2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
چرا تکنیک ها ، روش ها و روش های مختلف خودیاری کمک نمی کند؟ شخصی که رویکردها و تکنیک های زیادی را امتحان کرده است اغلب س questionsالات خود را می پرسد: "مشکل من چیست؟ شاید لازم باشد تکنیک بهتری را انتخاب کنید؟ یا روانشناسان تکنیک های اشتباهی را توسعه می دهند؟"
پس چرا کسی واقعاً به کسی نیاز دارد که تغییری در زندگی ایجاد کند؟
زیگموند فروید ، بنیانگذار روانکاوی ، معتقد بود که هرگونه گفتگو در دو سطح عمل می کند - آگاهانه ، که توسط شخص تشخیص داده می شود و ناخودآگاه. با این حال ، علاوه بر این ، آگاهی انسان سیگنال های غیر کلامی طرف را نیز می خواند. در رابطه با روان درمانی ، سطح ناخودآگاه نقش بسزایی دارد. در حال حاضر ، برخی از متخصصین مغز و اعصاب که سیستم عصبی و ساختار آن را مطالعه می کنند ، مراحل نورون های آینه ای را مطالعه می کنند. دانشمندان می گویند در طول مکالمه ، افراد نورون های یکدیگر (عادات ، شخصیت ، "سرنوشت") را کپی می کنند. در اینجا اثبات مستقیمی وجود دارد که چرا خودیاری کار نمی کند - شما به فردی نیاز دارید که الگوی رفتاری متفاوتی را کپی کند.
برای درک وسیعتر این موضوع ، می توانید سخنرانی عالی دیمیتری شامنکوف را بخوانید ، که وی در کنگره جهانی بین فردی خواند. این گزارش بر اساس آثار پاولوف ، آنوخین و تحقیقات جدید انجام شده در آزمایشگاه ها ، فرایندهای فیزیولوژیکی بدن انسان را که به طور مستقیم با نورون ها ارتباط دارد ، توصیف می کند (چگونه استرس در فرد ایجاد می شود ، چرا منجر به بیماری می شود ، استرس چگونه هدف قرار می گیرد. هنگام آرامش ، علت تنش روانی عمومی بیشتر می شود).
از نظر روانشناسی چه می توان گفت؟
1. هر چیز دردناکی که در درون یک فرد باقی می ماند ، بدون بیان یا نشان دادن ، شروع به پوسیدگی می کند و بوی بدی از خود منتشر می کند. اگر لحظات هیجان انگیز برای مدت طولانی در درون آگاهی پنهان شوند ، به تدریج شروع به تأثیر منفی بر شخصیت می کنند و علیه آن عمل می کنند.
2. تغییر عادات ، شخصیت ، رفتار یا نگرش نسبت به خود غیرممکن است اگر همه اشیاء دلبستگی یکسان در داخل باقی بمانند. این بدان معنا نیست که ارقام خویشاوندان و دوستان شکل گرفته در آگاهی بد است. احتمالاً الگوهای رفتاری آنها ، که شخص ناخودآگاه کپی کرده و به طور خودکار در زندگی از آنها استفاده می کند ، دیگر کار نمی کند. شخص دیگری به تغییر الگوهای رفتاری نیاز دارد. نیازی به تغییر نگرش شما نسبت به چهره های والدین نیست - تماس بین مادر و پدر زندگی جدیدی را ایجاد کرد ، اما در این مورد ، ارتباط جدیدی با شخص دیگری (به ویژه با یک روان درمانگر) مورد نیاز است ، که این امر را تجدید می کند. فردیت فرد
3. منیت هر یک از ما فقط بر اساس منیت شخص دیگر شکل می گیرد و رشد می کند. بر این اساس ، هیچ کس بدون تلاش بیشتر نمی تواند از خویشاوندان توسعه یافته و قوی تر باشد. در شکل گیری ایگو ، مهمترین شکل برای هر فرد به عنوان پایه - شکل مادر در نظر گرفته می شود. با چنین مکانیزمی برای چاپ ، مردم عملاً با حیوانات فرقی ندارند - ما تجربه ، توانایی ها ، مهارت ها ، رفتار ، طرز فکر و زندگی با نزدیکترین خویشاوندان خود را کپی می کنیم.
بنابراین ، اگر یک تاجر واحد در خانواده وجود نداشته باشد ، کودک نمی تواند بداند که این شخص کیست ، چه ویژگیهایی باید داشته باشد ، چه کاری باید انجام دهد و به چه چیزهایی باید توجه کند. در این صورت چگونه می توان کسب و کار ایجاد کرد؟ فقط با کسب تجربه از یک تاجر دیگر.
اگر یک زن مجرد در خانواده وجود نداشت که با موفقیت ازدواج کرد ، پس دختر نمی تواند با موفقیت شریک زندگی خود را انتخاب کند - او به سادگی الگوی رفتاری لازم را نخواهد داشت.
