشکار می شود.

به طور ناخودآگاه ، فرد برای اینکه درد آسیب پذیری را تجربه نکند به سراغ ترفندهای مختلف می رود: او دیگران را دلجویی می کند تا زخم روحی به او وارد نکنند ، بی اعتمادی خود را نشان می دهد و مستقیماً می گوید که اگر با کسی صحبت کنید ، می توانید چاقو بخورید در پشت …

هرچه ترس از آسیب پذیری بیشتر باشد ، فرد کمتر قادر به ایجاد روابط رضایت بخش ، از جمله روابط درمانی است.

در رابطه با یک شریک ، شما باید آسیب پذیر باشید تا احساسات ، عواطف خود را به اشتراک بگذارید ، در مورد نیازهای خود صحبت کنید ، در عین حال با دیگری همدل باشید و به "نحوه پاسخ واژه ما" اهمیت دهید.

اگر منفی را از طرف شریک خود می پوشانید ، با فحاشی بپوشانید ، نباید از او انتظار همدلی و درک میزان آسیب روانی خود را داشته باشید.

گاهی اوقات شخصی افشای خود و ابراز احساسات را به عنوان پرتاب گل به سوی دیگران و ادعای بسیاری نسبت به جهان اشتباه تفسیر می کند.

شما باید احساسات خود را از طریق "I-statement" بیان کنید ، در مورد احساسات و نیازهای خود صحبت کنید ، بدون اینکه سرزنش شخص دیگری را سرزنش یا توهین کنید: "من دوست دارم …" ، "من فکر می کنم …" ، و نه از موقعیت بدیهیات که "همه به من مدیون هستند".

با پخش چنین رفتاری ، فرد با خطر دوباره روبرو شدن روبرو می شود و بنابراین بی پایان در قیف ضربه خود سقوط می کند.

نفی آسیب پذیری عمدتاً از ترس فرد به جای قدرت او صحبت می کند. نشان دادن چنین آسیب پذیری درک شده به تنهایی غرورآمیز یا رابطه ای پر از سوء تفاهم ، رنج و بیگانگی است.

سریال "تروتسکی" میزان شدید ترس از آسیب پذیری و انکار آن را نشان می دهد ، هنگامی که لئون تروتسکی نیکولای مارکین را می کشد ، که در یک زمان او را ضعیف ، درمانده ، وحشت زده می دید ، زیرا او را در برابر سارقان محافظت کرده بود.

البته ، شما باید درک کنید که با چه کسی می توانید آسیب پذیری خود را نشان دهید و با چه کسی نمی توانید. آیا ارزش این را دارد که با یک دستکاری کننده که فقط منتظر است آسیب پذیری شما را به سرویس خود تبدیل کند ، آسیب پذیر باشید؟

شما می توانید در محیطی امن آسیب پذیر باشید ، و برای این کار باید واقعیت را به طور عینی ارزیابی کنید - محیط زیست تا چه حد امن است ، بر اساس حقایق ، نه احساسات و تجربیات ذهنی.

همچنین لازم است درک کنید که غیرممکن و غیرممکن است که تمام عمر راه بروید و "کاندوم احساسات" را بر روی خود بکشید. با انکار برخی از احساسات ، ما خود را از تجربه طیف وسیعی از احساسات محروم می کنیم و از دریافت لذت از زندگی و احساس کامل بودن آن دست بر می داریم.

برآوردن نیازهای رابطه ای بدون آسیب پذیری در برابر دیگران به اندازه حمام بخار بدون در آوردن لباس های شما غیرممکن است.

و همیشه مفید است که از خود بپرسید: چرا باید در این لحظه آسیب پذیر شوم؟

خوانندگان محترم ، نگرش شما نسبت به آسیب پذیری چیست؟