تصاویر غار و آب

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

R. Guénon بین غارهای دفن و غارهای اولیه تمایز قائل می شود ، اگرچه ارتباط مستقیمی بین آنها برقرار است. مرگ جسمانی در اصل شبیه مرگ اولیه است. نزول به برزخ به طور نمادین معادل سفر به دنیای زیرین است ، که غار دسترسی به آن را باز می کند. اما مرگ در همان زمان تولد دوم است. از این نظر غار به رحم مادر تشبیه شده است.

غار با عناصر زمین همراه است ، مانند اصل زنانه در حال زایمان ، و در لحظه مرگ ، زمین به عنوان یک عنصر جاذب به نظر می رسد. غار یکسان معمولاً هم به عنوان محل آغاز مرگ و هم برای تولد دوباره عمل می کند ، یعنی باید نه تنها به مناطق زیرزمینی ، کلونی ، بلکه به مناطق زیرزمینی نیز دسترسی داشته باشد ، که با مفهوم مرکز مطابقت دارد. از جهان ، که با همه کشورها در ارتباط با خرد و کلان جهان ارتباط برقرار می کند.

بنابراین ، یک غار می تواند یک تصویر کامل از جهان باشد ، زیرا همه مهمترین تصاویر و نمادها باید در آن منعکس شوند.

غار ، به عنوان یک قاعده ، از کنار تماشا می شود و منتظر است که موجودی آن را ترک کند. معمولاً این موجودات ماهیتی قدیمی دارند و ساختارهای ناخودآگاه را شخصیت می بخشند. بیشتر اوقات این چیزی است که شخص در خود بیشتر از آن می ترسد. جالب اینجاست که معمولاً شخصی تصور می کند که در غار منتظر است.

عبارت "غار قلب" برای نشان دادن شخصی در حالت محرمانه وجود دارد: از یک سو ، او به عنوان یک نقطه کوچک در نقشه جهان عمل می کند ، از سوی دیگر ، این نقطه ای است که به اصل ساختن کل سیستم باشد. بنابراین ، ما قیاس با وضعیت جنینی یک فرد پیدا می کنیم - این فقط یک نقطه کوچک است ، که یک نقطه رشد است.

تصویر غار ارتباط مستقیمی با روند تولد دوم و حتی سومین بار دارد. اولین تولد جسمی است. تولد دوم تولد مجدد روانی نامیده می شود ، که در سطح قابلیت های فردیت انسان رخ می دهد ، در حالی که تولد سوم در سطح معنوی رخ می دهد و راه را برای حالتهای فوق فردی فرد باز می کند. بنابراین ، در مرحله دوم ، یک انسان فقط وارد غار می شود و خروج نهایی از آن به عنوان خروجی به کیهان در مرحله سوم ، که مطابق با کلمه روسی "رستاخیز" است ، انجام می شود.

خروج از غار یا از طریق یک دهانه جداگانه انجام می شود ، یا از طریق همان ورودی ، گاهی اوقات "چشم کیهانی" نامیده می شود. معمولاً ، بیرون رفتن از نور ، ماهیت واقعی آغاز را نشان می دهد ، یعنی یک درک حاصل می شود: آنچه قبلاً واقعیت می پنداشتیم در واقع فقط بازتاب آن است ، مانند سایه های افلاطون در غار.

تصویر آب مربوط به ساختارهای ناخودآگاه روان انسان است. بسته به نحوه ارائه آب - نهر ، رودخانه ، دهانه رودخانه ، خروج از دریا ، اقیانوس ، آبشار - این گونه است که درگیری های درون روانی منعکس می شود.

آبهای جهان محیطی است که همه موجودات زنده از آن بیرون آمده اند. آب چیزی است که در آن فرد خویشاوندی خود را با زندگی در اطراف خود احساس می کند. از این حیث جذابیت آن حالتها و تصاویری است که شخص را در حالت جنینی خود همراه کرده است.

K. Horney ، در مورد ترس مرد از زن ، اشاره کرد که از زمان های قدیم عنصر دریا با رحم زن ارتباط داشت. پرتگاه قدرت جذب افسار گسیخته برای یک زن و در عین حال ترس از خراب شدن توسط او را تجسم می کند.

ونوس بوتیچلی روی نیم پوسته به ساحل شنا می کند. عشق جنسی یک حرکت عمیق در زمان و خودجوش است. فننزی می گوید: "ترشحات تناسلی زنان در پستانداران بالاتر و در انسانها … بوی ماهی کاملاً مشخصی دارد که توسط تمام فیزیولوژیست ها توضیح داده شده است ؛ این بوی واژن ناشی از همان ماده (تری متیل آمین) است که باعث بوی پوسیدگی ماهی می شود."پاگلیا می گوید: "مصرف صدف خام یک قارچ پنهان است که بسیاری آن را نفرت انگیز می دانند. یک صدف تازه کشته شده ، تقریبا زنده است ، بربریت است ، غرق شدن عاشقانه در اقیانوس شور شور طبیعت مادر.

نویمان به ارتباط زبانی بین کلمات زبان آلمانی اشاره می کند: مادر ، باتلاق ، مرداب ، مرداب ، اقیانوس. اقیانوس نماد خاصی است. ویژگی های آن بی فرم بودن ، حرکت مداوم است. اقیانوس ، رحم مولد مادر و مجموع همه توانایی های انسان را تجسم می کند. اقیانوس شامل یک اصل خلاق و مخرب است که از آن خدایان جهان بالا و پایین سرچشمه گرفته اند.

سارتر در مورد بلغم و گل ، در مورد "ماده ای بین دو حالت" ، در مورد مرطوب و "نفس زنانه" ، در مورد مایع مشاهده شده در کابوس صحبت می کند. مخاط سارتر رطوبت کثیف گوشتی رحم در حال زایمان است.

رودخانه می تواند به معنای مرزی باشد که فرد از عبور از آن می ترسد و اقیانوسی از فرصت هایی که در بدو تولد در اختیار او قرار می گیرد.

اعتقاد بر این است که آب قادر است همه احساسات را از بین ببرد ، نه تنها بدن ، بلکه روح را نیز تمیز کند. تصویر یک قلم ارتباط نزدیکی با آب دارد و در سنت شرقی از تصویر یک ظرف پر شده برای نشان دادن کامل رشد ذهنی فرد استفاده می شود.