روانشناس خسته کننده نظارت. هویت روان درمانگر

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

نظارت یکی از روشهای کلیدی و مهمترین م componentلفه در تربیت روانشناسان عملی و روان درمانگران است. بسته به مدرسه روان درمانی ، رویکردهای نظارت متفاوت است. به عنوان مثال ، الگوی نظارت روانکاوی بر خود درمانگر متمرکز است ، در حالی که رفتاری شامل آموزش مهارت های کلیدی است.

توجه به الزامات انجمن های حرفه ای برای اعضای آنها این است که در طول تجربه برنامه های آموزشی و در تمرینات بیشتر خود ، چندین ساعت نظارت را در تجربه خود داشته باشند.

نظارت اولیه

به نظر من ، این مهمترین روشی است که به تشکیل متخصص کمک می کند. در اینجا هویت سالمی از روان درمانگر توسعه داده می شود و به دست می آید که دستیابی به آن بسیار مهم است. هویت حرفه ای ، به عنوان بخشی از خودپنداره ، به یک سیستم مختصات تبدیل می شود که در آن تجربیات حرفه ای و شخصی یک متخصص تفسیر می شود.

فرآیندهای انجام شده با روانشناس در طول آموزش وی در مهارت حرفه ای را می توان به چندین مرحله اصلی تقسیم کرد ، که هر یک از آنها مرحله به مرحله ، متخصص را به سمت شخصی سازی ، شکل گیری هویت و سبک حرفه ای سوق می دهد. هر مرحله اضطراب های خاص خود ، مشکلات ایجاد روابط با مشتریان و پویایی روابط خود با سرپرست را دارد. غلبه بر مشکلات ، روند رشد حرفه ای است و سرپرست ، با مشارکت شایسته خود ، این فرایند "بلوغ حرفه ای" را تضمین می کند.

وینیکوت درمورد "یک مادر به اندازه کافی خوب" از "محیط حمایتی" صحبت کرد. توسعه هویت کودکان با توانایی بزرگسالان برای انطباق با نیازها ، توانایی ها و قابلیت های متغیر کودکان ارتباط تنگاتنگی دارد. این دیدگاه کاملاً مدل مجموعه اصلی نظارت و فرآیند رشد روان درمانگر یادگیرنده را توصیف می کند ، جایی که سرپرست با نیازها و توانایی های متغیر تحت نظارت سازگار می شود. بنابراین ، در مراحل مختلف پیشرفت حرفه ای ناظر ، سرپرست وظایف متفاوتی خواهد داشت.

با فکر کردن در مورد مراحل و حتی جستجوی راه حل های آماده در گوگل (چرا خودم دوباره چرخ را اختراع می کنم؟) ، همه چیز را به 6 مرحله اصلی روان درمانگر کاهش دادم:

1. پیش بینی

یک نئوفیت تمیز و بدون عارضه ، با ایده های زیادی در مورد این حرفه ، و اغلب آن را عاشقانه می کند. این مرحله از دوران دانشجویی شروع می شود و در اولین ملاقات با اولین بیمار به پایان می رسد. اگر مشخصه ای را ارائه می دهید ، در اینجا متخصص اضطراب و هیجان گسترده ای دارد. از یک سو ، یک تازگی هیجان انگیز وجود دارد ، از سوی دیگر ، یک احساس ناراحت کننده با عدم وجود یک هدف حرفه ای خاص همراه است. در این مرحله ، نقش سرپرست بسیار شبیه به والدین یک نوزاد تازه متولد شده است ، که در آن تأمین ایمنی کافی و پاسخ همدلی عمیق بسیار مهم است.

2. شناسایی

این مرحله از توسعه با اولین کار با مشتری آغاز می شود. این مرحله معمولاً "بدون درد" ادامه می یابد و زمانی پایان می یابد که متخصص تأثیر خود را بر روی مشتری متوجه شود.

3. اعتیاد

این مرحله با حرکت یک متخصص از انفعال به وابستگی نسبی به سرپرست و فعالیت بیشتر مشخص می شود. مسئولیت فرایند روان درمانی چندین برابر می شود. درک می شود که متخصص می تواند بر بیمار تأثیر بگذارد. در این مرحله ، نئوفیت شروع به نوسان می کند از این که توانایی های خود را بیش از حد ارزیابی می کند و آنها را دست کم می گیرد. احساس قدرت مطلق به جای احساس گناه برای کارهایی که ظاهراً می توانست انجام دهد و انجام نداده است ، جایگزین می شود. در صورت نیاز به بستری شدن بیمار در هنگام درمان ، احساس گناه بسیار قوی در یک روان درمانگر مبتدی ممکن است ایجاد شود.

این مرحله خطرناک ترین است.تعداد کمی از متخصصان در آن گیر می کنند ، وابستگی خود را به نظارت ایجاد می کنند ، راحتی را در آن پیدا می کنند ، که باعث کاهش اضطراب حرفه ای می شود.

4. پذیرش استقلال

این مرحله زمانی اتفاق می افتد که نئوفیت دیگر چنین نمی شود و احساس می کند که یک حرفه ای ، مستقل ، تمام عیار است ، با محدودیت ها ، محدوده و توانایی انجام مستقل فرآیندهای روان درمانی بدون "ناظران".

5. هویت و استقلال

(مرحله مورد علاقه من.) در این مرحله ، مشکل ترک وابستگی کودکانه به سرپرست حل می شود. این فرآیند تا حدی یادآور جدایی از والدین است ، زمانی که نوجوان مسیر استقلال بیشتر و بیشتر از شخصیت های والدین را دنبال می کند. روان درمانگر یک ابرقدرت جدید را کشف می کند - برای زنده ماندن بدون حمایت سرپرست. در حال حاضر (که قبلاً به دلیل نیاز به اعتیاد اجتناب می شد) ، اختلافات عمده با چهره های قدرتمند حادتر می شود. جنگ قدرت در این مرحله یک امر عادی است.

6. تجمع

آخرین بخش حرفه ای شدن اغلب با جستجوی خود برای کار نظارتی ، بخشها ، ایجاد روابط جدید مشخص می شود.

در اینجاست که روند طولانی نظارت به پایان منطقی می رسد. روند پیشگیری آغاز می شود.

نظارت پیشگیرانه

از آنجا که متن بسیار طولانی به نظر می رسد ، من این نکته را با جزئیات شرح نمی دهم. من این را خواهم نوشت - پذیرش سپاسگزار نظارت با یک درخواست آماده. نظارت پیشگیرانه جزء اجباری تمرین روان درمانی برای روان درمانگر است. جلسات با سرپرست شما در فواصل منظم ادامه می یابد.

اغلب ، متخصصانی که از نظارت غافل می شوند ، از تمایل غیرقابل کنترل برای تشخیص در خارج از گردش کار رنج می برند ، بدون نیاز به درخواست ، با درخواست غیر ضروری و درخواست کمک ، تشخیص می دهند. متأسفانه ، در بین توده عمومی متخصصان ، نظارت وجود ندارد.

من می خواهم بیشتر در مورد موضوع "دیروز با سرپرستانم به سینما رفتم صحبت کنم. این یک فیلم بمبی بود "یا" دیروز ما با سرپرستم پیاده روی خوبی داشتیم ، ما با هم دوست هستیم. " نقض شرایط ، محدودیت ها و اخلاق توسط ناظر و ضرورت خاتمه تماس شبه نظارتی. اما این زمان دیگری است.

برای نوشتن این مقاله ، من تا حدی از مطالب استفاده کردم: فلورانس کسلو "نظارت و آموزش. مدل ها ، معضلات و چالش ها". نیویورک-هاورث"