2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
دنیای مدرن مملو از بازی است … بازی های رایانه ای …
ما از گاراژها می پریدیم ، آتش می زدیم ، سوراخ هایی را در برف ها حفر می کردیم. هنگام بازگشت به خانه با سرخ شدن ، اشتهای وحشیانه ، کبودی و سایش ، وقفه یکدیگر را قطع کردند ، آنها از والدین خود در مورد سوء استفاده خود گفتند.
در حال حاضر بچه ها ساکت هستند ، "مطیع" هستند ، با والدین خود دخالت نمی کنند ، پشت کامپیوتر نشسته اند … زندگی به صورت مجازی اتفاق می افتد … اگر تلفن هوشمند ، رایانه یا رایانه لوحی در دسترس نباشد ، این کودکان انجام نمی دهند می دانند با خود چه کنند
در مواجهه با واقعیت ، آنها در حال از دست دادن هستند: چگونه زندگی کنند ، چگونه ارتباط برقرار کنند ، چگونه مشکلات را حل کنند ، از بن بست خارج شوند … واقعیت مجازی او یک قهرمان است!
کودکان با انجام بازی های واقعی در زندگی روزمره رشد و تکامل می یابند. بازی یک روش تجمعی برای توسعه مغز است. مهارت های بازی به فرد کمک می کند تا انواع فرصت ها ، سناریوهای زندگی را ببیند و به راحتی راه حلی را حتی از بن بست ها پیدا کند.
بازی های زیادی وجود دارد ، هر نوع بازی مهارت های خاصی را توسعه می دهد.
تنظیم بازی
به شما می آموزد که احساسات را بشناسید ، بیان و کنترل کنید ، ارتباط عاطفی برقرار کنید. آنها از همان روز اول زندگی شروع به بازی با کودک می کنند. یک فرد بالغ کودکی را در آغوش گرفته ، به چشمان او نگاه می کند و صداها ، لغزش ها و زمزمه ها ("guli-guli") را بر زبان می آورد. کودک در پاسخ صدا می گوید و مادر (پدر ، مادربزرگ …) همراه او بازی می کنند. به نظر می رسد برای پدران جدی "بزرگسال" این رفتار مادر با فرزند یک شغل "احمقانه" است. اما در واقع ، توسعه حوزه عاطفی به این شکل است. آن دسته از کودکانی که با آنها "زیر پا" بوده اند "سرمازده" ، گوشه گیر ، از نظر احساسی سرد ، بی تفاوت بزرگ می شوند.
بازیهای بدن-حرکتی
برای شکل گیری مهارت های بدنی ، واکنش ، هماهنگی ، احساس تعادل ضروری است. به فرزند خود کمک کنید تا بچرخد ، بپرد ، بدود … در فرایند فعالیت بدنی ، مغز شکل گرفته و توسعه می یابد.
بازی با اشیاء
هرگونه دستکاری در اشیاء ارتباطاتی بین سلول های مغزی ، مرکز گفتار و مهارت حل مسئله ایجاد می کند! یکی از انواع این بازی ها مجموعه سازه است. در دوران کودکی ، همه چیز انجام می شود - از هرم گرفته تا موزاییک ، از دکمه ها ، قاشق ها تا یک قابلمه. با کودک خود مدل سازی و نقاشی را تمرین کنید.
بازی های اجتماعی
- یادگیری نقشهای اجتماعی و تعامل در بازی با سایر کودکان یا بزرگسالان: در مورد موضوع - شما پدر خواهید شد ، و من مادر خواهم شد. بیایید دکتر و بیمار بازی کنیم و غیره
- در بازیهای "خشن" ، جایی که آنها دست به دست می شوند ، فشار می آورند ، بیرون می زنند ، مهارت کنترل احساسات خشن ، مفهوم صداقت و احساس هنجارهای اجتماعی شکل می گیرد (می توانید کف بزنید ، نمی توانید چشمان خود را بیرون بیاورید).
- تعطیلات بازی از نوع "نان" یادگیری جشن گرفتن مشترک هر رویدادی ، دریافت و به اشتراک گذاری شادی است. جشن ، به عنوان فرآیند تقدیم یک رویداد مهم ، آن را به ویژه ارزشمند می کند.
