معنای مقدس رفتن به فروشگاه

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

همه چیز در این جهان نسبی است. هیچ حقیقت مطلق وجود ندارد. شناخت جهان غیرممکن است. پیش بینی آینده غیر واقعی است.

و به نظر می رسد نمی توانید بحث کنید. اما این فقط یک مقیاس است. به عنوان مثال ، وقتی صبح از خواب بیدار می شوم و قهوه درست می کنم ، در آن صورت کاملاً با حقایق مطلق احاطه شده ام. من می دانم که آب کتری به هر حال می جوشد ، من می دانم کجا یک قاشق تهیه کنم ، می توانم تصور کنم که چگونه با آن قند بگیرم و می دانم که نتیجه دقیقی که به دست خواهم آورد. البته ، در هر زمان می توانم به بردگی بیگانگان یا عوامل وزارت خارجه بروم. با این وجود ، حاشیه خطا بسیار کوچک است. خیلی کوچک است که به او توجه کند.

اما اگر نه در مقوله های اجتماعی و روزمره ، بلکه در مقوله های فلسفی انتزاعی صحبت کنیم ، بله ، همه چیز در اینجا درست است. "آیا کامو می آیی؟" و همه مزخرفات اگر ما در تلاش برای درک معنای زندگی یا هدف خود هستیم ، یا برای یافتن شادی یا نوعی مطلق ، ایده نسبیت وجود کاملاً مناسب خواهد بود.

یا اینجا یک مثال دیگر است. به س "ال "من کیستم؟" اگر مقیاس وضعیت را به یک فرد خواب آلود خاص که سعی می کند با قهوه روحیه بدهد کاهش دهیم ، پاسخ واضح است: من ایوان ماسلنیکف هستم ، شهروند فدراسیون روسیه (هنوز) و روانشناس. یک معلم ذن به چنین پاسخی قانع نمی شد و با چوب به من ضربه می زد ، اما در چارچوب یک طرح ساده بتنی روزمره ، این پاسخ بیش از حد مناسب است و با تمام چالش های فوریت لحظه ای پاسخ می دهد.

اما اگر به س "ال "من کیستم؟" در مقیاس کل زندگی من ، یا حتی در مقیاس جامعه یا به طور کلی در مقیاس وجود جهان ، پاسخ "شهروند فدراسیون روسیه" ، به بیان خفیف ، توهمی به نظر می رسد. یک پاسخ مناسب در اینجا پنبه بودایی با یک دست است.

خوب ، یا اینجا یکی دیگر است. حس زندگی چیست؟ نمی توان پاسخ قطعی داد. و رفتن به مغازه برای نان چه فایده ای دارد؟ معنی واضح است. یعنی ، من تکرار می کنم ، معنا و اصل چیزها بسته به مقیاسی که آنها را تعیین کرده ایم بسیار متفاوت است.

در مورد خوب و بد ، و در مورد درست و نادرست نیز چنین است. از نظر کل زندگی من - هیچ خوب یا بدی وجود ندارد. جهان سیاه و سفید نیست ، بلکه چند وجهی و رنگارنگ است. علاوه بر این ، ما هرگز نمی دانیم مسیرهای ما به کجا منتهی می شود. چندین موقعیت فاجعه بار در زندگی من باعث خوشحالی شده است. و برخی از هدایای صادقانه از قلب - به غم سنگین.

اما از دیدگاه واکنشهای لحظه ای روزمره - خوب و بد به صورت عمده. هرکسی راه درست رفتن به فروشگاه را دارد.

اما آیا "متعارف بودن همه چیز" در زندگی روزمره ضروری و قابل اجرا است؟ من فکر می کنم بسیار ضروری است. به ویژه در جایی که ضعیف هستیم ، جایی که چیزی برای ما خوب پیش نمی رود. به عنوان مثال ، اگر ما با یک دوست عزیز درگیری احساسی و دردناک ، اما ذاتاً جزئی داریم ، وقت آن است که به یاد داشته باشیم که شخص کنار ما "شهروند فدراسیون روسیه" نیست ، بلکه کسی است که با ما راه می رود در دست زندگی و اینکه همه تعارضات در ذات خود مشروط هستند. از این گذشته ، اگر با هم هستید ، هر گونه درگیری مشروط است. و اگر ناگهان متوجه شدید که در یک ساعت این شخص می میرد ، پس از درگیری شما چه باقی می ماند؟ اصلا هیچی مطلقا هیچ چیزی. و هنگامی که بتوانیم مرسوم بودن تعارض و ارزش بی قید و شرط یک فرد را در نزدیکی خود مشاهده کنیم ، در این صورت.. درگیری ها یکسان باقی می مانند. اما دیگر درد ندارند.

اما این اتفاق می افتد زمانی که برخی از شهروندان فدراسیون روسیه ، با خواندن ادبیات و تمرین یوگا ، شروع به صحبت در مورد "قاشق چیست؟" ، "جوهر قهوه چیست؟" و "با ورود به آشپزخانه صبح نمی توانید بفهمید چه چیزی در آنجا در انتظار شماست." و در پاسخ به شما: "لعنتی ، این فقط یک قاشق است" ، آنها فقط سر خود را تکان می دهند و با تحقیر صدای می زنند. خوب ، خوب.. وقت آن است که در مورد قراردادی بودن هر گونه درگیری یادآوری کنیم.