انگشتان را می مکد ، ناخن را گاز می گیرد. استدلال روان درمانگر

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

کودکان و بزرگسالان انگشتان خود را می مکند ، ناخن های خود را گاز می گیرند و می شکنند. بزرگسالان در واکنشها و تلاشهای خود (و اغلب شکنجه) برای "ریشه کن کردن" این عادت تدبیر می کنند.

کودکان در تطبیق و جستجوی شفا ، خلاق و فوق العاده هستند. متأسفانه ، هیچ دستور العمل جهانی وجود ندارد. من چندین جهت برای افکار و جستجوها ارائه می دهم. موارد زیادی وجود خواهد داشت - اما عملی است. این موضوع چند وجهی است و به طرق مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است.

1. مکیدن انگشتان (گوشه های لباس ، در ادامه - سیگار کشیدن امکان پذیر است و غیره) ، جویدن ناخن ها ، شکستن ناخن ها از علایمی هستند که در نگاه اول مشابه هستند ، اما معمولاً علت متفاوتی دارند.

2. این فقط یک "عادت بد" نیست - اینها اقدامات عصبی هستند ، اغلب کاملاً ناخودآگاه ، همیشه کنترل نمی شوند (به ویژه در کودکانی که هنوز مراکز ارادی آنها شکل نگرفته است). کودک این کار را عمداً انجام نمی دهد تا والدین را آزار دهد.

3. در پشت هرگونه چنین عملی یک دلیل عمیقتر وجود دارد - و بزرگسالان ، صادقانه می گویند ، نه حتی به دلیل خود عمل ، بلکه به دلیل "اتهام" - غیرقابل کنترل و مهم ، که آنها احساس می کنند "پشت" اقدامات هستند. (همانطور که والدین نه به دلیل آشفتگی در اتاق نوجوان ، بلکه به دلیل وضعیت درونی نوجوان ، که مخلوط بیرونی را پنهان می کند ، دچار تنش می شوند.)

4- هر عادت ایجاد شده - از مکانیسم های ثابت موجود صحبت می کند - عادت ارتباطات عصبی ما است. زمان می برد تا تغییر کند. و شما باید یک اقدام یا واکنش جایگزین را پیشنهاد کرده و انجام دهید.

5. ما نمی توانیم چیزی را بدون ارائه هیچ چیز در مقابل بگیریم. این قانون اساسی آموزش است. اگر خود را کنار بگذاریم ، مادربزرگ یا پرستار بچه را به جای خود می گذاریم. ما رایانه را بر می داریم - ما یک جایگزین معنی دار ارائه می دهیم - حضور احساسی ما ، یک کتاب…. اگر جایگزینی وجود نداشته باشد ، یک علامت جدید ، احتمالاً جدی تر و در حال حاضر بدنی-جسمانی در این "خلأ" شکل گرفته رشد می کند.

6. هرچه استرس ما بیشتر باشد ، خواسته های بیشتری برای "انجام کاری در مورد آن" وجود دارد - هرچه کودک احساس کند "اینطور نیست" ، احتمال اینکه علائم آن را به چیز دیگری تبدیل کند (به عنوان مثال ، بدون اظهار نظر در مورد آن) بیشتر است. کفایت روشهای "درمان والدین" - کودکی که به او گفته شد که بازوها و آلت تناسلی او با یک "ضربه" دیگر برای خودارضایی پاره می شود - انگشتان مکنده وجود داشت ، هنگامی که والدین تهدید به قطع انگشتان او کردند - شب ادراری شروع شد).

مکیدن

ما اطلاعات زیادی در مورد مرحله رشد دهانی داریم. این زمانی است که کودک نوپا از سازگاری و سازوکارهای بدنی زیادی لذت می برد و توسعه می دهد (به عنوان مثال ، هنگام مکیدن ، سه عصب با مناطق عظیمی از "مرجع" به طور همزمان درگیر می شوند: اعصاب واگ ، سه تایی و نازوفارنکس) از مکیدن شیر از پستان. و دقیقاً در آن زمان و به اندازه نیاز او. هر کودک هنجار خاص خود و همچنین قابلیت های سیستم خانواده را دارد.

