مراقبت یا آسیب؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

امروز من یک برنامه جالبی با موضوع تفاوت مراقبت با محافظت بیش از حد داشتم؟ به طور خلاصه ، مراقبت کاری است که ما برای بهبود زندگی دیگران انجام می دهیم. اما مهم است که به یاد داشته باشید (اگر این وضعیت بحرانی نیست و موضوع مرگ و زندگی نیست) که هر گونه کمک باید به شدت در صورت درخواست ارائه شود. حتی یک نوزاد شیرخوار می تواند علامتی را نشان دهد که به چیزی نیاز دارد. مثلا وقتی گرسنه است فریاد می زند. و تغذیه در صورت تقاضا مظهر نگرانی مادر است - تمایل به ایجاد یک محیط راحت. مراقبت را می توان در تمایل به کمک ، محافظت ، آموزش بیان کرد. اما برای دیگران سالم و بی خطر است تنها در صورتی که دیگری واقعاً به آن نیاز داشته باشد. اگر هنگام مراقبت ، شخصی را از استقلال محروم می کنیم ، برای او تصمیم می گیریم ، از رشد ، رشد و یادگیری آگاهی از نیازهای او جلوگیری می کنیم ، این دیگر نگرانی نیست ، بلکه محافظت بیش از حد است. از طرف مراقب ، این تمایل به کنترل و اجرای مجموعه های خودشان است - به عنوان مثال ، تلاش برای نیاز. محافظت بیش از حد اغلب به عنوان عشق مطرح می شود. خوب ، این عشق است ، اما نه برای کسی که از او مراقبت می کنیم ، بلکه برای خودمان است. از نظر بخش ، این یک بدی است ، مملو از ظاهر روان رنجوری ها و فوبیا - هر چیزی غیر از رشد شخصی سالم.

والدین موظفند بین کمک و تحمیل تعادل برقرار کنند. با تصمیم گیری در مورد همه چیز برای دیگران ، معنای زندگی را از آنها می گیریم. به عنوان مثال ، برای رشد ، کودکان باید احساسات ، از جمله احساسات منفی ، مانند ترس یا عصبانیت را تجربه کنند. وظیفه والدین این نیست که از کودک در برابر این تجربه محافظت کنند ، بلکه به او یاد می دهند که واکنش مناسب را نشان دهد. در روانشناسی ، به این مهار می گویند - هنگامی که مادر یا پدر می توانند آرام شوند ، توضیح دهند ، حمایت کنند ، اما در عین حال به شخص کوچولو این فرصت را بدهند که به تنهایی این تجربه را تجربه کند. در بزرگسالی ، این عملکرد توسط یک روانشناس انجام می شود که به مقابله با احساسات ، احساسات و مشکلات در یک محیط امن کمک می کند. اما مهم است که به تنهایی کنار بیایید - وقتی هیچ کس ابتکار عمل را نمی گیرد و برای شما تصمیم نمی گیرد. در غیر این صورت ، این یک مسیر مستقیم به درماندگی آموخته شده است.

سندرم درماندگی آموخته شده - این اصطلاح در اواخر دهه 60 توسط روانشناس آمریکایی مارتین سلیگمن مطرح شد. این پدیده قطعاً بسیار قدیمی تر است. درماندگی آموخته یک حالت ناتوانی و عدم ابتکار است ، زمانی که انگیزه ای برای انجام کاری برای تغییر (بهبود) وضعیت شما وجود ندارد. و مشاهده بزرگسالانی که از نظر جسمی سالم هستند و قادر نیستند به تنهایی کار کنند ، بدون نگاه به نظرات دیگران ، بدون فرصتی برای ساختن زندگی خود ، ترسناک است. و همه چیز با "مراقبت" شروع می شود. به عنوان مثال ، کودکی سعی می کند بند کفش خود را به تنهایی ببندد ، اما شما به او اجازه نمی دهید - زیرا عجله دارید و وقت ندارید منتظر بمانید. یا خودتان مهد کودک را تمیز می کنید زیرا سریعتر و بهتر است. شستن ظروف را تشویق نکنید - زیرا نوجوان این کار را کاملاً انجام نمی دهد. چنین محافظت بیش از حد پایان ندارد. شوخی قدیمی را به خاطر بیاورید وقتی مادر پسرش را به خانه می خواند و او می پرسد: "مامان ، چی؟ آیا خسته ام یا سرد؟ "تو گرسنه هستی." محافظت بیش از حد فرد را نه تنها از استقلال ، بلکه از احساس بدن ، نیازهای خود - جسمی و احساسی محروم می کند. این منجر به بی تفاوتی ، افسردگی ، احساس از دست دادن آزادی و عدم اعتماد به نیروی شخصی می شود - همه چیز را که برای رشد ، توسعه و زندگی کامل ضروری است از بین می برد.

چگونه مراقبت از کودک را متوقف کنیم؟ با او به عنوان یک فرد مستقل رفتار کنید و نه ادامه دهنده خودتان. خواسته ها ، جاه طلبی ها ، آرزوها و ترس های خود را به او نشان ندهید. بیشتر اوقات این س yourselfال را از خود بپرسید: "اکنون برای چه کسی این کار را می کنم" و "اگر این کار را نکنم چه اتفاقی می افتد." در مثال من با بند ، ما آنها را برای خود می بندیم - زیرا ما عجله داریم. خیلی بهتر است که کودک کمی بیشتر وقت بگذارد و نحوه انجام این کار را به تنهایی بیاموزد.در مورد غذا هم همینطور است. اگر شخصی گرسنه نیست ، نیازی به اجبار فرنی برای او و مادر نیست. بهتر است از رژیم غذایی مناسب و متنوع ، خواب سالم ، یک برنامه روزانه بدون وسایل ثابت و درس های بی پایان مراقبت کنید ، اما با فعالیت بدنی کافی و پیاده روی در هوای تازه برای اشتهای شما.

به یاد داشته باشید ، مراقبت باید مفید باشد نه مضر. مراقب همدیگر باشید و سالم باشید.