پدیده شرم

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

با شرمندگی ، تمام هوشیاری شخص توسط خودش پر می شود. یک فرد فقط از خود آگاه است یا فقط از ویژگی هایی که در حال حاضر برای او ناکافی و نامناسب به نظر می رسد آگاه است ، گویی چیزی که او عمیقا از چشم دیگران پنهان می کرد ناگهان در معرض دید عموم قرار گرفت. شخصی که از خجالت گرفتار شده است کلمات را اشتباه می گیرد ، حرکات نادرست و مضحکی انجام می دهد.

فردی که شرم را تجربه می کند ، احساس می کند یک شیء حقیر است که شبیه یک خنده است. او احساس ناتوانی ، ناکافی بودن ، ناتوانی و ناتوانی در ارزیابی هوشیارانه موقعیت دارد. شرم می تواند باعث ایجاد غم ، عصبانیت ، اشک و سرخ شدن در صورت شود ، که به نوبه خود فقط شرم را افزایش می دهد.

در توصیف های مختلف ، تجربیات شرمندگی توجه را به ویژگی های مشابه این احساس جلب می کند. شرم همراه با یک تجربه حاد و دردناک از آگاهی از خویشتن خود و ویژگی های فردی خود است ، در حالی که شخص فکر نمی کند کار بد یا اشتباهی انجام داده است ، بلکه خود او بد و بی فایده است. شخصی در نظر خود کوچک ، درمانده ، محدود ، برهنه ، احمق ، بی ارزش و غیره به نظر می رسد.

کسی که شرم دارد نمی تواند احساسات خود را با کلمات بیان کند. بعداً ، او کلمات لازم را پیدا می کند و بارها و بارها تصور می کند که چه چیزی ممکن است در لحظه ای که شرمندگی او را بی زبان گذاشته است ، بگوید. شرمندگی باعث می شود فرد بخواهد پنهان شود و فرار کند یا به کسی که شاهد شرمندگی او بوده حمله کند.

از نظر پدیدارشناسی ، شرم چیزی در مقابل انفجار است یا برعکس ، که فلج می کند و باعث یخ می شود. شرم همراه با میل به پنهان شدن ، "فرو رفتن در زمین" است. پدیدارشناسی شرم نیز شامل وسوسه ای است که باید از هویت خود صرف نظر کرد تا از طرف دیگر مورد پذیرش قرار گیرد.

شرم عمیق ترین و ابتدایی ترین شکل درک خود منفی است. شرم آور است که هویت شخصی فرد را مختل می کند ، از برقراری ارتباط با افراد دیگر جلوگیری می کند ، تجزیه روان را ترویج می دهد و نقش اصلی را در احساس درماندگی ایفا می کند. علاوه بر این ، شرم به عنوان یک عامل کلیدی تلقی می شود که به فرد اجازه نمی دهد از حالت پسروی خارج شود.

فردی که شرمندگی را تجربه می کند ، رویای پنهان شدن در یک غار عمیق و مردن را دارد ، یا می خواهد توسط زمین بلعیده شود. به یک معنا ، چنین فردی با این احساس زندگی می کند که زمین او را بلعیده است ، و خود او مدتهاست "مرده" ، "یخ زده" ، "بی حرکت" است ، قادر به عملکرد طبیعی نیست و کاملاً از خود معمول جدا شده است. ادراک

شرم می تواند در اشکال مختلف به عنوان یک عقده حقارت و همچنین احساس حقارت و مازوخیسم ظاهر شود.

شرم یک علامت اجباری همه اختلالات آسیب زا است و با آسیب ، تجزیه و دلبستگی نامنظم پیوند ناگسستنی دارد.

شرم نیز به دو شکل مختلف مورد توجه قرار می گیرد. شرم ، با هدف سازگاری اجتماعی و شرم ، برای حفظ یکپارچگی فرد ضروری است. مثال زیر دو شکل شرم را نشان می دهد. با حضور در یک تیم ، ممکن است شخصی از اظهار نظر خود که متفاوت از نظر اکثریت است بترسد ، زیرا نشان می دهد که ممکن است با استدلال هایش مورد تمسخر قرار گرفته یا جدی گرفته نشود. با ترک این گروه و تنها ماندن با خود ، یک فرد می تواند احساس شرمساری شدیدی داشته باشد زیرا ترسو بوده و قادر به دفاع از نظر خود نیست.

در برخی موارد ، فرد شرمنده از خود شرمندگی احساس شرمندگی می کند و سپس از شرمندگی خود عصبانی می شود. احساساتی از این دست از خود تغذیه می کنند.

شرم بیش از حد در کودک می تواند ناشی از بدرفتاری ، تحقیر و بی رحمی دیگران باشد. کودکی که هیچ کس به آن اهمیت نمی دهد ، شروع به باور می کند که نیازهای او شرم آور است (برای مثال ، خجالت آور است که بخواهیم توجه دیگران را جلب کنیم).شرم کودک قربانی بدرفتاری با گذشت زمان به احساسات مخرب شدید تحقیر ، نفرت از خود و نفرت از خود تبدیل می شود.