این زمان "شفاهی" است ، زمانی که احساس وجود من در کودک نهفته است و نیازهای من توسط جهان برآورده می شود. این زمان برای شکل گیری دلبستگی است - فرصتی برای عموماً در روابط نزدیک ، پذیرش و پاسخگویی به صمیمیت. این زمان برای شکل گیری اعتماد یا بی اعتمادی اولیه در جهان است.

هر فرد نیازها ، درسها و تجربیات خود را دارد. اگر نیاز کودک به دلایل مختلف برآورده نشد ، اگر اتفاق ناگوار در آن زمان رخ داد - کودک می تواند "به طور کامل برآورده شود" - با انتخاب "جایگزین" - یک انگشت ، یک پستانک ، یک مداد ، یک سیگار …

در مکیدن انگشت ، سن را تقسیم می کنیم:

نوزادان و کودکان پس از 3 سال

نوزادانی که در حال تغذیه مختلط هستند ، هنگام بریدن دندان ها ، با مکیدن یک بادامک و انگشت ، کمبود آنها را جبران می کنند یا این فرآیند را بیهوش می کنند. این یک نوع هنجار است ، شما می توانید با آن "کاری انجام ندهید" (اما - یک نقطه ضعف مهم - می تواند به یک عادت تبدیل شود).در این سن ، عدم تماس با سینه با نزدیکی احساسی و واکنش احساسی و تماس بدن جبران می شود.

با کمک مکیدن ، افراد مسن و بسیار بالغ احساس حضور یکی از مهمترین افراد (آنها خلاء مادر و پدر را پر می کنند) ، ایمنی و استرس روحی را از بین می برند.

آنها واپس می روند - زمانی که زمان حال بسیار پرتنش است به گذشته بازگردید.

برای تنها فرزندان خانواده - فرصتی به این شیوه عجیب برای استراحت از تماس های بیش از حد (در مدرسه و مهد کودک).

نیاز: ایمنی ، اعتماد به مادر ، رفع استرس اضافی ، بازگشت به نزدیکی و حساسیت. برای بازیابی حس اهمیت در حالی که به جوانتر حسادت می کنید. انتقادپذیری ، کنترل خود را کاهش دهید ، از فشار انتقادپذیری ، کنترل ، کمال گرایی - خود و والدین خود خارج شوید.

چه باید کرد:

1. منبع عصبی شدن را بیابید - ناامنی.

2. دقت و ارزیابی احتمالی را کاهش دهید.

3. تماس های بدنی بیشتر ، ماساژ ، بازی های بدنی ، به ویژه آغوش و همه چیز که شبیه آغوش است - آغوش یک نمایش از "رحم" است ، بازی های پنهان کاری ، هالابودا و غیره. بچه ها بازی کنید

4- ماندالا ، خانه بکشید ، چیزی بسازید که حس محدودیت ایجاد کند. زیر پوشش بازی کنید.

5. از کاه ، از کاسه نوشیدنی نوشیدنی بدهید.

6. پختن غذا با هم.

7. گاهی اوقات یک روش متناقض کار می کند - مکیدن انگشت شست نه تنها مجاز ، بلکه واجب است. من نسخه ای با مهر نوشتم - روز دوشنبه از ساعت 15 تا 15:15 برای ضربه زدن به انگشت شست دست راستم. سه شنبه - از 16 تا 16: 15 - مکیدن انگشت اشاره دست چپ و غیره. برای والدین این یک آزمایش جدی است ، برای کودکان - روان درمانی متناقض.

8. با آب و در آب بازی کنید.

9. با رنگ انگشتان رنگ کنید.

سوالات عجیب برای بزرگسالان:

کودک مبتلا به این علامت اغلب بیش از حد مسئول و حساس است ، می ترسد به دیگران صدمه بزند ، "اشتباه" می گوید ، توهین می کند ، خجالتی است ، از خود انتقاد می کند. او اغلب مسئولیت احساسات والدین خود را بر عهده می گیرد. می ترسد آنها را ناراحت کند ، می ترسد اشتباه کند ، انتظارات را برآورده نمی کند. گاهی اوقات می تواند ملایم و مبهم صحبت کند. نه گفتن برایش سخت است.

