چه چیزی به زنده ماندن با سرطان شناسی و سایر بیماریهای جدی کمک می کند؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

بسیاری از مردم می دانند که من "در موضوع" هستم زیرا پنج سال پس از اعلام حکم زندگی می کنم: "مرحله غیر قابل عمل سرطان"

اکنون من در حال بهبودی هستم و این فرد که همزمان با من درمان را آغاز کرده است ، حتی در 5 سال یک بار نیز در حال بهبودی نبوده است ، و با این وجود ، او زندگی می کند زیرا او آن را می خواهد!

درباره او بخوانید:

مطمئناً انواع خاصی از سرطان وجود دارد که در عرض چند هفته جان افراد را می گیرد. این مورد در مورد برادرم بود.

در فوریه 2017 متوجه شدم که او ملانوم دارد. ولودیا در مسکو زندگی می کرد ، و من از طریق تلفن از او خواستم به ماترونا مسکو برود ، اما در صدای برادرم و عدم توانایی خود احساس عدم قطعیت کردم. با پایان گفتگو ، مدت طولانی گریه کردم ، زیرا متوجه شدم که به احتمال زیاد این همه چیز است …

ولودیا در 9 مارس درگذشت. معلوم شد که او از تابستان از بیماری مطلع بوده است ، پزشکان روسی عجله ای برای رسیدگی به سرنوشت ما ندارند. برای برادرش توضیح داده شد که در صورت ابتلا به دیابت نوع 2 و نارسایی قلبی که داشت ، اشعه و شیمی درمانی به او نشان داده نشد و به دلایلی از مبارزه امتناع کرد. من فکر می کنم اگر ولادیمیر فعالیت می کرد و می جنگید ، همانطور که من یک بار در زمانی که از درمان نیز محروم بودم ، چشم اندازهای بیمار را در من نمی دیدم ، او عمر بیشتری می کرد.

من افراد زیادی را می شناختم که تنها مرحله دوم نوع سرطان من بودند ، اما آنها با فروتنی آن را پذیرفتند و رفتند.

یک زن ، که در صف ملاقات با یک متخصص انکولوژی منطقه ملاقات کردم و به معنای واقعی کلمه به پزشکان دیگر رفت ، نیز به سرعت این بیماری را گرفت.

زن پاسخ داد: "شوهرم به من نخواهد گفت که تکان بخورم و در روستای پسوچنی خوش شانس نخواهم شد."

زن با شک و تردید پیشنهاد من را برای رفتن با تاکسی (در آن زمان هنوز معمولی و نه اجتماعی) رد کرد.

چند روز پیش ، یک همکلاسی با یک درخواست متناقض به من مراجعه کرد: برای آشنایی با یک بیمار انکولوژیکی که نمی خواهد کمک کسی را بپذیرد.

علیرغم مشغله زیاد ، موافقت کردم که از یکی از همکلاسی هایم بدون بازپرداخت حمایت کنم و زمانی که نزدیکترین پنجره ها برای ناهار و شام بین مشاوره من و شماره تلفن من وجود دارد ، اعلام کردم.

زن نه زنگ زد و نه نوشت ، اما با خوشحالی به همکلاسی من پاسخ داد:

"بگذار روانشناست خودش مرا صدا کند!"

من را تا آنجا که دوست داری بی رحم در نظر بگیر ، اما من خودم را صدا نکردم.

یک بار من به رایگان به بیماران سرطانی کمک کردم ، اما بعد از آن این کار را متوقف کردم

به دلایل ذکر شده در نشریه:

سرانجام متوجه شدم که شخصی یا مسئولیت تغییرات در زندگی خود را بر عهده می گیرد و سپس جهان با کمک مردم به او کمک می کند ، یا هیچ کس این کار را انجام نمی دهد.

من می خواهم به تفکر جادویی کودک داخلی و در حقیقت اعتقاد به یک معجزه بازگردم

این واقعی است ، تنها در صورتی کار می کند که به خود ایمان داشته باشید.

وقتی در مه 2014 به ماترونوشکا رسیدم ، مسکو تحت طوفان برفی قرار گرفت و تقریباً همه زائران را پراکنده کرد ، بنابراین فقط در 15 دقیقه به آنجا رسیدم. ساعت ها در صف ایستادن ، آن وقت پشتم نمی توانست آن را نگه دارد.

وقتی برای خرید شمع به خدمتکار نزدیک شدم ، او نگاهی حقیرانه به من کرد و گفت که او برای شام می رود. من مجبور شدم وارد خط جدیدی شوم ، که پس از طوفان سریع پرواز ، به طور تصاعدی رشد کرد.

من به این واقعیت عادت کردم که هیچ کس حتی در کلینیک بیمار سرطانی را در من نمی شناسد ، هنگامی که دو پیرزن با آرایش ملایم و کفش پاشنه بلند من را معشوقه رئیس بخش با لباس های غیرنظامی اعلام کردند:

"من در یک زن سالم مستقر شدم."

تا به امروز ، هیچ کس در حمل و نقل راه خود را به من نمی دهد ، در هیچ موردی ، در هیچ کاری نمی رود! بنابراین ، مدارک خود را با خود می برم. وقتی می فهمم که نمی توانم در غیر این صورت تحمل کنم. زن کلیسا با ناباوری به اظهارات من نگاه کرد و اجازه ورود داد.

پ. س … ایمان در معجزه چیست و چه زمانی کار می کند؟ من فکر می کنم شما قبلاً خودتان را حدس زده اید و این نه تنها در مورد بیماری بلکه در هر شرایط دشوار زندگی صدق می کند.