بالاترین ما قبل از ما متولد شده است

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

اشکال غیرمعمول استکبار ، از کودکی القا شده است

از کودکی به ما آموختند که استکبار بد است. افراد متکبر غالباً در اندازه خود مبالغه می کنند ، سعی می کنند بزرگتر باشند و دیگران را با حقارت نگاه می کنند. ما می دانیم که استکبار چگونه است و نمی خواهیم متکبر باشیم.

اما استکبار پنهان وجود دارد که باوقار و زیبا به نظر می رسد. و ما نیز از کودکی به آنها آموختیم ، این یک تناقض است.

به ما آموختند که به خاطر دیگران فداکاری کنیم. ما می دانیم که باید دیگران را ببخشیم.

اینها اشکال غیر آشکاری از همان استکبار هستند و آگاهی از آنها بسیار مهم است.

غرور قربانی

اغلب اوقات می توانید با افرادی ملاقات کنید که تمام زندگی خود را وقف اطمینان از خوشبختی فرزندان خود کرده اند. چرا مغرورند؟ زیرا وقتی شخصی خود را به نفع دیگران تسلیم می کند ، اندازه آن چند برابر می شود. گاهی اوقات این اندازه ها آنقدر وسیع است که افراد دیگر حتی نمی توانند به آنها نزدیک شوند. و گاهی اوقات فرزندان قربانی نمی توانند بیایند ، زیرا دیگر نیازی به فداکاری ندارند.

مراقبت از کودکان برای مادر یک ویژگی عالی است. اما این مشکل زمانی ایجاد می شود که کودکان از فرصت مراقبت از خود و او محروم شوند.

وقتی والدین از مراقبت از کودکانی که به اندازه کافی بالغ هستند و مراقبت از خود را انجام می دهند ، عصبانی است ، از قدرت خود استفاده نمی کند. واقعیت مردانگی او به پسر اختصاص داده نمی شود و واقعیت زنانگی او به دختر اختصاص داده نمی شود. والدین به سادگی متوجه این امر نمی شوند ، زیرا در کودکان خود افراد درمانده کوچکی را می بینند.

دلیل قانونی مراقبت از این والدین بیماری است. برای کاهش اندازه و درخواست مراقبت ، این افراد باید بیمار شوند!

اومانیسم شبه بخشنده

این شکل این است که افراد خود را به خاطر دیگران فدا می کنند و اعمال خود را نسبت به آنها می بخشند. به عنوان یک قاعده ، کسی که به طور اساسی بزرگتر از کسی است که بخشیده شده است می تواند ببخشد. و به عنوان یک قاعده ، کسانی که بخشیده می شوند از این فرصت برخوردارند که مسئول اعمال خود باشند.

بنابراین مادر به پسرش که هرچقدر که دوست دارد به او سر نمی زند می گوید - من شما را می بخشم. این چیزی است که معلم مهد کودک به کودک گناهکار می گوید. بنابراین رئیس به زیردست می گوید: "من شما را می بخشم ، اما دیگر این کار را نکنید".

در این پارادایم ، شخص دیگری که مرتکب اشتباه شده است یک کودک باقی می ماند. او بخشیده شد ، چرا مسئولیت را به شیوه ای بالغ بر عهده می گیرد؟

به طور کلی ، مردم می توانند مسئولیت اقدامات خود را بر عهده بگیرند. احترام اساسی برای دیگران این است که آنها می توانند اشتباه کنند و مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرند. لازم نیست بزرگتر شوید و آنها را ببخشید.

اما خطرناک ترین شکل استکبار این است که تصمیم بگیرید بزرگتر از زندگی خود هستید.

عبارت "من استاد زندگی ام هستم" اشکالی ندارد. بد زمانی شروع می شود که خود را بزرگتر از خود زندگی بدانید و فکر کنید می توانید از ابتدا تا انتها آن را مدیریت کنید.

بیشترین چیزی که می توانید به دست آورید اهداف محلی یا عادت های شکل گرفته است ، اما زندگی بسیار کمتر از آنچه فکر می کنید قابل پیش بینی است.

برای بزرگتر شدن ، باید کوچکتر شوید.

گاهی اوقات ، برای قوی تر شدن و عاقل تر شدن ، باید تسلیم آنچه بزرگتر از شماست شوید. ساده ترین کار این است که در روان درمانی تسلیم شوید ، بیشتر و کمتر شوید و خود را به عنوان هر کس دیگری بپذیرید. به خصوص.