تکانه های تهاجمی طبیعی را سرکوب می کند. اغلب او نمی تواند آنچه را که می خواهد و نمی خواهد بگوید. به خود اجازه ندهید اشتباه کنید. آرامش سخت است. پشت ممکن است خم شود ، گویی بار روی شانه ها است.

اغلب احساس ترس و احساس گناه می کند. در جویدن ناخن ، کلمات سرکوب شده ، انتقاد از خود ، کنترل آشکار می شود. نقاطی در بستر ناخن وجود دارد - پیش بینی مراحل مختلف توسعه ما. گاهی اوقات "نقطه تحقق ، تولد" کودک را "تحریک" می کند ، می چیند یا گاز می گیرد … همان کودک ممکن است دچار حنجره مکرر ، لوزه ، برونشیت شود.

چه باید کرد:

1. فشار را کاهش دهید. از بین بردن مسئولیت کودک در قبال احساسات و زوزه نافرجام او.

2. آموزش دهید و اجازه دهید نه بگویید.

3. تحریک برای انتخاب خود و تشویق به انتخاب آن.

4. اشتباهات خود را با خنده در میان بگذارید.

5. خودش "رها" می کند و به شما اجازه می دهد گول بزنید و شادی کنید.

6. بازی های شبه تهاجمی (جایی که "تخریب" وجود دارد) انجام دهید. با دهان خود مانند سگ دستمال بکشید ، غرغر کنید ، به یکدیگر پارس کنید ، ترقه ها را بخورید ، سیب ها را فشار دهید.

7. بخوانید ، فریاد بزنید ، در هر خلاقیت ظاهر شوید ، از لوله به هدف تف کنید.

8. مجسمه سازی از خاک رس ، پلاستین ، بازی با ماسه جنبشی ، غلات ، ریختن مایعات.

9. ماساژ بدن و دست.

10. بازی های نقش آفرینی کنید ، به استودیوهای تئاتر بروید.

11. اجازه دهید آنها بگویند "مال من!"

+ همه چیزهایی که هنگام مکیدن انگشتان نوشته شده است.

سوال عجیب برای بزرگسالان:

شکستن ناخن

شکلی از تجاوز و بازتاب مجدد ، سرکوب انگیزه های تهاجمی و مخرب ، مقاومت در برابر فشار. واکنش به تنبیه بدنی ، احساس گناه دردهای جسمی یا جراحت ، احساس حقارت ، ناتوانی در دفاع فیزیکی از مرزها ، قلمرو آنها ، ترس از تنبیه بدنی ، نیاز به لطافت و صمیمیت فیزیکی ، تنبیه خود برای خودارضایی یا اقدامات "ممنوع".

چه باید کرد:

یکینه گفتن را بیاموزید و بیاموزید.

2. در سطح بدن ، از مرزهای خود دفاع کنید - از قلمرو خود دفاع کنید.

3. حق واژه "معدن" را بدهید.

4. اجازه دهید خودنمایی کنید.

5. کاغذ پاره کنید ، با ماسه ، خاک بازی کنید ، با مداد رنگی بکشید ، جانگا بازی کنید ، از انگور ببافید.

6. بازی ها: بوکس ، بولینگ ، شهرهای کوچک ، دارت ، مبارزه با بالش ، "در چاپاوا".

7. طبل بزنید.

+ همه چیزهایی که قبلاً نوشته شده بود.

سوالات عجیب برای بزرگسالان:

البته هر فرد و فردی علائم و علل خود و شدت این علائم و علل را دارد. البته ، روانشناسان همه چیز را پیچیده می کنند و بدون آنها ، چند نسل بزرگ شده اند. و البته ، به جای همه چیزهایی که نوشته شده است ، راحت تر فریاد می کشید ، انگشتان دست خود را با رنگ سبز درخشان می مالید. خوب بزرگ شدن

سوتلانا رویز