گوش می دهید یا می شنوید؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

روزی روزگاری مردی به من گفت:

- به من گوش کن!

به هر حال ، او رئیس یک شرکت بزرگ است و از معنای این عبارت بسیار دقیق استفاده کرده است.

در مورد بیانیه وی چنین عبارتی وجود دارد:

ما به یک چیز فکر می کنیم ، چیز دیگری می گوییم و شخص سوم را می فهمد.

وقتی اطلاعات را دریافت می کنیم چه اتفاقی می افتد؟

تجربه خود من ، تجربه دیگران ، افکار در ذهنم معلق است ، دانش کتابها ، موقعیتهای مختلف مشابه به ذهن می آید. و به جای شنیدن یک شخص ، اطلاعات او را با اطلاعات درون خود جایگزین می کنیم.

شنیدن گفتگو یک هنر کامل است. این بدان معناست که تا حدی خود را از آن قسمتی از خود جدا کنیم که همه چیز را همانطور که هست گوش می دهد و می پذیرد. تا حدودی یک صفحه خالی باشد. برای پذیرش اطلاعاتی که طرف مقابل می دهد ، تنظیم کنید. آماده باشید تا به شکلی که او به ما مراجعه کرده است به او نگاه کنید. و تنها پس از آن ممکن است همه آن بخشهایی از ما را که دیدگاه خود را از اطلاعات دریافتی نشان می دهند ، به هم متصل کنیم. تا نظر خود را بر آن تحمیل کنید.

من فکر می کنم تا حدی مردم را قطع می کنیم زیرا به مکالمه توجه نداریم. شخص صحبت می کند ، و طرف مقابل از قبل نظر خود را در مورد کلمات خود دارد. به جای افکار گوینده ، جذب افکار خودش می شود. البته ، او می خواهد سریع آنها را صدا کند. در نتیجه ، او حق صحبت تا آخر را نمی دهد و شروع به صحبت در مورد خود می کند.

چقدر می توانید در چنین شرایطی گفتار را بشنوید؟ آیا ایده گوینده به ذهن شنونده می رسد؟

به طور مشابه ، ما نمی توانیم احساسات شخص دیگر ، احساسات او را در مورد رویدادهای زندگی بشنویم. اوضاع را از چشم او ببینید. و تا حدودی ما نگرش شخصی طرف مقابل را نسبت به برخی حوادث بی ارزش می کنیم.

هر چند وقت یکبار مخاطب چنین جملاتی را به شما می گوید: "خوب ، مبالغه نکن ، اوضاع آنقدرها هم آنجا نیست" ، یا "بیا ، باید شکایت کنی ، ببین حال دیگران چگونه است" ، یا "خوب ، این چیزی نیست مناسب شما نیست ، همه آنها بسیار زیاد هستند ، می توانید به آنها حسادت کنید؟ " در این مورد به مواردی اشاره می کنیم که ما چیزی را می گوییم ، و در پاسخ به ما در مورد غروب زیبا ، دلفین ها در اقیانوس آرام یا چیزی شبیه به آن گفته می شود. آیا چنین مواردی داشته اید؟

اما ما نقش ها را تغییر می دهیم. امروز ما نمی توانیم بشنویم و فردا ما نمی توانیم شنیده باشیم. اما در عین حال ، ظاهراً همه با دقت گوش می دهند. بشنوید ، مساوی نیست که بشنوید! با گوش دادن ، ما سومی را می فهمیم ، چیزی از خود ما. گاهی اوقات ما طرف مقابل را حدس می زنیم یا به آن بسیار نزدیک هستیم و گاهی با سوء تفاهم خود ناامید می شویم. با گوش دادن ، گاهی اوقات مانند "کور و ناشنوا" صحبت می کنیم و در چنین گفتگویی توافق بر سر چیزی بسیار دشوار است. با گوش دادن ، ما از قبل می دانیم که عزیزمان چه چیزی می تواند به ما بگوید. اما هر روز افکار ما تغییر می کند و فردا ما متفاوت فکر خواهیم کرد. با گوش دادن ، خطر از دست دادن تماس منحصر به فرد با گفتگو ، که بعداً به گفتگوی فرمول تبدیل می شود ، وجود دارد.

بسیار مهم است که به شیوه ای که می شنوید گوش دهید. به هر حال ، ما قبلاً افکار خودمان را می دانیم. و ما همیشه زمان داریم تا آنها را صدا کنیم. و همیشه فرصتی برای شنیدن صحبت های طرف مقابل وجود ندارد. و از بسیاری جهات آن را به خود نمی دهیم.

آیا بین شنیدن و شنیدن فرقی برای شما وجود دارد؟