هرکسی نمی تواند کارهای زیادی را که در خانواده نبود انجام دهد ، اما همیشه راهی وجود دارد:
- آیا همه در خانواده شخصیت افسرده و مازوخیستی دارند؟ کودک خودشیفته نمی شود ، از زندگی راضی نمی شود.شما باید به شخصی مراجعه کنید که به شما آموزش می دهد از زندگی لذت ببرید و از این طریق رضایت اخلاقی زیادی دریافت کنید.
- تمایل به ایجاد یک تجارت وجود دارد ، اما هیچ تاجری در خانواده وجود نداشت؟ مهم این است که از فردی که این کار را به خوبی انجام می دهد ، تجربیات خود را دریافت کرده و سبک و شیوه زندگی او را رعایت کنید.
- آیا می خواهید ازدواج موفقی داشته باشید؟ لازم است با زنان متاهلی که با موفقیت ازدواج کرده اند ارتباط برقرار کنید (اما در اینجا تمایز بین مفهوم "موفق" - جنبه مادی یا صمیمیت معنوی با همسر) مهم است.
بنابراین ، با کپی ناخودآگاه رفتار و عادات افراد "ضروری" ، می توانید به هدف خود در زندگی برسید.
روان روان درمانگر در این مورد کلید جهانی است. به خصوص اگر درمانگر به مدت طولانی (10-20 سال) در زمینه خود کار می کند و تجربه زیادی در برقراری ارتباط با افراد مختلف دارد. ویژگیهای شخصیت روان درمانگر و زندگی شخصی وی تأثیر ناچیزی بر روند درمان دارد ، زیرا درمانگر در طول تمرینات خود اتصالات عصبی مختلفی را جذب کرده و می تواند آنها را به مراجع دیگری منتقل کند.
در بیشتر موارد ، خودیاری به ندرت به کسی کمک می کند. نتیجه مثبت تنها در صورتی می تواند باشد که در دوران کودکی فرد از منابع و حمایت کافی از بستگان و دوستان برخوردار باشد. کودکانی که از نظر اخلاقی تحقیر شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند (مادر ، پدر ، پدربزرگ ، مادربزرگ) نمی توانند به تنهایی مانند فرزندان خانواده های معتادان به الکل و مواد مخدر پیشرفت بیشتری داشته باشند - در این مورد ، الگوی صحیح و مثبت قطعاً مورد نیاز است. به منظور بازگرداندن فردیت فرد
توصیه شده:
چگونه از انتقاد از خود دست بردارید و حمایت خود را شروع کنید؟ و چرا درمانگر نمی تواند به شما بگوید که چقدر سریع می تواند به شما کمک کند؟
عادت به انتقاد از خود یکی از مخرب ترین عادات برای رفاه افراد است. برای رفاه داخلی ، قبل از هر چیز. در ظاهر ، یک فرد می تواند خوب و حتی موفق به نظر برسد. و در درون - احساس عدم وجودی که نمی تواند با زندگی خود کنار بیاید. متأسفانه ، این یک اتفاق نادر نیست.
"تفکر مثبت". چرا خودفریبی به درمان ما کمک نمی کند
کل تاریخچه توسعه مفاهیم جنبش اثبات گرایی را می توان در کریستوماتی و کتابهای مرجع روانشناسی یافت. من برای خودم وظیفه گذاشتم که نه در مورد چگونگی شروع همه ، بلکه در مورد آنچه منجر شد و با آن چه کنم بحث کنم. در ابتدا ، من به عنوان متخصص روانپزشکی ، اغلب با مشتریان باهوشی برخورد می کنم که "
چرا یک مرد از معشوقه خود جدا می شود؟ درک اینکه چرا یک مرد متاهل معشوقه خود را ترک می کند؟
چرا یک مرد از معشوقه خود جدا می شود؟ بسیاری از معشوقه ها برای مردان متاهل (از جمله برای کیف پول خود) می جنگند ، سعی می کنند زنان خود را بترسانند ، در آنها احساس وحشت ایجاد کنند ، آنها را تسلیم کنند و داوطلبانه شوهران خود را رها کنند. برای این ، افسانه هایی در مورد برتری کل معشوقه ها بر همسران در سن ، جنسیت ، ظاهر ، شخصیت و غیره ایجاد می شود.
همه چیز درد می کند. هیچ چیز کمک نمی کند! یا چرا کار روی خود نتیجه ای نمی دهد
اغلب ، مشتریانی به من مراجعه می کنند که قبلاً تمام روشهای ممکن برای کار با خود را امتحان کرده اند ، کتابهای زیادی خوانده اند ، تمرینات زیادی انجام داده اند و تعداد زیادی از سمینارها شرکت کرده اند. آنها خیلی چیزها را می دانند ، خودشان می توانند به هر روانشناسی بگویند که مشکل آنها چیست و دلایل مشکلات آنها چیست.
"خود روانشناس نیست." چرا خود حفاری کمکی نمی کند
اغلب ما به راحتی راه حل مشکل شخص دیگر را می بینیم ، راه خروج از موقعیت را به وضوح تصور می کنیم و می پرسیم: "چگونه این می تواند غیرقابل درک باشد؟" و وقتی در موقعیت شخصی خود قرار می گیریم ، اصلاً آن را نمی بینیم یا نمی دانیم چگونه از آن خارج شویم.
