پیری در سایه بازتاب هنری پژمردگی

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-12 20:57

اما اکنون زمان مرگ او فرا رسیده است - هم روی صحنه و هم در جهان. همه چیزهایی که او زندگی می کرد جلوی چشمش می ایستد. نگاهش واضح است. او می داند که ماجراجویی او طاقت فرسا و بی نظیر است. او می داند - و آماده مرگ است. سرپناه هایی برای کمدین های مسن وجود دارد

A. کامو. "اسطوره سیزیف"

موضوع کهنسالی یکی از موضوعاتی است که در اثر بهمن "ضد عصر" به سایه رانده شده است. این موضوعی است که تماس با آن دشوار است.

برای ذهن سخت است: آیا فقط می توان س ofال معنای زندگی محدود انسان را به طور منطقی حل کرد؟

از نظر احساسی سخت: چگونه وحشت نابودی تنها کسی را که در احساسات و احساسات به ما داده شده است تحمل کنیم؟

موضوع سالمندی تنش اساسی و وجودی زندگی انسان را تعیین می کند. این ناحیه ای است که اکثر مردم نمی خواهند و نمی توانند به آن نگاه کنند ، یا هر از گاهی با نگاهی احساسی و تیزبین به آن نگاه می کنند و در افراد مسن فقط "فقیرهای فقیرانه" را می بینند. احساسات ، با دیدن چهره واقعی سالمندی ، در را محکم می بندد ، یک ستون می سازد و اولین خروس را می ترساند تا ارواح نامناسب را بترساند.

انکار این موضوع هم در سطح خرد و هم در سطح کلان آشکار است. در واقع ، این یک بار سنگین برای روح و جسم است ، اما صرف نظر نکردن ، کنار گذاشتن ، نگه داشتن این موضوع در یک منطقه حاشیه ای به معنای عدم پذیرش خود به عنوان یک شخص واقعی است.

شخصاً ، این موضوع من را تحقیر می کند ، می ترساند ، جادو می کند ، مسئولیت می خواهد ، احساسات را تیز می کند و به اعماق بشریت می انجامد. در حالی که مشغول روانشناسی انسان هستید ، غیرممکن است که به این پرتگاه شکافی که هیچکس از آن بازنگشته است نگاه نکنید. موضوع سالمندی ، به هر نحوی ، در فعالیتهای مشاوره ای و روان درمانی ظاهر می شود: این ترس از پیری خود و ترس از پیری والدین و ناتوانی در درک پیرمرد و دقیق بودن افراد مسن است. والدین و تمایل افراد مسن برای درک فرزندانشان. وقتی کهولت سن خود را ترک می کند ، مشخص می شود که چه وحشت غیرقابل تحملی او را در آنجا نگه داشته است. به گفته کریستوا ، این اتاق تاریک نیاز به بازسازی دارد. کهنسالی در عصر زندگی روزمره جوان و پرخاشگرانه - در مورد آن چه می دانیم؟ ما چه نوع پیرانی خواهیم بود؟ آیا اینستاگرام از عکس های فک متحرک استقبال می کند؟

تحقیق و علاقه به موضوع سالمندی برای من از مدتها پیش آغاز شد ، در سنی که "هنوز برای فکر کردن درباره آن زود است". و شاید من خیلی زود اولین نمایش Cassavetes را تماشا کردم و یکی از اولین ضربه ها را در روده ترس اولیه احساس کردم. به همین دلیل است که او یک شاهکار است ، نه تنها برای تماشای پیر شدن "آنها" ، بلکه احساس می کند که این به من مربوط می شود.

کاساوتس اعتراف کرد که در حال فیلمبرداری درباره آن است

واکنش انسان به پیری ؛ چگونه می توان برنده شد در حالی که جذابیت قبلی نیست ؛ هنگامی که هیچ اعتماد قبلی به خود و توانایی های خود وجود ندارد.

"وقتی هفده ساله بودم می توانستم هر کاری را که می خواستم انجام دهم. خیلی راحت بود. احساسات من تقریباً در ظاهر بود. "میرتل (جینا رولندز) شخصیت اصلی می گوید.

