2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
به نظر من ، دوگانگی اصلی زندگی ما تقابل زندگی و مرگ با یکدیگر است ، در حالی که این دو موجودیت در تعامل پویای پیوسته هستند و مکمل یکدیگر هستند. زندگی و مرگ ، زنده و مرده ، زنده شدن و مردن ، روز و شب ، روشنایی و سایه ، ما به طریقی یا به طور مداوم در حال تغییر این دو قطب در مقابل یکدیگر هستیم. در حال حاضر ، با خواندن این مطلب ، فرایندهای پوسیدگی و سنتز در بدن شما در حال انجام است ، مرگ برخی از سلول ها و تولد برخی دیگر ، ما واقعی و استعاری هم زنده و هم مرده در یک زمان هستیم ، تنها تفاوت در تسلط است. یکی از مراحل (اما ما می دانیم که در نهایت چه کسی پیروز خواهد شد).
مشکلات زمانی شروع می شوند که ما نتوانیم این واقعیت را بپذیریم که یکی از فرایندها بر خلاف میل ما حاکم است (خوب … همانطور که ما دوست داشتیم) و ما در تلاش خود برای ایجاد کنترل بر روند ، وضعیت ، شرایط و غیره و غیره. مرحله ای از غوطه وری کنترل نشده در این فرآیند ، که ما سعی می کنیم آن را کنترل کنیم. ما حفره خرگوش را در دست می گیریم و هویج را در دست داریم و تصور می کنیم که خرگوشی است که به دیدار ما می آید و با هویج به او اشاره می کنیم. این واقعاً عجیب است ، زیرا به نظر ما واقع بینانه است که همه چیز را تحت کنترل نگه داریم ، ارتباطات برقرار کرده ایم ، مسائل را حل کرده ایم ، به ارتفاعات رسیده ایم ، بسیار ، بیشترین ، بیشترین هستیم و در اینجا به در ضمیر ناخودآگاه ما بسیار سخت است و مجتمع ها و جراحات ما را که به صورت فله از محوطه بیرون می روند ، می گیریم.
مرگ و زندگی ما را متعادل می کند. شما باید آنها را در خود احساس کنید ، باید به آنها گوش دهید ، می توانید به آنها توجه کنید ، زیرا آنها ما هستیم ، فقط از نظر پویایی ، مانند عملکرد موج یک الکترون. اگر مزیتی در یک جهت وجود داشته باشد ، همچنان منجر به مرگ می شود. و به طرز وحشتناکی ترسناک است. و ما می خواهیم با این مبارزه کنیم ، بجنگیم ، از او فرار کنیم ، به او شلیک کنیم ، به او پول بدهیم ، او را فریب دهیم ، اما نه ، این فقط ما هستیم و هر کاری که انجام می دهیم ، این کار را با خودمان انجام می دهیم. ما خود را در دریایی از فراموشی الکل غرق می کنیم ، با ورزش کردن تجزیه را افزایش می دهیم ، خود را با رژیم های غذایی خسته می کنیم ، با پرخوری خود را مانند بادکنک متورم و منفجر می کنیم ، خود را خراب می کنیم ، واقعاً خود را خراب می کنیم ، با این فکر که در حال صرفه جویی هستیم. و به طرز وحشتناکی ترسناک است. و زمانی برای توقف و احساس این که چگونه فرایندها در ما جریان می یابند ، چگونه زمان در پوست ما نشت می کند ، چگونه ذهن ما تحت تأثیر افکار ناشناخته از راه دور قرار گرفته ، وجود دارد.
در مصر باستان خدای Ra و خدا Osiris وجود داشت. خدای اوزیریس که در حال مرگ و تولد ابدی است نماد دوگانگی است ، و خدای Ra ، که برای درخشش ابدی می درخشد و برکت می بخشد ، روح ما ، نیروی زندگی ما در مرگ است. این لحظه بسیار مهم است ، زیرا معنای کهن الگویی از مرگ را به ما نشان می دهد ، یعنی این که با مردن ما دوباره متولد می شویم ، اما برای تولد دوباره ما باید بمیریم. این بسیار ساده است ، اما … به طرز وحشتناکی ترسناک است. و در مواردی که این فرایندها ناخودآگاه پیش می روند ، به عنوان مثال ، در ریزش مو یا در مرگ لایه فوقانی پوست ما ، همه چیز در آنجا خوب است ، و به محض اینکه ما متوجه این واقعیت می شویم که در یک لحظه معین در حال مرگ هستیم ، ما را در حالت وحشت شدید و ترس قرار می دهد و مانع از تولد دوباره ما می شود. و سپس تنها کاری که ما انجام می دهیم این است که با مردن برای مدت بی نهایت در برابر تولد دوباره خود مقاومت کنیم.
