"این روانی رو داری!" پشت این چه چیزی است - دفتر خاطرات به شما می گوید

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

گاهی اوقات ، برای شناسایی یک باور مخرب ، تأیید یا رد حدس های خود ، یا به سادگی راهی را که از طریق آن به دنبال علت یک اختلال یا بیماری روانی می گردید ، کافی است که خود را به صورت سازمان یافته مشاهده کنید.

در زندگی تقریباً هر "مشتری روانی - روانی" چنین دوره ای وجود دارد که متوجه شد چیزی در مورد او اشتباه است ، مورد بررسی قرار گرفت ، مشخص شد که مشکل او از نظر روانشناختی است ، اما … آماده است. به ندرت این امر دقیقاً به این دلیل اتفاق می افتد که فرد نمی داند ارتباط یک بیماری خاص با نگرش ها ، افکار ، رفتار و زندگی او به طور کلی چیست. و یک دفتر خاطرات ساختار یافته از درون نگری می تواند به کشف این ارتباط کمک کند.

بسته به مشکلی که با آن روبرو هستید ، نگهداری چنین مجله ای ممکن است متفاوت باشد. اما تقریباً برای هر اختلال یا بیماری ، چارچوبی که در زیر بیان شده است کار می کند. از آنجا که منظور ما از اختلال و بیماری هر چیزی است ، از حمله هراس یا افکار وسواسی ، گرفته تا اسپاسم خاص ، حمله درد ، کاهش شنوایی / کاهش بینایی و غیره ، می توان همه اینها را با عبارت "علامت" ترکیب کرد. یعنی آنچه شما را آزار می دهد و می خواهید از شر آن خلاص شوید ، ما آن را علامت می نامیم.

قوانین نگه داشتن دفتر خاطرات ساده و در عین حال پیچیده است:

1. در مورد نگه داشتن دفتر خاطرات تصمیم بگیرید. اگر هر از گاهی این کار را انجام دهید ، اطلاعات اشتباه خواهد بود. در مواردی که آمادگی برای به پایان رساندن موضوع وجود ندارد ، شروع به ثبت دفترچه خاطرات فایده ای ندارد.

2. ثبت تظاهرات یک علامت باید فوراً انجام شود لحظه ای که خود را نشان داد آن را به عصر ، 5 دقیقه و غیره موکول نکنید. برای این کار ، دفتر خاطرات (دفترچه یادداشت) باید همیشه همراه شما باشد.

3. هر یک از نکات را به طور کامل به عنوان اولین بار شرح دهید. صرف نظر از تکرار یا عدم تکرار آن (به طور کامل ، با همه جزئیات و جزئیات ، هر فکر و احساسی را در اینجا و اکنون بنویسید ، از عباراتی مانند: "در بالا ببینید" ، "همان" و غیره) استفاده نکنید.

4. با قلم یا مداد بنویسید ، مهمتر از همه با دست

اگر تصمیم به نگه داشتن یک دفتر خاطرات منظم گرفته شده است ، باید یک قلم و یک دفترچه کوچک جمع آوری کرده و آن را روی صفحه پخش کنید. ستون های زیر:

1. تاریخ / زمان

2. مکان (جایی که اتفاق افتاده است - در خانه ، خیابان ، حمل و نقل و غیره)

3. محیط (افراد و موقعیت - چه کسی در کنار شما بود ، چه می کرد ، آنچه در اطراف اتفاق می افتاد)

4. افکار (آنچه آنها فکر می کردند ، تخیلات چه تصاویری می کشد)

5. احساسات (آنچه در بدن احساس می کنید - سوزن سوزن شدن ، خارش ، درد و غیره)

6. دقیقاً در کجای بدن (معده ، سر ، قفسه سینه و غیره)

7. احساسات (نگران چه چیزی هستید ، چه احساساتی را تجربه می کنید - مزاحمت ، ترس ، عصبانیت و غیره)

8. اقدامات (چه اقداماتی را انجام می دهید)

9. پیامدها (چگونه همه چیز به پایان رسید)

هنگامی که دفتر خاطرات ایجاد می شود ، تنها چیزی که لازم است این است که هر بار که "علامت" بدون توجه به شدت آن احساس می شود ، به سادگی آن را پر کنید. اولین تجزیه و تحلیل را می توان زودتر از 2 هفته بعد انجام داد. برای اینکه جهت "کاذب" تعیین نشود ، در بیشتر مواقع دلیل آن نمی نویسم. وظیفه شما تجزیه و تحلیل هرگونه تکرار است.

گزینه هایی برای توسعه رویدادها می تواند متفاوت باشد ، اما اساساً می توان آنها را به موارد زیر کاهش داد:

1. نوشتم و نوشتم ، اما چیزی نفهمیدم و ندیدم. بیشتر اوقات این اتفاق می افتد یا به این دلیل است که فرد قوانین مربوط به نگه داشتن دفتر خاطرات را رعایت نمی کند ، یا به این دلیل که فرد هنوز آماده خلاص شدن از علائم نیست. سپس مکانیزم های دفاعی مختلفی ایجاد می شود و آنچه به نام "من به کتاب نگاه می کنم - می بینم … هیچ چیز" اتفاق نمی افتد. اگر علامت شما نوعی اختلال است که بر حافظه ، تفکر ، توجه و غیره تأثیر می گذارد ، داشتن دفتر خاطرات برای روان درمانگر شما بسیار آموزنده خواهد بود ، بدون کمک او نمی توانید انجام دهید.

2علامت از بین می رود. این اغلب با علائم به اصطلاح باقی مانده رخ می دهد. هنگامی که یک اختلال یا بیماری روان تنی قبلاً عملکرد ارتباطی خود را انجام داده باشد. روزنامه نگاری ساختاری به ذهن ناخودآگاه کمک کرده است که قطعات گم شده را کنار هم قرار دهد و مغز با این علامت از کار می افتد.

3. علامت تشدید شده و مقاومت می کند (شخص بدتر می شود و داشتن دفتر خاطرات بیشتر عذاب می دهد تا سود ، علاقه و غیره). این اتفاق زمانی می افتد که شما در جهت درست حرکت می کنید ، اما یک رویداد آسیب زا در پشت این علامت وجود دارد و مغز شما را با قلاب یا با کلاهبرداری از آن دور می کند. از یک طرف ، خوب است که مغز شما را به طور فعال از تجربیات دشوار محافظت می کند. از سوی دیگر ، اگر اطلاعاتی را که مغز با دقت پنهان می کند تشخیص ندهید و تصحیح نکنید ، این فقط منجر به ایجاد علائم جدید می شود. کار با چنین علامتی می تواند بسیار طولانی باشد ، زیرا درمانگر باید سخت تلاش کند تا بسیاری از مکانیسم های دفاعی که ضمیر ناخودآگاه شما هر بار از آنها استفاده می کند را دور بزند.

شاید همه اینها پیچیده به نظر برسد ، اما باور کنید ، روزنامه نگاری ساختارمند (همراه با سایر تکنیک های روانشناسی درون نگری) مسئولانه ترین و آموزنده ترین روش برای مطالعه ماهیت اختلال یا بیماری روانی است. امتحان کنید ببینید ؛)

برای فرموله کردن یک درخواست خاص برای برخورد با مشکلات روانی ، تمرین توصیف شده در مقاله زیر به شما کمک می کند