در هفده سالگی ، احساسات خنثی می شوند و انرژی عمدتاً به لطف ایمان کور از مرزها بیرون می زند: "مرگ چیزی است که برای دیگران اتفاق می افتد." هنگامی که بیش از چهل سال گذشته است ، تجربه از چیز دیگری صحبت می کند.

بازتاب هنری مدرن در موضوع سالمندی ، شاید برای کسی ، بستری برای حذف این موضوع از سایه خود و دلیلی برای تأمل شود.

در مجموعه ای از عکسها ، نیتا ورا با تمایل به دیدن رابطه پدر و مادر با چشم خود ، که ورا در شرایط خاص قرار می دهد ، تحت فشار قرار گرفت تا متوجه شود عکسهای به دست آمده نشان دهنده شکل خاصی از خود است. پرتره ای با آمیزه ای از بی تفاوتی و بی رحمی ذاتی در روابط آنها.

جوآن زیمل به سنت تقریباً پنجاه ساله خود در کاوش در بدن خود ادامه می دهد.بنابراین ، سالمندی از زمینه تحقیقاتی هنرمند جدا نیست ، زیرا در یک فعالیت خلاقانه طولانی مدت ثبت شده است ، که آن را تنها به یکی از مراحل زندگی تبدیل می کند. استعاره هنرمند این است که پیرمرد در جهان پراکنده شده است ، مانند گرد و غبار بر اقیانوس.

سالخوردگی در مارن کلارک دارای ویژگی های مختلف آرامش است: یک اتاق خواب ، یک میز بزرگ خالی ، روشن کردن آتش در شومینه ، خوابیدن در ساحل دریاچه ، ساحل دریا. کلارک می گوید در امور روزمره فراموش می کند که زمان در حال تمام شدن است و همه چیز محدود است. و این تصاویر برای یادآوری این مورد لازم است.

مجموعه مادربزرگهای من میوا یاناگی عکس هایی است که بر اساس ایده های دختران مختلف در مورد زندگی آنها در پنجاه سال طراحی شده است. این ایده ، در محل اتصال هنر و بررسی جامعه شناسی ، تصویر یک دوران پیری ایده آل را می سازد.

علیا چاپین دیدگاه رایج درباره سالمندی را زوال می داند. او بدنهای زیادی را نشان می دهد که غرق در شادی هستند ، که یادآور جشن های دیونیسی است ، و پرتره های تک و گروهی لذت را نشان می دهد. سالمندی چاپن دوره ای است که در نهایت می توانید از کمال زندگی لذت ببرید.

دفتر خاطرات عکس فیلیپ تولدانو به پدرش اختصاص دارد که از اختلالات حافظه کوتاه مدت رنج می برد. تصاویر ، تا حدی خنده دار ، تا حدی غم انگیز ، داستان نجات از تنهایی را به تصویر می کشد: یک پدر تنها توسط پسرش دیدار می کند و غروب آفتاب او را ثبت می کند. این عکسها که بر اساس ایده بازدید به معنای وسیع کلمه است ، آنها را بیانگر قلبی گذرا بودن زمان می کند.

کارینا بغداساریان ، سالمندی را به تصویر می کشد که در هر چین و چروکی صادق است ، بدون تزئین.

امیلی استین با پروژه "سلام ، من نورا هستم" جامعه را به چالش می کشد. نورا 73 ساله خود را مقابل دوربین آزاد می کند ، گویی می گوید نمی خواهد خسته شود و سبک زندگی کلیشه ای یک بازنشسته را اداره می کند. در حالی که این مجموعه برای نشان دادن باز بودن و سرگرمی طراحی شده است ، نورا به الگوهای جذاب عکسبرداری متصل می شود. با این حرکت ، اشتاین علاقه ما به ظاهر را نشان می دهد و در عین حال سعی می کند کلیشه های مربوط به یک زن در سن بازنشستگی را از بین ببرد.

نگاه کارلوس سائورا به پیرمردها در تمام فیلمهای زیبای او مملو از عشق انسانی است. با نگاه کردن به افراد مسن ، دوست داشتن آسان تر می شود و درک اینکه شما نیز دوست دارید آسان تر می شود.