بازی تخیل
یک بازی که در آن کودک شخصی یا چیزی را به تصویر می کشد ، برای توسعه مهارت درک افراد دیگر ، شکل گیری همدلی ضروری است.
بازی روایی
هرگونه داستان یا روایتی که به رویدادها اجازه دهد به عنوان زنجیره ای از تصاویر به هم پیوسته ارائه شوند. بازی های داستانی به شما امکان می دهد جهان را به طور کلی درک کنید ، جایگاه خود را در جهان ، افق ها و قابلیت های شخصی خود را گسترش دهید.
بازی دگرگون کننده
در طول روند بازی ، می توان موقعیت هایی را که در زندگی ایجاد می شود و واکنش های روانی معمولی شرکت کنندگان را مشاهده کرد. الگوهای روانشناختی شناخته شده در بازی به شما این امکان را می دهد که نقاط قوت خود را بشناسید و درس هایی بیاموزید که درک شما را از نحوه عملکرد آن در سطوح جسمی ، احساسی ، روحی و روحی عمیق تر می کند. در طول بازی ، می توانید دیدگاه جدیدی در مورد مسائل و موقعیت های زندگی ایجاد کنید ، نگرش ها و باورهای قدیمی را روشن کنید و نحوه واکنش خود را تغییر دهید. بازی دگرگون کننده افق و چشم انداز شما را نسبت به چیزها گسترش می دهد.
توصیه شده:
بیا با هم بترسیم
پتیا از تاریکی می ترسد. پتیا به مادرش می گوید: - آیا می توانی ، مادر ، در نور بخوابی؟ اجازه دهید آتش تمام شب بسوزد. "مادر پاسخ می دهد:" نه! - کلیک کنید - و چراغ را خاموش کنید. آرام و تاریک شد. باد تازه ای از پنجره می گذشت.در تاریکی پتیا انسان را روی دیوار دیدم.
به خود دروغ نگو ، نزدیکتر بیا
فرسودگی احساسی یک متخصص کمک کننده. مشاهده یک پدیده نادیده گرفتن وضعیت درونی ما ، نه توانایی دیدن آنچه در ما می گذرد و سن روانی و روحی ما چقدر است ، نه تمایل به فکر کردن در مورد آن ، بدون تلاش برای پیدا کردن اول از همه ، ما فکر می کنیم (خودمان را تصور کنیم) همه چیز را در زندگی درونی خود با خیال راحت داشته باشیم.
بازی می کنم یا با من بازی می شود؟ (قسمت 1)
آیا تا به حال فکر کرده اید که ما چقدر بازی های روانی انجام می دهیم؟ و چرا ما این کار را می کنیم؟ بازی های روانشناختی به طور خودکار اتفاق می افتند ، آنها به ما اجازه می دهند از مشکلاتی که در ایجاد روابط صمیمی واقعی با آن روبرو هستیم اجتناب کنیم.
بازی و اسباب بازی
بسیاری از بزرگسالان معتقدند بازی فقط سرگرمی است که هیچ ارتباطی با فعالیت های جدی در زندگی بعدی کودک ندارد: مطالعه ، آماده سازی درس ، تسلط بر یک تخصص. اجازه دهید به یک سوال بسیار مهم پاسخ دهیم: چرا یک کودک به بازی نیاز دارد؟ 1. تکامل فرد در فعالیت او صورت می گیرد .
زندگی مانند یک بازی است ، بازی مانند زندگی است
بازی یک حالت زندگی است ، یک انتخاب ابدی است ، حدس زدن ، فرد یا زوج ، تابه یا گم شده . ما در کودکی بازی می کردیم و بدون اینکه بدانیم نیاز خود را به بازی به بزرگسالی کشاندیم. در حین انجام بازی های بزرگسالان ، ما سناریوهای دوران کودکی خود را اجرا می کنیم و ناخودآگاه سعی می کنیم آنچه را که برای کمال صداقت و رضایت بیشتر از آن کم داریم ، بدست آوریم.
